Alle inzendingen over gemis OR herinnering OR madiba

zijn kerstboom flonkert vrolijk de stal oogt warm en sereen engeltjes twinkelen olijk maar hij is alleen maar alleen stille nacht, heilige nacht kerstborrels verdrinken de tijd niemand die hem verwacht hij vergaat van de eenzaamheid zijn ogen waden door water langs herinneringen in de nis met op zijn schoot de kater en naast hem het gemis…

Wat gebleven is, de klank van je woorden, je stem Beelden vol van zon, jij en ik, warme zee, het zand Lieve beloftes gefluisterd in een oor, je blik Twee cappuccino, twee keer dubbel suiker, een terras Herinneringen, streling, voelbare huid, een kus Je eerste letter, je woorden op papier, gemis…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Alles gaat door ook mijn leven stort niet in maar het gemis De wond die in mij bloedt om wat had kunnen zijn dat warme bloed dat gemis Jij kende mij zoals ik gekend wil zijn zo dubbel is mijn gemis Jouw schoonheid moeten gaan zien in andere wonderen van mensen in het gemis…

Herinneringen leven voort omdat het leven ooit in jou geweest is de liefde en je altijd aanwezige lach is voor nu verdwenen en een echt gemis.…

Verdriet, gemis en pijn. Nooit kan ik meer bij je zijn. Snikken, huilen en brullen. Niets kan deze leegte vullen. Rouw, leed en treur. Een nieuw leven staat voor de deur. Gevoelens, herinneringen en dromen. Ooit zullen ze weer wegstromen. Bijzonder, goed en fijn. Dat is hoe Mart in mijn gedachten zal zijn. Allee. Kom aan. Vooruit!…

Het wordt een mooie dag ik heb oma´s dagboek gelezen me herinnerd wat zij mij eens zei dat mijn ogen, zij wees daarbij groter waren dan mijn buik tevreden zou moeten zijn niet overal aan moest komen voel hoe ze me hard bestraffend in de wangen kneep…

kaarsje ontbrand en later, wanneer de nacht weer valt nog een poosje naar elke foto staar voordat ik ze in het donker zet juist dan, op dat moment lijken hun gezichten nog even op te lichten alsof zij hoe jong of oud ze ook waren nimmer afscheid namen nu tijdloos met ons verder leven wanneer ik het vlammetje doof iets van gemis…

Het vuur van de open haard Brengt de warmte hier in huis Mijn eigen hout en eigen bank Maar voel me hier niet thuis Het lege bed als oude foto Van een kind met brede lach Met in zijn hand een waterijsje Op een warme zomerdag Maar zoals foto’s doen beseffen Gaat de tijd steeds veel te vlug Kon ik haar hart maar treffen Dan kwam ze, misschien…

Hoe je gelaat geëtst staat op de wanden van mijn ziel en je ogen die mij ooit aanzagen en je stem die mij ooit sprak ik ben de kleur niet vergeten en de klanken niet van ver zal ik je herkennen aan het geluid van je schreden waar ik lang geleden mijn eigen voetstappen deed volgen tot waar je ook liep soms is het dat ik je hoor roepen…

Ik zal je missen. Al je honderd ogen en al je monden vragend achterna zal ik verslagen volgen. En gebogen waar ik vergeefs de oude gangen ga zoek ik jouw geur in tijd die mij nog rest zoals een teef haar weggegeven nest. ----------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de taal', 2004.…

ik draag jou mee ik draag jou mee in veel te grote zakken van een lentejas die ik nog steeds niet uit kan trekken ik voel jou in mijn handen wanneer mijn vingers dwalen door de leegte van verzamelde herinneringen van ogen, lippen en een lach gevangen in hen beiden van puurheid en gevoel, liefde naakt ontvangen in een ziel en 'k…

waar zijn zij de door weer en wind en hard labeur vereelte handen zo hard, zo zacht voor mijn kleine hand verweven in de jouwe geruststellend gevoel een baken in de immense mensenzee de vijandige wereld kon mij niets ik mis ze sinds lange tijd zij boden mij rust en bescherming…

Hier sta ik dan, de tijd voorbij een kerkhof vol gesneuvelden maar al wat ik kan zien, ben jij jouw tengere gestalte, jouw felle blik de foto's die ik heb bewaard herinneringen opgebaard en telkens weer naar voor gehaald je straalt, je lacht, je kijkt verbaasd en veel te snel en overhaast ging alles als een storm weer heen hier sta ik…

Weet ge nog van de zwembroekstoffenonderbroek. En weet ge nog hoe sneeuw de warmte verdreef en hoe ge uw hand dan tegen het raam plakte. Het is onmogelijk tegelijkertijd exacte plaats en snelheid te bepalen, aldus Eisenberg. En voor lijmvlekken bestaat er aceton. Maar weet ge nog de snelheid van mijn trillende deeltjes (zoiets noemen ze…

verlanglijstjes en smart gelukkig niet voor niets gewacht soms mis ik die onwetendheid want die leuke tijden zijn allang voltooid verleden tijd met zijn aanwezigheid verloren we ook jouw gezelligheid en na al die jaren is dat nog steeds een strijd als de stoomboot aan de horizon verschijnt en het hele land blij schijnt dan zijn het die herinneringen…

En is zo dood als de verste herinnering aan... Morgen.…

Wie kon weten dat de tijd zou komen met handen vol zwarte bloemen en verscholen in zijn mantel het noodlot dat zijn ijskoude adem zou leggen over het gelaat van unieke schepselen maar onaangeroerd bleven de herinneringen standvastig in hun soliditeit als een erfenis van waardevolle schatten op het witte doek van gedachten soms, als in een…

Happy B-day papa Je bent weer aan de beurt Ik heb je mooiste foto Die aan het vergelen was Vandaag weer ingekleurd Ieder jaar op deze dag Kleur ik hem wat bij Zo hou ik levend Wat er ooit was En blijf jij dicht bij mij…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

want toch komt er telkens een moment dat het je hart raakt omdat het niet is uit te wissen en een leven lang in zachte herinnering blijft hangen…

wereldburger-sociaal-wijs- alert-behulpzaam-aandacht- luisteren-liefdevol Verdriet wie kent dat niet weg je dierbare die je al één jaar niet meer ziet Een traan laat ik gaan ik mis hem gemis blijft bestaan Hij was er altijd voor een ander,voor mij die gevoelens zet je niet opzij Herinneringen koesteren dankbaar om wat er is…

ineengedoken en weer maakt zij zich gereed om als herinnering te leven ontvormd door het onzichtbare van het hart en een schrijnende leegte gebruikt als gemis van ontklede ogen en sidderkrijt over klare huid ze weet, haar geur is vreemd en haar lijf slechts bruikbaar in donkere oksels en als voedsel voor de nacht enkel…

in dat onbestemde, lege gevoel, een gemis, dat ik niet kan doorbreken, een schreeuw, die de stilte niet kan verwoorden je dood is in mijn leven verweven, ik moet mijn eigen grenzen passeren, het is een balanceren tussen leven en dood letters worden door de tijd gewist, ik spreek je naam uit, een vretend gemis, de nacht verbergt mijn wanhoop…

De vervaging aan hun herinnering is nu bijna dood. Hun gezichten zijn nu nog slechts vage schimmen. Hun gemis een signaal van een mogelijke dood.…

voor Christian Bobin altijd eenrichtingsverkeer het denkbeeldige gesprek van man met zijn geliefde woorden van vertwijfeling en de wetenschap van het vergeefs wachten op een antwoord de dood begrijpen vergt veel tijd verdriet is het tussenland als in een onaangename droom afwezigheid is het grote gemis de herinnering echter blijft…