Alle inzendingen over grens OR denken OR hersenen

de vergiftigde das ligt in het gras en denkt met heimwee aan hoe het vroeger was en dan wij de mens wij trekken geen grens wij denken niet aan die hulpeloze das die ligt in het gras en die met heimwee denkt aan hoe het vroeger was we zorgen ervoor dat wijzelf aan onze trekken komen maar denken niet aan die das die lag in het gras…

een storm met windkracht negen die door de hersenen woedt laat het lichaam spannen en ent zich vast in machteloosheid van het denken, geblokkeerd als een vastgelopen computercame doemen negatieven aan de horizon op het scherm van het bestaan ordeloos wiebelen de gedachten voortdurend onderbroken met pijnen onzichtbaar door het gekweld…

De hersens geboden zijn handen om de jongen in elkaar te rammen. Het slachtoffer bezweek en niemand weet waarom de hersens de handen opdracht gaven. De dader wast zijn handen in onschuld!…

aangespoeld verlangen gebroken in golven markeren bakens van mijn wezenlijk bestaan afdruk na afdruk zorgen achterlatend balancerend op grenzen zee keuzes latend richtingloos op zoek naar toekomst gebroken in zorgen verlichting tegemoet…

jij was op de grens van altijd open waar gesloten stond was voor jou verboden grond geen basis om te stralen of energie te halen er moest een keuze zijn en niet alleen venijn als vrijheid ingeperkt wordt is er menselijkheid gestolen een stukje persoonlijkheid gejat dat van onszelf was zo worden wij tekort gedaan in…

Telkens weer als je een grens een stukje kan verleggen is daar een nieuwe horizon die heel veel heeft te zeggen.…

Zichtbare schoonheid bewees haar zijn vermoedde pijn rond de schaduw van een tatoeage vermoedde een vlinder op de bloem op haar dij zo zij dat zei ik fladder niet als antwoord op mijn staren de bloem was de grens daar kwam niets bij…

Op de grens naar nacht -tijd om te slapen- ontstaat de stilte mijn oren vrijaf mijn ogen vol beweging zien vogels geruisloos overvliegen de lucht zonder haast zwart kleuren ik zit en luister en kijk langzaam aan naar niets…

Geplaatst stek tegen schutting scheidingshek even breed als lang heen praatje weer geen belang rijtjeshuizen tuinen deels beklemde vlinderboom -tussen hek en open deur- prijkt soepele boomtakken boven begrensde tuinen diep lila pluimen gekleurde vlinders komen en gaan citroentje koolwitje dagpauwogen burenogen genieten gaan staan…

Als je eigenheid me verrast (en ik me plots verlaten voel) Hou je dan even vast en (na een schil oude pijn) Laat jou weer gaan (groei in all-een-zijn) Want de grens tussen jou en mij is soms schrijnend lastig Liefde zonder grenzen: mijn bodemloze, kinderlijke wensput Laat ons zichtbaar zijn voor elkaar!…

Ga met me mee tot aan de grens, en hou mijn hand dan vast. Ik ken het leven van een mens, maar naar het einde ga ik op de tast. Als ik daar dan arriveer, en ik moet oversteken. Dan zal ik meer en meer beseffen, hoe jouw liefde mij zal ontbreken. Zwaai tot ik verdwijn, achter de horizon.…

het is slechts een kwestie van tijd misschien wat uren dagen kan het duren of een paar weken maar het gaat gebeuren…

De woede, die je voelt door 'n ander geeft precies aan hoe ver je over je eigen grens heen bent gegaan.…

Uit de aandrang van de tong, om de geestdrift te bedrijven, roert zich opnieuw, komt naderbij, beklemt in alles wat zich onderscheidt, komt in lauwe tranen dichterbij, daaruit peil ik wat er nog te verwachten is uit deze gaven, wat heb ik zelf te vergeven, waar ik schuld aan had, te voldragen tot het einde waar geen grens meer is, alleen…

Over de grens Het voelt vertrouwd; rondkuieren door het verleden de pijn herleefd; een douche aan herinneringen vloeit over je heen. De grens is bereikt het beweende verleden doorlopen de sjerp bestikt met tranen weggeworpen vooruit, de eerste stap over de grens van het verleden.…

Ik zag je lopen In mijn droom Je werd wazig Mijn antenne uitgestoken Maar je was te ver weg Geen bereik Ik zocht verbinding Bij de mast van verlangen Drie balkjes, twee balkjes Verbinding verbroken Je was al Over de grens…

zet dit kabinet in plaats van die kinderen Nederland maar uit [senryu] foto: Martien Montanus…

Zacht fluister ik je naam op de grens van slaap en waak en breng mijn liefde over in woorden die ik maak. Je kunt ze niet echt horen maar toch treffen ze doel je ziel staat er voor open en weet hoe ik het voel. Mijn woorden en mijn kussen ik dek je er mee toe en word het lichte strelen in duizend jaar niet moe.…

Flessen ruim gevuld voor de bonte avond. Mijn tekst werd zacht muzikaal gestreeld. In haar fluwelen huid vocaal verdronken. Heeft haar vurige octaaf mij nooit verveeld. De toon die zij aanhoudend kon inzetten. Geflest door haar royaal begerige vocht. Verslikte ik mij eens maar nooit meer! Nu ik jou voor het laatst heb bezocht.…

Frappant hoe zo ‘n commies die zaak bekijkt: “Ik vind echt dat de grens hier is bereikt.”…

je ziet de ander niet meteen maar op het tweede gezicht wen maar aan het donker het wordt vanzelf veilig je hoeft de grens niet over te gaan om de ander te zien ga je toch een grens over…

daar gaat zij daar gaat zij dan zij gaat nu pas de lichtstad wacht de stad wacht al lang op haar het leven verwacht haar daar ik voel haar ruimte de opening naar morgen scheppend naar vermogen een trede omhoog in verder in kleur en bruisend werk zo doorgaans sterk daar zal ze aarden zonder achterlating, hier, van waarden mijn binding…

Mijn denken is verscheurd mijn verstand ligt in snippers op de vloer van mijn leven Onuitspreekbaar helse gebeurtenissen torpederen mijn hersens. Ze laten slechts één gedachte leven, in woorden die nooit antwoord vinden: Wat is er met de wereld? Weet jij het?…

Als al dat eens heel leek nu gebroken is Voel met je hersenen, denk met je hart. Doe alles wat je wilt, omdat het niet kan. Als al dat eens normaal was raar is Schilder dan met woorden, rijm met verf Praat dan met schrift, schrijf gesproken Maar doe het zachtjes, zodat iedereen je hoort.…

Maar overschrijd ik zélf nooit Gods grens... Heb ík het zoveel beter gedaan...…

We kunnen onze hersenen niet begrijpen waarom we soms niets willen zeggen of iets niet goed uit kunnen leggen We kunnen onze hersenen niet begrijpen al maken we elk probleem te groot we gaan uiteindelijk allemaal dood We kunnen onze hersenen niet begrijpen al worden ze ultradun gefileerd en als carpaccio in 3D geserveerd We kunnen onze…

Hoe mooi het ook is, de witte sneeuwpracht, hoe schitterend het is, hoe prachtig de foto's die je maken kunt van die wonderschone witte wereld, ze is ook een vijand. Een vijand die je niet tegen je moet hebben, want wederom, net een maand na de vorige lawine, is er ook vandaag weer een vracht sneeuw, in de vorm van een lawine met mensen…

Denken wat zij dachten. Zien wat zij zagen. Negen jaren lang was je rechteroog blind, maar je wist dat we met onze ogen kijken, maar met onze hersenen kunnen zien. Je beschreef wat je zag. Je deelde wat je voelde. In de harten van patiënten en lezers, blijf je voortleven Oliver. Leven!…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…