Alle inzendingen over hees

met jouw hoofd tegen mijn schouder voel ik mij niet echt veel ouder dan toen met jouw hand in de mijne denk ik terug aan die fijne eerste zoen en mijn stem klinkt nogal hees als ik de woorden lees die ik toen dacht met de kinderen in bed heb ik ons plaatje opgezet volume zacht met onze voeten schuifelend rond zijn wij ogen…

gestadig dreven wij onverdroten over van kroos vergeven sloten de schaamte was allang voorbij toen jij mij hees begerig zei boom voort wat sneller graag de pruimen die gaan nu komen die blauwe weet je nog wel slome hangen er te grijp en lekker laag ze had gelijk maar ze waren geel mooi doorrijpt voor maag en darm hollands medicijn voor…

waarna alles meer werd dan een oogopslag zoals jij en ik gisteren toen ik nog naar je foto keek en naar morgen, de dag vol zag met heerlijke momenten beelden die we speels volbrachten; verlangend naar het beter verstaan in ons verschillend leven alles ging snel : je glanzend zwarte haren, een tong om te duizelen en een nog ietwat hees…

Verrot broeiende, stinkende adem briesend wulps hees, mij zeeziek makend deinende, klauwt zij dwaas schaterlachend haar lange nagels onbeschaamd, triomferend diep zwart in mijn hart en ziel.…

Terwijl hij, die voor mij staat, danst en speelt met blakende vuren, de groene ogen staren fel, zinderend en met vraatzuchtig hese stem, zijn vreugdevuren verwarmen, en mij doden kon, mijn hart opetend met zijn sterke scheurkiezen. Ik hoor de wolven zingen, zonder passie of soul.…

ook kijk alsof de natuur nog eenmaal feest wil vieren trekt zij nu haar kleurrijke feestkleding aan wil zich met het vele pracht en praal sieren toont de rede van seizoenen in haar bestaan zongen vroeg in het voorjaar vogels luid van toon nu heerst stilte en zachte kwinkslag van een mees bijgestaan door triller van roodborst zacht en hees…

Het echtpaar van Hees beheert opgewekt klinkende of verzonden bedragen, aan hun dagelijks bestaan en welzijn verstrekt. Man en vrouw bespeuren ook tere vragen naar kleine waar, reeds lange tijd verwekt: allerlei ouds mag Huiskamer behagen.…

Ik besloot mijzelf te trakteren op een avondje uit, dus hees ik mij in mijn allerbeste uitgaanssuite, ja, dat rijmt niet maar je schrijft het ongeveer gelijk, het blijft dus staan en stop maar met je rijm gezeik.…

Alsof ik daar zelf nog iets van een feestballon uit wilde blazen, hees ik mezelf weer omhoog. Repeteerde zijn laatste woorden: "Geen pijn; niet benauwd. Hou het vast!" Rapporteerde: "Geen pijn. Geen benauwdheid. Wel een andere kleur en een kenmerkende geur." Ik droeg de symptomen over.…

Op warme, groene lakens wordt gestoten het scoren is waarom het hier nu draait met krijt wordt wulps de slanke stok geaaid de buut is simpel: pot, gepot, gepoten De bal die wordt gekust gaat richting zakje, men fluistert hees: Erin. Erin. Erin.…

De hese toonaard van haar 'ja meneer,' doet hem zijn brieven onbekookt bekorten. Wat ook aan zijn ethiek mag schorten, hij is gehuwd en stelt zich nog te weer. Haar zoele blik drijft spanning in zijn post. En 't brievenboek legt zij zó innig neer dat haar elektrisch haar hem zacht en teer het voorhoofd streelt en weerstand kost.…

Niks gaat boven deze dagen Heet Noord-West-Europees En van het schreeuwen hees. Maar na een paar dagen hitte is het af, oranje eruit en onweer rommelt vanuit Belgie. De regen valt vlug en hard Kikkers kwaken zonder genade. Hoe kortstondig is het De zomerjurk met ballonnentieten Die nu drijf is van het gieten.…

Zij hesen nog wel het zeil van hun levensdroom maar de wind kreeg het niet meer bol. Gestrand in een wereld die verworden was tot hun wereld. Verloren gedacht werd het land waar graan groeide op de akker. De nacht gevallen, als een deken zo zwart. De ochtend brengt de kiem aan het licht.…

Joyce Hes collega Witte dichter…

(voor Sophie Heesen) In het zwart op jouw stoere, zwarte racefiets snelde je voorbij. Een vorm van afschermen. Sfinxachtig. Op zoek naar hem, die je zo intens blijft missen. Die nu anders verschijnt, maar nog dieper verbonden. Vanaf de bank voor het oude stadhuis keek ik naar de zangeres in het groene jurkje.…

Wel is mijn schors schor en hees en ik overschreeuw mijzelf dagelijks met kinderen en bladeren. Traag en moeizaam is mijn ringen en even moeizaam wen ik aan het snoeien van handen, de taal die mensen spreken. Uit mijn hout worden geen goden gesneden, ook zonder hen wordt mijn hout ouder.…

Jij - alleen, jij - een menigte, jij – een duizend, jij - hees, Sneeuwstorm – vechtpartij, Sneeuwstorm – dodelijkheid. Jij maakt vrij, jij maakt los, Jij maakt leeg, jij rent weg, Met finale spadeslagen, Met finale kogelsslagen. Vurig paard, Fatale Mongool, Sneeuwstorm – Vrouw, Heerlijkheid – Sneeuwstorm!…

'k Zag de drang waarmee de bomen zich uit de aarde wrongen terwijl ze hees en hortend zongen; terwijl de jaargetijden vlogen verkleurende als regenbogen ..... Ik zag de tremor van de zee, zijn zwellen en weer haastig slinken, zoals een grote keel kan drinken. En dag en nacht van korte duur vlammen en doven: flakkrend vuur.…

Ik heb iemand nodig die me steunt en leidt ik wil je hese stem die me fluisterend vleit. Ik vergeet mezelf ik vergeet de tijd. Maar ik weet een ding sterker dan het andere, een wens: Blijf bij me...…

De huid van de woorden is anders dan hun kern, de tijd tikt niet meer met een koperen pendel en bloedarmoede is allang niet meer romantisch; wij zijn voorbij 1830, Heine, en alle Wilhelms geland op grond waar het gras niet meer zo groen is als goed is wij zijn neergekomen bij het hese metaal waar de kleine aëroplanen uit Olieslagers' tijd…

met bellen zijn stem slaat over als hij in volkstaal rapt over zijn panorama op de wereld de wereld op zijn kop om zijn middel draagt hij een koord waaraan een kleine spiegel hangt die ritmisch meedanst als Arlecchino spreekt op de maat van muziek de mensen keren hem de rug toe als de snelle satirische spotvogel met hese…

schat sprak mijn lief hees oefen je met mij in tantra als metgezel in boeddha zul je zelfbeheersing leren volgens de heilige boeken ga ik links en jij rechtshandig werken aan transformatie van onze seksuele energie al blijft het geheel spiritueel wijken de gestelde doelen ver uiteen het mijne op eerste gezicht losbandig blijkt oefening…

Door dagen, maar vooral door nachten vlucht ik voor hen schimmen uit verleden, heden mijn belagers trachten me te achterhalen door het wegenlabirinth van eigen geest bevreesd, klim ik langs bange paden blindelings tastend, zoekend naar (ach, laat hij bestaan) die schakelaar, barrierre tussen licht en duister hees gefluister overspoelt mij…

vertrouwen De bodem om op te kunnen bouwen Als een bouwval tussen de zinnen Niet wetend waar te beginnen Staat een onbewoonbaar huis Ik leef buiten want van binnen ben ik er niet thuis De uitgewoonde zielen zijn al oud Ze blijven staan want het voelt vertrouwd Met uitgedroogde tongen Hebben ze gezongen Ze spreken voor allen en voor een Zelfs met hese…

Toen een onbekend gevaar naar Europa waaide krijste men zich hees. Rare stralen. Kleur noch geur. Op ons bord: de stank van zieke lever. Op een ver slagveld bewaken de soldaten de vrede. We hoesten een fortuin op voor het gat in de verdediging. Niet klagen graag.…

Mijn vader sprak met hese stem en legde zijn handen op de hare. Alsof hij warmte wilde stralen in het dode lichaam dat zijn zonen baarde. Haar als uit steen gehouwen hoofd nu stil. Het grijze haar gekamd. Ogen dicht en oude handen, met blauwe nagels nu, na vijfentachtig jaar verkrampt. 'Waar zou ze zijn?' vroeg hij ons zachtjes.…

weinig heren op benen heel robuust behaard of vrouwen met een snor of baard ze epileerde ook haar staart en lakte daarna breed en groot de nagels van haar klauwen rood en dan als kersje op de taart : de kleur van liefde en van dood een kleed dat heel wat inzicht bood vooral dan in haar drang naar vlees haar huid nu zacht, haar stem wat hees…

Wel haast vrolijk, heel niet zuur hees hij zich in zijn bonkertje, we liepen naar de schuur, de trekker werd gestart en na verloop van nog geen uur zat ik weer als een ~Stirling Moss~ behendig aan het stuur. Als dank bracht ik hem gisteren een mooie Chardonnay, in alle rust gerijpt op ‘t vat vanaf tweeduizend twee.…

koper van zijn veren het rood van kam en lellen is nu egaal dof geworden de pluimstaart waar hij ooit mee pronkte sleept hij mee als een muffe vod de vechtlust is uitgeblust de sporen overbodig het venijn zit genesteld in de kiem een giftige streng die elke weerstand omzeilt in een woekering van cellen de haan kraait nog eenmaal hees…

ritselend zwijgen uit klagende kelen en het donker was week op het scherp van de snede, en jij jij kocht het ondraaglijke lot van een blinde en riep het oor drinkt nu is het dus later, een avond na jaren, de dood stille trein is vertrokken, de tijd van het lot is verstreken, je reisgids ligt open onder eendere oudere bomen drink ik de hese…