Alle inzendingen over hemel OR eeuwig OR zweven

Mijn hart ging tekeer alsof de aarde werd omgegooid en nu steeds weer word mijn buik met vlinders bestrooid Zwevend in de zevende hemel roze rood paars en blauw ben een ander persoon - ik zwijmel oh, ik hou zo intens van jou…

Door jouw lippen op mijn mond en mijn lichaam Voelt het alsof ik zweef. Even volmaakt gelukkig. Jouw Lichaam tegen het mijne. Ik geef me over om je bij me te kunnen houden. We zoenen, strelen, vrijen erop los. Heerlijk voelt het, weer even in de wolken. Ik denk hoe het zou voelen als ik de enige zou zijn. Niemand anders alleen ik! Maar…

Geef mij een zweefstand waar ik met behagen kan vertoeven op de rand van grond onder de voeten en het eeuwig zijn daarboven. Laat me op mijn uiterste gemak beide beelden vredig bestuderen. Laat me eindeloos overwegen waar ik me wil bevinden. Geef mij een zweefstand die mijn veilig huis wil zijn.…

een witte vogel die het rif verlaat het kind dat met zilveren voetjes baadt de man met stok die water uit de rotsen slaat de valk die de verten ziet de hoge pluimen van het riet de landwind die naar de zee vliedt het landschap in slingerlijn de houtbrug over het ravijn zal daar mijn grijze vader zijn de nacht en najaarsvlagen het hart…

bovenop een duin langsheen het strand eerst geland en voor de anderen komen dromen als de meeuwen op het zand van eeuwig blijven zweven en reuzenporties vis en duiken in het blauwe sop zandbruin van teen tot top…

Wat engelen die rondom zweven Zo zou ik eeuwig willen leven Met jou in ons geliefde huis…

wanneer de avondvogel zwijgt de hemel hoge sterren krijgt en al het leven rust dan zweven geuren door het woud waar rood het zoete wit ontvouwt als nacht haar kelken kust…

Dan de hemel nog voorbij en voor eeuwig vrij.…

in dansen verglijden zweven om elkaar eindeloos in ritme ons eeuwig lied refrein der harten herhaald verlangen gevoelens versmelten harmonieus in de tango der dromen de dans van ons hart met passie doorweven eindeloos zacht…

Tussen hemel en aarde Schijnt de zon De zon met haar schone stralen De wind met haar schrille fluit Het heelal is oneindig Tot nergens, of overal De tijd staat eeuwig stil De hemel opent haar poorten Zegevierend liefde en geluk Het heelal is eeuwig…

Daar boven klinkt hoog in de lucht het vrolijke geluid van de lustige leeuwerik vanaf de morgenstond Ach kon ik zo zingen tussen hemel en aarde bleef ook hele dagen zweven en hield niet meer mijn mond…

Zweven tussen hemel en aarde contactloos tijdens het staren met alle zintuigen die open staan. Alleen door jouw gegeven energie beleef ik het uiten door telepathie met het zweven rondom jouw baan.…

het geschreeuw is aan de wind gegeven de blaadjes vallen naar beneden, tranen van verdriet scheren over oceanen, maar de wonden helen niet gedachten zweven in een bel als een vlinder in het vrije moet je ons helaas verlaten als een ster in onze hemel…

Je moet het kunnen leren van een leermeester te houden voor een héél leven, een heel leven, ja God als ik iets mag en wilde in mijn leven is het waarlijk mededogen te voelen bij iedere verschijning van je, zonder ooit, enige verdwijning!…

De trooster in ons hart laat bloed stromen, naar dat grote geheim, naar dat heilig huis, waar ooit de hemel werd gevonden.…

Nu kan ik alleen nog zweven. Leven is licht. Licht is leven.…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Waar de kilte huist in zinder wacht ‘n tere Zwarte Vlinder tot hij, uit zijn cocon bevrijd, kan gaan zweven naar de stilte die vervloeit in d’ eeuwigheid en het Koolwitje buigt trillend haar vleugels in verslagen als door de wind gedragen zijn schaduw haar ontstijgt…

Nu Dood, nu snik, meteen verschenen en voorbij, Nu, doorgang van een steen, van een gesteen ten leven, Dun schutsel, staat naarbij; 'k zal 't u te dank vergeven; Kom, Dood, en maak mij kortst van deze koortsen vrij: 'k Verlang in 't eeuwig licht tezamen te zien zweven Mijn Heil, mijn Lief, mijn lijf, mijn God, mijn Ster, en mij.…

eeuwigheid het einde kwam na veel geduld de toekomst bracht ook schoonheid mee een lichtend voorbeeld voor ons twee we zweven weg in nevelen gehuld herinner altijd dit refrein zo kan het eeuwig zijn herinner wat het leven geeft onze liefde wordt beleefd ik ben de geest, die in en naast jou leeft…

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Tussen miljoenen sterren raken er twee elkaar op zich al een wonder Duizeldingen in de maneschijn terwijl ik je kus, streel, begeer schieten onze sterren vonken in het rond De hemel lijkt niet ver meer weg zoals we zweven…

eenzaam in de nacht geen ster die knipoogt of even naar me lacht geen maan van goud die mij begroet of van mijn schaduw houdt er is enkel het zwart verbannen door duisternis voel ik me zo eenzaam in de nacht!…

Als je me zoekt ben ik in de wolken De hemel raak ik aan Ik heb mijn glimlach laten groeien En laat hem eeuwig staan.…

licht waar ik altijd wil blijven zweven…

Ik kijk naar de hemel en denk aan al die planeten die in het heelal zweven. Zou daar nog leven zijn Net als op deze aard? Het is de grote vraag. Niemand die het nog weet al is er wel een vermoeden Maar niemand kan nog bevroeden Dat het werkelijkheid zal wezen.…

hij blikt uit haar ramen neer op aanstaande zielen aards in aanbod en aanbieding verwaterd stil verdwenen zweven van liefde en leven gebogen staat toch van verlatenheid ontdaan van kloten en vagina eeuwig maagdelijk en nooit vervagende geile gedachten lost het beeld in duigen op…

Ik ben verdrietig om scheiden, lijden en dood, maar hoop op hemel. God is de eeuwige rust, het dansen van de golven.…