Alle inzendingen over herfst OR eilanders

Er is al herfst in de lucht er is al herfst in de kruin van bomen Er is wind uit het westen er is regen als zijn compagnon Nog is er een nazomerboom,schuilplaats voor het grazend vee koe of paard Nog even...en ik zit bij de open haard hoor het knappen van haar takken.…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

zo wat van die dagen loop je gewoon door het bos en je denkt het is nu herfst en al bijna winter morgen loop je daar misschien weer maar op een dag ben je er opeens niet meer en daar denk je dan aan terwijl je daar nog loopt in die mooie herfst zou ook zomer kunnen zijn zo in leven als je steeds bent…

ik herfst met je mee met mijn pallet vol kleuren schilder ik de herfst neer gewapend met kwasten van ieder formaat ga ik de strijd aan met de zomer kleuren wil ik je net zolang tot dat ik je ontgoocheld heb en jij je overgeeft aan dat wat komen gaat…

Hoe mooi kan de herfst zijn, maar ook hoe bedrieglijk want morgen is er misschien slechts grijsheid en kilte. Hoe is dan de realiteit? Wat is nu echt en wat slechts schijn? Of kan de herfst de zomer en de zomer herfst wel zijn?…

De bladeren van de bomen verkleuren Nu gaat het weer gebeuren Het wordt weer herfst koud en nat Ik wou dat ik warme kleding aan had Het is snijdend koud en kil De wind die weet niet wat hij wil Hij waait alle kanten uit Papiertjes en bladeren vliegen vooruit Vallen op het mooi gemaaide gras Van het schooltje van de kleuter klas De vogeltjes…

als straks het groen gaat kleuren de lucht wordt grijs en grauw bossen sterk gaan geuren 's morgens is er dauw de dagen worden korter nachten zwart en lang het hout dat ligt, verdort er zo mooi, toch word ik bang een wonderlijke tijd bomen die zich ontkleden er ontstaat een bladtapijt dat ritselt en sterk geurt de zomer is verleden gestorven…

Langzaam verandert de natuur in een palet vol mooie kleuren rood, geel en bruin. De bladeren vallen van de bomen, het zal niet lang meer duren en dan hebben zij een kale kruin. Buiten is het guur en koud, hier binnen is het lekker warm, bij een vuur van knappend hout. Regen en wind geselen de ruiten, ik ben blij dat wij hier binnen zijn…

Bladeren van de bomen Buiten is het fris Als de zomer na verloop van tijd weg is Regendruppels aan de takken Straten vol met rondvliegende bladeren Steden met volgelopen putten Auto’s rijdend in plassen Kinderen zie je niet meer op straat spelen Die zitten zich binnen te vervelen Ze wachten op de winter Sneeuwballen maken en tegen ruiten…

Zo zal het nu een tijdje gaan tijd om er bij stil te staan de zomer gaat, de herfst begint op de achtergrond een symfonie van de wind...…

'n Twijgje wind slechts speelde met het laatste blad van de bijna naakte boom, die eenzaam, verloren haast en half verdronken, zich oprichtte uit laag hangende dauw, over wat bij helder zijn een weiland bleek. Wat leefde, leefde om doodstil te zijn bij de strijd van het laatste blad voor wie het twijgje wind een storm was en dat, half…

Zo vaak gewoon gesloten In deze herfst voel ik me, opnieuw zo buitengesloten.…

De zomer hangt nog in het huis en zonder jas ga ik naar buiten de avondkoelte laat ik mij omhullen draden van spinrag houden mij niet tegen het vallend populierenblad ruikt kruidig ik loop de mij bekende weg waarlangs seizoenen zich verdringen en waar geen dag hetzelfde toont: geen crocus staat naast herfsttijloos en uilen zingen niet als…

de verzamelvlucht van kieviten en spreeuwen vult het luchtruim…

De blaadjes verwelken, Vallen af Dwarrelen naar de plek Onder de boom Waar ik zo vaak zat, De wind steekt op Blaast ze uiteen Naar een plek waar Ze verrotten Heel alleen…

De herfststorm blaast de bladeren van de bomen De takken buigen kreunend door Alles wordt omver geblazen Net zoals in mijn hoofd Daar blaast een wind mijn mijmeringen Langzaam uit m`n herinneringen Mijn hart huilt van verdriet Zoals de regen neer valt op de straat Het vormt plassen in mijn ziel Het verlaten gevoel Het opgesloten…

Zo kleurig en zo bont dwarrelen alle bladeren zachtjes op de grond. In die warme kleuren als een mooi tapijt vervuld met zoete herfstgeuren. Paddestoelen steken hun kopjes uit de grond dwars door die bonte deken. Al dat rood, bruin en geel ik houd ervan zoveel!…

Langzaam maar vastberaden werkte de Herfst zich door de maanden die hem scheiden van het winter mannenkoor. En toen het kunstwerk af was en hij voor mij stond vielen blaadjes als tranen van emotie op de grond.…

sporen achter op het mos de herfst kijkt op zijn horloge het is al vijf voor winter - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit ‘In de groei van je LACH’ (Amsterdam 2003) (Uitgeverij Afijn/ Clavis, Amsterdam)…

onbewogen staan de bomen als skeletten hun takken als een smeken hemelhoog gericht zonder schaduw werpend op het naakte verstilde land waar de lucht van dode wintersloten ons beroert als wij de grijsheid weerspiegeld zien in een zwarte omlijsting van vergankelijkheid.…

Opeens is daar het licht waarin het gras veel minder grijs… een late zwaluw zoekt het zuiden schapen steken uit hun wol een koster staat zijn klok te luiden ergens stierf een mens maakte veel dagen vol besloot het leven in de schittering van water maar in de haast heeft niemand tijd voor ’t licht noch voor ’t geluid noch voor dit schitterend…

De winter komt Je gaat het merken Het blad raakt stilaan weer de grond Kortere dagen om te werken Straks weer dampen uit mijn mond Kan er steeds minder goed tegen Bruin kleurt treurig heel het bos Jas tevoorschijn, volop regen Het maakt de gekte in me los Ieder jaar als bladeren sterven Regen geselt regenjas Mijn humeur weer gaat bederven…

Lopend in de regen zonder enig doel vraag ik me af of de zon me zou verlichten als ik haar daarom vroeg…

Een schuchtere herfst, een schitterend eind en dromen, verder een zinderende zomerliefde, meer heb ik nooit gewild.…

Val tegen de wind in val de regen aan voel nattigheid en kou voel mij verraden tegen reistijd scheen onlangs de zon als ochtendlicht van laat september nu striemen regenvlagen zelfde tijd het wil niet dagen terwijl oktober net begon ik val de regen aan voer strijd met harde wind zoek woorden om terug te slaan ga druipend door het lint…

Val tegen de wind in val de regen aan voel nattigheid en kou voel mij verraden tegen reistijd scheen onlangs de zon als ochtendlicht van laat september nu striemen regenvlagen zelfde tijd het wil niet dagen terwijl oktober net begon ik val de regen aan voer strijd met harde wind zoek woorden om terug te slaan ga druipend door het lint…