Alle inzendingen over jij OR vervlogen tijden OR stralend

Voel je als een vlinder fladderend in de zachte wind Voel je als in vervlogen tijden als een zorgeloos spelend kind Voel hoe het was om te spelen in het gras toen je die fladderende vlinder was…

Het hier en nu jij en ik, een individu niet vooruit maar daar vandaan is de tijd op reis gegaan Vandaag is voorheen en gisteren vandaag zij die verdween met dezelfde vraag Vertellend over hem met oude stem zonder gemis omdat hij nog is Een nieuw verhaal is zo vervlogen en ik herhaal met droeve ogen Langzaam verdween voor ons…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Waarom zal ik het mijden, dit stil verlangen naar vervlogen tijden ? Jij zult me geen liefde meer schenken, misschien zul je vanavond nog even aan me denken.…

was genoeg Nachten vol genot samen En jij me op handen droeg Vervlogen tedere dromen Na een ware liefdesstrijd Warmte stil weggegleden Zo raakten wij elkaar kwijt Toch blijf jij in mijn hart Niet dat het er nog toedoet Restanten van verlangens In een ziel vol weemoed…

Hij kwam en nam haar liefde Tot hij stilletjes weer verdween Zijn zalige geur was vervlogen Een donkere schaduw verscheen Zij wist dat hij eens zou gaan Een dikke traan over haar wang Ze kuste hem triest vaarwel Haar warme hart vreselijk bang Een gebroken ziel vol scheuren Haar gevoelens ambivalent…..…

Zij droomde hem dichtbij totdat zijn beeld verdween Zijn geur was vervlogen de zon niet langer scheen Ze zwaaide hem vaarwel tranen over haar wangen Een stilte in haar gevoel verloren van het verlangen Haar ziel vol van verdriet hopeloos en triest gestemd Zijn vlindertuin vol liefde niet meer voor haar bestemd Zij droomde hem ver weg…

Mijn liefde is vervlogen, heel zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne, geen mond meer die mij kust Geen lachje uit de verte, geen hand meer door m’n haar Niet meer samen zitten en kijken naar elkaar Er vallen geen woorden en er is geen ergernis Maar ik weet uit ervaring, hoe eenzaam eenzaam is.…

Liefde is vervlogen, zie het in je ogen. Geen aai meer door mijn haar, of een lief gebaar. Je mond, die me niet meer kust, alles is zachtjes uitgesust. Samen maar toch alleen, voel nu hoe eenzaam-eenzáám is…

en dan zie je hem zomaar vliegen het bosblauwtje, best wel zeldzaam fladderend onderbuikgevoel, de vlinder keert nimmer terug en je weet dat je dagen zijn vervlogen…

(tanka) er was een vlinder in mijn bloemen bloeide hoop maar ze vloog voorbij toen de zon vergeten was haar vleugels te verwarmen…

vol van opgewonden verwachting waren zij op het vliegtuig gestapt waarvan plots de motoren stopten toen zij boven de wolken al waren de machine hortte en stootte wild de passagiers tot paniek gruwend met de dan dagende werkelijkheid dat er geen morgen meer zal zijn het laatste gebed werd gebeden onder een stortvloed van tranen als de…

rode rozen ze blozen in de ochtendzon als het kon zou ik voor altijd zonder spijt bij je zijn jij bent mijn rode roos stralend…

je bent ons paradijskind altijd al geweest we zien de hemel in je ogen en je lachen is het wolken van de wind je handen spelen met de zon zonder jaren te beloven want de tijd kijkt nog niet om jij maakt de zorgen die wij hebben lichter in je stralende weerkaatsen wij zijn blij met onze godgegeven plaatsen nu en naast jou in…

heb de maan gezien koud stralend en vorst bepalend voelde de elfenkring hun zingen trok mij er bijna midden in zag de fakkels net op tijd in hun voorwereldse bewegen lonkend naakt kwamen de druïden langzaam weer tot leven zag de bosrand in verdwijnen voelde hun warmte in verschijnen maar de maan scheen vorstig koud jij…

Mijn dromen zijn vervlogen als een vogel in de nacht Onze toekomst is niet meer wat ik er van had verwacht Jij verdween uit mijn leven als sneeuw voor de zon Jouw liefde voor mij was nog sneller over dan dat 't begon…

Zijn een illusie of echt Tastbaar Herkenbaar Met veel pijn geboren zijn Tijd vervlogen ontastbaar Leven of strijden Sterven De wereld onze nalatenschap laten erven…

Waar eerst het verleden een hoofdrol speelde trok jij een streep door het donker het lijkt net of de dood door jou werd verdreven zomaar ergens tussen tijd en ruimte waar mijn gedachten ook heengaan ik verdwijn niet meer op de golven van eenzaamheid jouw ogen brachten mij terug _in een stralende diepe rust_…

Jij gaf me een roos in vervlogen tijden. Ik plukte de tranen, dag na dag. Ik zocht naar een wens, in elke roos verborgen. Wat ik slechts vond was het gemis in de nacht. Enkel de vaas staat nu nog op de kast. Er is geen bloem meer die daarin nog past. Eén iemand is nu wel tevreden en niet zomaar, zonder reden.…

De vreugde was, de triestheid pas toen jij die toeliet in je leven. Nu is liefde in je ogen, de droefheid lang vervlogen en de warmte in je lach.…

met het knipperen mijner ogen enkele weken gezwind vervlogen terwijl al die tijd mijn sympathie en dank, hand in hand lijdzaam vertoefden in mijn binnenkant maar nu een uitingsvorm betogen Bij deze…

hij dacht het zijne er van kom dan, kom dan smaak het vileine vragend, uitdagend komrij bevlogen kwamreed vervlogen de dood komt altijd op tijd komrij met mij ik scheld u kwijt…

De cadans van jouw zacht pulserende golfgeruis, zee, het neemt me mee, naar tijden van onbezorgdheid, lang vervlogen. De kust de boezem waaraan ik in een zoete zeeslaap val.…

wind droogt mijn tranen op jouw gezicht de tijd versteent alsof je niet daar bent duizend gedachten schieten door me heen ik omring je met serene stilte, daar woorden vervlogen zijn nemen gevoelens het over, samen versmelten we in de eenzaamheid van tijd…

Een ijzerbewerker in Dalen Behandelt de roestigste palen Al klinkt het wat sterk Maar is hij aan 't werk Dan loopt ie voortdurend te stralen…

Ze zitten in hun bunker lezen van hun schermen wat ik denk en wat ik voel Ze weten alles wat ik doe Mijn tandarts is medeplichtig, commerciële belangen aanhangig Ik knars mijn tanden - de ruis die de transmissie stoort Kan je denken wat je voelt? Ik denk er maar op los gedachten zijn gratuit Ik ben ze te slim af Ik ben een open boek…

pluk geen bloemen meer om weg te geven ook zij willen bloeien en leven ik neem je mee naar de plaats waar zij groeien zacht door alle seizoenen vloeien zij openen en wiegen op de wind die wij voelen kleuren in warme zon vertellen in vruchten hoe generaties vluchten voor noodweer en onvruchtbare grond zij overleven en willen het stralende…

[Senryu] Diep gelukzalig omvat ze de bloemenbos met beide handen.…

zij rijdt 't avontuur tegemoet gedragen door alles wat vleugels heeft baant zij zich een weg door principes die aan de kant geschoven lijken voor nu kleurt de grauwe hemel zacht daar zij straalt als nooit tevoren…