Alle inzendingen over jotie OR dood OR verdriet

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen. Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken tot…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

Een Leven met verdriet Wat ze je ook aandoen Doe dat bij een ander niet Een Leven met verdriet Een Leven met pijn Het kan niet alleen maar roze geur en manneschijn zijn In het leven zit het mee of tegen Na de zon komt altijd regen Er zijn vette en magere jaren Een Leven met verdriet Maar ooit daar moet je in geloven Ligt er ook iets…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…

zal iemand je troosten in de wiegende bek van de dood als de nieuwe dag niet tegen het raam kloppen zal alle verdriet in de ziel gekropen is als woorden stokken in je keel zal iemand je troosten in de wiegende bek van de dood…

mijn lied Dood leeft en leven laat gaan Zing zachtjes mijn verdriet Tranen vergaan en doen vergaan Als ik de zomer niet haal Begraaf me op een warme winteravond Laat mijn lach zachtjes met je meegaan En haal weg je verdriet.…

Wrede terreuraanslag Duizenden doden En peilloos verdriet Maar een symptoom van een Civilisatieclash Dat was het volgens Deskundigen niet…

Ik ben verdrietig om scheiden, lijden en dood, maar hoop op hemel. God is de eeuwige rust, het dansen van de golven.…

Een man Vijf gewonden Een dode Enschede Verdriet Veel tranen voor de nabestaanden Waarom? Is de vraag Het gevaar komt steeds dichterbij We kijken de dood in de ogen Wat is het volgende drama?…

Ook dichters gaan dood. Dat weet je, ook dichters gaan dood. Of je een dichter lang kent, of kort, of een beetje. Dichter of niet. Dat maakt niet uit. Steeds vers verdriet, maar, Ik heb er niet om gehuild. Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ook dichters gaan dood.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Doe me geen pijn ik heb al pijn genoeg in mij Straf mijn ware woorden niet af ik ben al veel mishandeld Kom gerust alsmaar verder ik heb je zoveel te vertellen ik kan je zoveel liefde schenken als je daar nog om verlegen zit ik ben natuurlijk Jotie niet maar een andere dichter zeker niet meer eerder minder maar met net zoveel tedere gevoelens…

ik huil zonder tranen ik spreek zonder woorden ik denk zonder weten en wat ik voel is zo innig diep en toch zo vreemd en ver ik ben zo droevig zo pijnlijk moe…

het hek sluit ik moet gaan mag niet langer hier blijven staan de toegang wordt achter een hek gezet de nacht komt er aan ik moet nu echt gaan het liefst zou ik deze nacht met je delen nog bij je blijven staan het leven sluit de dood in de nacht buiten het gezichtsveld niemand mag dan blijven staren naar de plek die de liefste de…

lijkt wel herfst alles is somber gekleed het waaide niet toch leek alles langs me heen te gaan langzaam stroomde er over mijn wang een traan de zwarte omgespitte grond leek telkens zwarter hoe langer ik daar stond de donkere lucht hierboven de grote grauwe zwarte raven het is toch niet te geloven toch moest ik hier tot mijn groot verdriet…

Na het vallen Gewoon weer opstaan Vindt men in de volksmond Maar als de val te hard is En je op één gedachte hinkt Als het hart weer is gekneusd En de wonden zijn te groot Om met woorden wederom te dichten Blijf ik liggen tot de dood.…

Onbekommerd leek het leven tot die dag Dood je wist niet hoe het voelde Je wist niet wat het met je deed Maar nu, als je hen mist die je zo dierbaar waren Nu weet je wat pijn is Nu weet je pas wat je mist Maar ook wat je gehad hebt en er niet meer is Grijs en grauw vaker dan ooit Stil verdriet, met niemand te delen We zijn met zovelen en…

Langs de oneindige regenboog Ben je plotsklaps verdwenen Wankel, amper te zien voor het oog En alles wat er was, nu en verleden Telde niet meer op dit moment Jij kleine, altijd ging je mee naar het voetbal Maar vergeet vooral niet bovenal Wie, hoe jong ook, jij geweest bent Ooit zat je in een kinderwagen Oogjes, klein intens en verbeten…

ze legt haar kind in bed tijd voor je slaapje mijn schat ze lachte pretoogjes ontmoeten haar die liefelijke kinderblik vertederd haar moederhart ze heeft even rust grasduinend in de krant een koffiekoek in de hand ze is gelukkig met dit leven haar man komt thuis een dikke knuffel zachte kus op openende lippen zalig eenheidsgevoel…

Ze leeft ze lacht niet opvallend maar toch ze leeft ze huilt niet te veel want toch ze leeft ze zit in de auto ze rijdt ze leeft ze slipt ze botst ze sterft maar toch ze leeft nog steeds in ons hart.…

Toen de klokken bedroefd luidden verstoorden zij de intense stilte niet Elkeen besefte waarop zij duidden die klokken vertolkten het verdriet Één ogenblik absolute stilte geven aan hen die veel te jong zijn gegaan Zij, die thans in zuivere stilte leven nadat hen de deur was dichtgegaan Alle gedachten dwaalden dan even naar die tocht die…

Jij verdriet? Keuze van jou maakt beter? Jij gevlucht voor verleden? Jij gevlucht voor wat komen gaat? Jij gevlucht voor mij? Twijfel, geeft je keuze me rust, maakt je keuze me blij? Heeft de dood je geweten gesust?…

bent Ogen, die schreien en die ogen tranen om de dode stilte van een houten kist Ach, waarom moest je al heengaan en weet je, dat ik jou nooit zó heb gemist…

ik zoek naar woorden maar vind ze niet ik zoek de stemmen maar hoor ze niet ik zoek de beelden maar ontwaar ze niet vol droefenis zijn ze opgegaan in de grijze mist waar zelfs de zon zich van haar taak kwijt…