Alle inzendingen over kalmeren OR steken OR plengend

de dagen schuifelden voorbij zonder jou en zonder mij- ik was mezelf niet en zocht naar kalmerende woorden voor het kindje in de wieg. ik kon haar niet troosten hoe zou ik dat moeten doen? ik had geen middelen om te wiegen- ik had alleen mijn armen die ik als een mandje vouwde.…

de afgelopen dagen in het hoofd en daarbuiten woekert mij de uitdrukking wie het hoofd uitsteekt boven het maaiveld wordt zijn kop afgehakt houd je op dezelfde hoogte doe gewoon maar normaal dan doe je al gek genoeg kortwiekt klare taal mij bijzonder bewonderenswaardig meer mag je niet wezen wie zich onderscheidt met zichtbaar…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Een wereldbol die brandde als een kaars Was ooit het slot van een reclamespot Dit stil-verwijtend niet te missen shot Verwittigde ons: energie is schaars Daarom klinkt uit mijn opwindgrammofoon Zijn single 'Donker om je heen' zo schoon…

De bomen steken hun takken en twijgen onverschrokken, aangepast, in de blauwe vrieslucht van de gevorderde ochtend. Het is koud, verhoudingsgewijs, goed schilderijweer, oudhollands voor later, de oude zonden en gruwelijkheden van God vergeten en, in zoverre, vergeven.…

Maar als zoiets nu wéér op toeval leek dan geloof ik daar toch helemaal geen steek van.…

verder verdwaald van mijn stek, zo tekent de wereld zich pijnlijk af toch fluistert de stem van het lot "ik tik jou gaandeweg verder met mijn staf" meestal voorkomt het raam dat mijn zicht helder ziet ik handel dan vaak onder eigen naam het lijkt een blindheid die luisteren met eigen oren verbiedt overweldigend zijn soms geluiden als scherpe…

de man met de steek beval hier voor een leger een kaarsrechte weg o val niet om van de slaap jij vreemdeling kijk opzij!…

Al fietsend kwam ik langs een veld Waar asperges werden gestoken. Toen kreeg ik sterk de indruk Dat voorwaarden werden ontdoken. Vaak blijkt bij dit soort activiteiten Dat de schoorsteen eerst moet roken Want hoeveel van het witte goud Wordt er zwart in de zak gestoken.…

ik geef je mijn hart wederom in jouw handen jij koestert mijn ziel opstandig in wezen agressie als taal maar ik heb jou het kind laten lezen hoe het beloofde kijkend naar ogen hunkerend naar liefde reagerend als staal spijkerhard vloekend op laagwater zoekend naar de steek in fataal jij hebt gebloed in woord en gedachten voelde…

momenten boordevol geluk de lucht en bomen zon en wolken niets kan stuk laat gras en groen maar bij mij komen een steek van jaloezie de blik van schrik het zaaien van de twijfel de onlust in de lucht het is de rust die vlucht stemmingsval is groot de oorzaak wel te duiden het zijn gewoon hormonenbuien waar liefde ademt…

Het fort: ik rol mijn mat uit in de stilte van slapende cicaden De wind is warm, de tijd kruipt met de zon naar Napels Het zit allemaal in mijn hoofd hoog boven het leven van volle straten en winkels waar het geld nooit ver rolt blikken beducht, kussen vluchtig en handen handtastelijk zijn Dat is niet goed Ik steek een storm op blaas…

We steken over van de schaduw naar het licht: We bestaan! Maak plaats!…

er zijn warme nesten koele nesten en holletjes die warm lijken maar ozo koud blijken te zijn in zo'n nestje kwam dit kind terecht een keel als een aap zette ze op er was geen kalmeren aan ze kwam met wieg-en-al op-de-gang te staan eindelijk weet ze nu te vertellen waar haar spraakwater is ontstaan en dat ze om te worden gehoord…

Sodemieter op gefilterde emotie door het cognitieve hersencentra ongevraagd genesteld in frontale hersenkwab -Mijn kop- mag niet voelen een mens gestort in winkelcentra voel niet…… het hongerige kind bommenregen en sssst niet schreeuwen rustig beredeneren apaiseren-kalmeren en beweren dat het allemaal wel gaat 'overgevoelig mevrouw…

Het donker van de nacht is voorbij gegaan Het daglicht gloort Een nieuwe dag breekt aan Het zingen van de vogels gehoord, heel zacht Hoe verrukkelijk en kalmerend is een nieuwe dag met zonnelicht en morgendauw waar witte wolkjes langzaam drijven in het hemelse blauw Een nieuwe dag een wonderlijk gezicht beschreven in dit zonnige gedicht…

kinderkopjes lagen er in die jaren en het verkeer deed nog zoveel kalmer aan rustieke stenen zijn vervangen door een snelle asfaltbaan en je ziet er minder bomen op rijstroken verdampten ook de zachte dromen van weleer waarin op zondag samenkomen alle weken door zou gaan de hompelstraat is weggebroken jachtig snellen wij steeds meer…

Die meisie op die agtergrond het my gesê HULLE SÊ dat ek tevredenheid sou vind in haar arms tussen haar bene rus buite die lippe kalmeer sy toe ek my naam noem gryp haar skêr en kap my gehou tot die helder lig en dat sy tevrede was met wat hoor sy en dink daaraan…

Florence Hoe kalmer de Arno, hoe bruisender haar beelden: Neptunus dampt in 't sop, de stad baadt in het verleden! Ravenna Niets uiterlijks beroert de stad. De dood leeft voort in tomben. Tot bij de intree van het Mausoleum een Visionair ons toestraalt uit duizenden steentjes...!…

Zodra ik maar over Jan Peter spreek Krijg ik weer zin de gek met hem te steken, Maar dat een gek zich op hem denkt te wreken Door echt te steken - dat helpt echt geen steek. Integendeel: mocht hij er ooit in slagen Dan zitten wij straks met premier Verhagen.…

‘Munch’ schreeuw was ook al buiten zinnen Praat me niet van schilders Van Picasso, Kadinsky of van Braque Mondriaan, Dali of Léon Nee, zeker niet van Léon, dat was een Zack Ook Carel Willink kreeg wat hij wilde Net als Appel, aanzien en geld Koude tranen plengend om Mathilde Die weggerukt werd met geweld Hoe bont de schilder het ook maakt…

Agrippa Wonderdokter, alchemist Had in de late herfsttij Van de donkere Middeleeuwen Eén eeuw na de zwarte dood - 't Memento mori van de pest - In 't Quattrocento zich bekwaamd In de subliemste aller kunsten Die, getekend naar het leven Hij te formuleren wist "Groot is de macht van de muziek Zij werkt kalmerend op 't gemoed…

Geef mij kracht en het vertrouwen dat het vuur dat in mij woedt in een schitterende uitbraak alles in en met mij doet wat ik kalmer niet kan vinden en met rede steeds weer doof: geef dat ik in mijn verzengen als een Phoenix weer geloof.…

een stroomversnelling lijkt soms een waterval waarbij je de oevers niet meer onderscheidt alleen maar meegaat met de wervelende stroom uiteindelijk beland je ooit in kalmer vaarwater kijk je al dobberend weer rustig om je heen niet voortdurend angstig achterwaarts of voorwaarts dit is toch uiteindelijk gelukt hoogste tijd om nu…

Het is de kalmerende stem van zee die wij aanhoren Een stem die ons vrouwen doet bekoren Wij zwijgen soms stil voeren ons intiem gesprek Ons huilen weleens verloren in de bariton ...van vloed Waarin meer te horen dan spreken Voelt aan als tweede huid een mantel warme deken Aan zee waait bij tijd en wijle…

met de nacht voorhanden tussen zuivere zilte wind en jouw haren, kalmeer ik praat tegen je huid leg knopen in het wit 't is den morgen van dauw en jong gras van vrijdagliefde, grote ogen besneeuwde telefoondraden die ons samen bedekken…

Rust gegeven Je voelt het aan het strand Hand in hand De beleving Vrij Als een meeuw in de lucht Overzicht in een kalme vlucht Ieder golf die er gedijt Kalm In oneindige blikken Samen, hand in hand, kicken Zonlicht zorgt dat de zeespiegel walmt De zee Kalmerend kabbelen golven Tien tenen door strandzand bedolven Je bent er met…

langs gebarsten lippen fluistert een cri du coeur nauwelijks verstaanbaar door gloeiende malheur verstrooid probeer ik te luisteren naar het raadselachtig klankdicht onsamenhangend verpakt in lucht vaag beschenen door wat maanlicht brandende ogen zouden liever capituleren maar haar onderbewustzijn laat zich niet kalmeren ze spiegelt…

ik zag de zee maar kon de snelle waterbloemen niet volgen in hun dalend en rijzend racen naar strand waar ze in schuim kapot sloegen onder de harde hand van een straffe wind tot niemand ze meer vindt ik ben toch terug gegaan in kalmer tij bij een volle maan om ze te determineren en hun namen te leren wilde hen niet in anonimiteit…

Langzaam vergeelt het landschap veld na veld: zonnebloemen Ze steken af tegen het blauw van Franse luchten Steken af tegen het geel van velden vol graan Steken af tegen het groen van weiland na weiland Straks glijdt de maan het dekor van deze boerenroman binnen Blijven de zonnebloemen worden handspiegels van maan.…