Alle inzendingen over kastanje OR boom OR kruin

De letters in m'n hoofd vlechten zich - twijgen aan een boom tot manden vol met woorden in felle kleuren - rood en bruin zo ook de blaren in de toppen van een kruin ze dwarrelen naar beneden in zinnen vol verhaal en leven…

Bomen met roos: uit hun kruin vallen duiven als Noach seniel met de broodzak gaat wuiven. ---------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1992', 1993.…

het was weer stormachtig vannacht de ontwortelde bomen waaiden tot waar de wind hen bracht alwaar ze zich ontheemd hebben neergelegd de kruinen diep verscholen in de nog volle bladerpracht maar zó kwetsbaar als een prooi voor elke onverlaat…

van de boom door de jaren heen geen onvertogen zucht of het moet de wind zijn die bij vlagen door zijn kruin blaast…

alweer is het bijna herfst bomen laten bladeren als tranen het verdriet vermomd als melancholie groeit als een gezwel in de kruinen een boomchirurg met zorglijke trekken wikt en weegt doch wanneer hij zijn zaag tevoorschijn haalt ben ik weg...…

Praat me nu van lente, voorjaar vogelzang in ijle bomen Laat me nu van verwachting en belofte in schuchter blauw dromen De zon warm op m'n kalende kruin m'n tuin in eerste tooi.…

De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe boom?…

Altijd nieuwe wind waait over steen en bladert steeds nieuwsgierig weer in kruinen. En lispelt in de stad van stilte de namen van de vaders en de zonen. Blad na blad en boom na boom vertakt zich naar de hemel schreiend. Een weeë welhaast goddeloze droom van bloed en stank en modder.…

schuin valt de avond door de dreef het scheve licht gooit de bomen languit in het zuchtend gras een schaduwbos van langgerekte hoge stammen daartussen schreeuwerig nooit voldane vogels in de kruinen lacht de zon al kopergroen.…

schaduwhuizen vallen op straat tussen scheve bomen wier kruinen met bloemen stoeien in overtuinen waar de laatste vogels nog vliegen en treurwilgen de avond wiegen in bootjes die op het water deinen zal een drevelgat in de schemer verschijnen…

van de boom door de jaren heen geen onvertogen zucht vernomen of het moet de wind zijn die bij vlagen door zijn kruin blaast…

een wat donker bruin vermoeden waait het blad van de kastanje ritselend haar aan dat de zomer allengs stilt en zich onontkoombaar in de herfst moet laten gaan…

Nog stonden alle bomen zonder blad, de eiken en de iepen en de beuken, als grijze bossen op de grijze lucht zo waren, dicht en ruig hun brede kruinen en leken op een rij van lege kooien, in de effen grijzig-blanke voorjaarslucht toen daar een vogel langsvloog, donkerzwart, heel in de verte vloog hij traag en recht langs al die bomen, als van…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

laat mijn woorden dan bij maanlicht van sneeuw zijn een siddering, een beetje wonder zoals zilverglans, mild in bomen het onbekende dat zich over het leven buigt; een vinden of ontwaken in trillend teder en in dromen wij samen in witte kruinen de engelenvleugels tegemoet…

het zijn slechts enkele gedichten en niet de dichter die overleeft uitverkoren woorden die blijven hangen in het collectieve geheugen de poëet zal spoedig vervagen sommige verzen van zijn hand trillen nog wat na in de ether soms kan je ze horen als gefluister van wind in kruinen van de bomen…

Zie haar staan, zo glorieus boom gekapt, tot bijna niks 'k sta erbij, met m'n neus. Eens vol takken, volle glorie nu ontdaan van alle ballast is 't wachten op explosie.…

zeg boom, hoe is dat nou om op grote voet te leven nee zeg maar niets, ik zie het al je hebt erg lange tenen en ik wil niet dat je door mij uit je bast knalt toch boom, is er weinig verschil tussen jou en mij doorgewinterde rimpels een droevig gezicht met een kale kruin en als het lente wordt zien wij weer het licht kijken onze ogen…

heeft mij verlaten maar ik boom door tot aan mijn laatste zucht…

mij van top tot teen doorwortelt en door mij dank zij mij uitgroeit tot een forse boom zodat ik samen met mijn boom elk voorjaar witte bloesems draag elke zomer schaduw geef elke herfst neerdwarrel elke winter in mijn knoppen schuil ja, zelfs als ik dood ben dan nog wil ik leven…

Zonnestralen glinsteren door de kruinen van bomen. Schapen lopen onwennig op het besneeuwde weiland. Een moeder met een klein kindje aan de hand. Dat met haar meegetrokken slee wat loopt te dromen. Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag. Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…

Niet blond kastanje nota bene merk dat wel een mix van kruiden haar twee oogjes lijken vuur twee vonkjes die fel dansen…

kruinen spiegelen hun kronkelsilhouetten tussen wolkenblauw…

Ik verzorg hem wel iedere dag zodat hij groeit tot hoog in de kruin. En als ik dan ‘s ochtends naar buiten kijk dan vertakken mijn gedachten terug naar de vruchten van jouw tijd, naar die boom vol met blad op een stam reikend tot in de oneindigheid waarin je zo veilig kon opklimmen, altijd wel een tak binnen handbereik.…

Die dag in mei, toen woorden overbodig werden je ogen en je handen zeiden meer dan kussen, liefste, strelingen, de bomen verhieven weer hun kruin, in vreugde en verwachting, hun blaren ritselden en ruisten als weleer.…

in het duizendbomenwoud heb ik een schors gevonden de boom was eruit ik trok haar aan, ben gaan staan zoals bomen doen mijn voeten vergroeiden met de aarde armen vertakten zich, handen werden groen met gevoel in duizend vingers proefde ik wind en water vervuld tot in mijn kruin schilderde ik schaduwen voor later op het speelse gras…

de boom hij staat verlicht een boom te zijn alle takken zijn behangen met zilver rood en groen en boven op zijn kruin een piek tot aan het plafond ze hebben hem bespoten met chemische witte sneeuw het verstikt zijn ademhaling en naalden zitten los je ziet hem bijna denken was ik maar terug weer in het bos tussen al mijn groene…

Hoort gij de eik, o blode bomen? Hij ruist daar, zwaar en zwart! Hij droomt zijn donkere dromen, de boom van mijn hart! Zijn stam is rond, zijn kruin nog ronder, zijn schors is ruw en hard. Hij plooit noch boven noch onder, de boom van mijn hart!…