Alle inzendingen over kind OR 18 jaar OR familie

Jij bent familie dezelfde rang, dezelfde stam. Jij bent familie zelfde inwoner van dezelfde tijd. Jij bent familie, laat ons leven zich van tijd tot tijd kruisen. ----------------------------------------------------- Vertaling van Franstalig lied : 'famille' van Jean Jacques Goldman…

Want hoeveel familie's zijn er nú voorhanden, die alléén maar praten over dóórgesneden banden?!…

mijn familie heeft zich behoorlijk vertakt, mag ik u deswegen voorstellen aan kraai een onverbeterlijke dief kaapt, als hij de kans krijgt, alles voor ieders neus weg kauw, ook wel ka ingetogen, schrikachtig maar wel lief met dat grijze dotje op z'n kop is het oogappeltje van roek zit immer op de hoogste tak kijkt minzaam neer op…

Mijn familie wijst me af om wie mijn ouders zijn En achter mijn rug om is het een grote hoop schijn Familie is een groot stuk verdriet Afsluiten voor alles om me heen dan voel ik het misschien niet De pijn zal wel altijd blijven, familie gaat helaas nooit voorbij Het zal wel zo moeten wezen, dat er geen plaats is voor een beetje geluk voor…

en zie daar zijn we weer tezamen om de afstand af te leggen met een steeds zwijgzamere verbeelding misschien zullen we weer vertrekken en verder leven achter het gebarsten raam van de stamboom het schateren hebben we immers achtergelaten in kinderlijven, geen kus meer die nog vruchten schudt uit het koele water dat tussen ogen…

(de boomklevers liepen snel omhoog- omlaag en soms vertrokken traag wat waterdragers uit de lucht) er werd een glimlach om me heen gelegd heel zacht uit ogen neergedaald verwarmde het mijn haar ik voelde klein, onzeker ook, maar niet bij jou je droeg me door het bos in zusterhanden, broederhart, zo zeker als de bomen levend over bladgroen…

Familie is een prachtig ding, maar soms een vreemde mengeling van overeenkomsten, verschillen tussen mensen die, al zouden ze het wensen, nóóit hetzelfde zullen voelen, denken, zeggen en bedoelen, maar waarop je steeds mag bouwen, een beroep doen en vertrouwen.…

Eerst werd de oom van Kim Jong-Un vermoord, Daarna benam hij gruwelijk het leven Van tante, nicht en ook van al zijn neven, Het moorden - vrees ik - zet zich verder voort. Ze hebben nu in Noord-Korea weet Van wat hier een familiedrama heet.…

Familie, Bloed verwanten Worden ze genoemd Voor mij betekent dit Niets Omdat er Niets is Tussen ons Alleen Dat woord Familie Zorg daarom goed voor jezelf. Ik kon het en jij kan dit ook. En deze woorden verbinden ons met elkaar. In liefde. Volg altijd je eigen hart en vertrouw op jezelf.…

kijk ik woonde in een huis met 7 papegaaien ik hoefde niet te praten kijk ik was slecht in kunstjes ik keerde me zwijgend naar binnen kijk te midden van 7 papegaaien wist ik niet of ik daar nou werkelijk was…

Wat doe ik hier In een huis met familie Het voelt niet als familie Het zijn mensen waarmee ik samenleef Elke dag vraag ik me af Zullen ze ooit echt familie zijn Maar ik weet het antwoord al Ik zal altijd onderaan staan Waarom doet het toch zo'n pijn Als ik me nooit verbonden heb gevoeld Theoretisch gezien zijn ze familie Maar praktisch…

Voor hun familie zijn de doden even groot – als toen ze leefden.…

Zeven jaar geleden, al zoveel jaren terug, veranderde mijn leven, natuurlijk veel te vlug. Zekerheid werd angst, liefde langzaam haat, geluk ging over in verdriet, de redding kwam te laat. Nu zeven jaren later, gewend aan pijn en haat, afgesloten van mijn familie, hervind ik weer de draad.…

Vandaag wappert De vlag Frank en vrij En o zo souverein Glanzende zijde In stralende zon Ter viering van De eerste prijs Van de Poëziewedstrijd Van de provincie Groningen Die ik gisteravond won Inspiratie: Eerste prijs Provincie Groningen categorie Poezie 18 jaar en ouder, uitgereikt door burgemeester…

horen immers we blijven familie mooi, dat we elkaar niet uit het oog zijn verloren…

Ieder mens heeft recht op een waardig bestaan en zo'n kind van zeventien maakt er zomaar een einde aan. Wat is er in het hoofd van die jongen omgegaan verstandsverbijstering of graag in de belangstelling staan? Een familie, aangeslagen, kapot geen toekomst in het verschiet. Blijft nu eenzaam achter leven met zielsveel verdriet.…

Lieve Opa, alweer een jaar geleden heel de familie bij elkaar zakdoeken werden uitgedeeld, het voelde toch zo naar.. Alweer een jaar geleden,huilend aan uw bed, De laatste woorden tegen u gezegd, de laatste streling door uw haar, het voelde toch zo naar..…

Wij komen daarom dit jaar graag weer terug. Tot spoedig weerziens! De familie Mug.…

Doch niets is hopeloos verdwenen als nietmeerkinderen kinderen krijgen het leeslampje wordt aangeknipt ''t is een vogel, kijk!'; de ogen groot. Slimme vingers vergaten niet dat fantasie, soms diep verborgen; zelfs na schijnbaar dood te zijn bij kinderen springlevend is.…

Het liefst op zijn buikje balancerend op je arm snoetje dicht tegen je aan knikkebollen, oogjes rollen gapen, slapen, zoeken, zuigen Klein, sereen liggen te wezen. Nieuwe geluiden, neuriën, kreunen schuifelen, sloffen, eventjes leunen knuffelen, kirren, wiegen, dommelen billetjes schonen, zelf wat rommelen zachtroze huidje, zoete…

Mijn tante Eugénie liet mij paardjerijden eerst op de knie en later op haar rug, ik was drie in het klooster, waar ze woonde Ik hield haar stevig vast door de gang van het convent gezeten op mijn zwarte ros "Genieke" hinnikte zij mijn spontane lachen los Ik draag haar met me mee en soms als ik mediteer zweeft zij in mijn zicht onverwachts…

Er zit een gat in de taxushaag achterin de tuin van Oom en Tante. Het is bijna etenstijd. Maar eerst gaan ze met gevouwen handen in het vochtig walmen van de schalen spreuken spreken. Ze loeren dan naar me. Daarna zal Oom me in mijn wangen knijpen en aan Tante zeggen: 'Vrouw, ze is niet vet genoeg.' 'Ja man, we moeten haar nog wat…

toen wij eens na zaten ontsproten er zinnen hebben ooit een boom geplant met groeihoop in liefdevolle grond toen hij vruchten afwierp vonden wij ons terug in hun ogen…

Wij hebben hetzelfde bloed misschien dat je het daarom zo goed onder mijn nagels vandaan weet te krijgen…

Moeders leggen er hun kinderen, kinderen leggen weer moeders, enzovoort, enzovoort… en het huis verscherpt zijn blik, ruiten worden gewassen, kinderen steekt men in jassen, laarzen moeten passen, schoenen moet men boenen.…

Vanachter beslagen brillenglazen zijn ze nog mooier dan in het echt, mijn kinderen. Kunnen we iets vertellen over ons? Kunnen we iets verzwijgen? Weten we wie we zullen zijn in hun ogen?…

schildert de regenbogen zo vol kleur… het antwoord is dan snel bedacht jullie zijn een wonder, allemaal net als de regenbogen vol kleur jullie guitige gezichtjes vol vertrouwen verrijken mijn wereld rijker dan het al was en als men mij zou vragen wie schildert de regenbogen zo vol kleur… het zijn mijn prinsen, zeker weten de hele familie…

Ze is wel onderweg maar ziet niet ‘t einde van haar baan, want te klein voor het verschiet wil ze alleen maar verder gaan. De grote doelen wachten haar als de weg al beter zichtbaar ligt. Hopelijk valt het haar niet zwaar, de worsteling met wens en plicht. Zo lang de horizon onzichtbaar is, telt nu alleen het stap voor stap, vooruit…

Zodat die kinderen hun moeder nopen Hun navelstreng weer aan haar vast te knopen.…

Zo bijzonder als je kinderen tegen je zeggen, keer op keer, “papa, ik wil zo graag bij je zijn”, Elke keer weer word ik week, breken ze mijn schil weer open, dwars door alles heen, Vervagen mijn angsten, mijn onzekerheid, en vervliegt mijn twijfel, Het geeft mij het beste antwoord op die ene vraag, “hoe kan ik de beste papa van de wereld zijn”.…