Alle inzendingen over klein mysterie

Eens zal ik gaan tot waar de Ongeschonden Roos voor eeuwig bloeit, en schouwen in Haar hart, tot waar de zee van bloed zwart wordt van diepte: Mysterie, van Zichzelf gedragen, dat uit Zichzelf geboren wordt.…

weet me bij volle maan gedragen door het mysterie naar een wereld waar ik spelend met verbeelding word verder gedreven naar een intimiteit zoveel mooier dan de woorden die men eraan besteedt…

De natuur al het leven Is door mysterie omgeven Immers het oneindige Gaat het eindige te boven. Het loflied van Liefde wil ik zingen Nadat ik bijna ten Onderging aan Ellenlange overpeinzingen.…

Liefde is de sleutel van het slot van het slot Liefde is de sleutel tot het mysterie aan het slot van een verhaal Liefde is de deur opengooien van een open verhaal Liefde is een open verhaal Liefde is ...…

Krol heeft 50plus op de kaart gezet nu kaart lezen van Klein naar groter! Met 50plus verder op weg!…

Want ik spreek met tongen lang vergeten en doorgrond moeiteloos ieder mysterie. Nu ben ik slaaf van de hysterie. Want ik kan mij daar niet meten: Wilde ik de liefde leren, maar de liefde wilde mij niet.…

Het leven en de duistere dood, Het verschil lijkt maar zo klein. Dus reis ik zonder slag of stoot, Door het mysterie van het zijn. Somberheid is duidelijk troef, Totaal niet meer blij of boos. Met niets dat ik nog behoef, Verblijf ik… tijdloos.…

Er zijn momenten, waarop ik dood wil Waarop ik niet eens kan denken aan wat nog komen gaat Verlangend naar het moment dat mijn gedachten eindelijk stil Zullen onderzoeken of het hiernamaals echt bestaat Op andere momenten wil ik leven Leven alsof er geen dag meer zal komen Dan zou ik alles geven Om te krijgen waar ik zo van kan dromen…

o 't Mysterie zonder weerga, dat ik overal het goed, in mijn eigen als ik neerga, dat ik daar het kwaad ontmoet!…

Het mysterieuze ontastbare totdat het de tijd acht Strelende oogopslag, een blik van herkenning Ogenblikken waarop men elkander wilt leren kennen Zovele vragen, wentelend in onwetendheid Doch wetende dat de tijd antwoorden zal op vragen Doelgericht, tastbaarheid maakt zich meester Gevangen in het mysterie Gevoel mist nimmer zijn doel…

ook al zal ik de schepper toebehoren aards kort of wellicht hemels lang en wanneer de geest mij als het waren wil bekoren is leven niet gelijk een hymne als ongeschonden gezang ik snap niet echt diep in mijzelf of kijkend om me heen dat uit voortdurende verwachting toch hoop wordt geboren…

nog ver voordat er ophef over kwam draaide ik samen met m’n vriendjes al prachtige cirkels in het graan totdat de klomp van de boer ons pijnlijk hard vertelde dat wij wat hem betreft voorgoed naar de maan konden lopen…

Ja, de liefde voor Jou blijft voor mij een eindeloos mysterie die me iedere dag weer volledig laat bruisen.…

Hij belooft zichzelf om over zijn zinnen te waken en haar terug te vinden in de bloeiende vruchten van de ziel Zij is het mysterie waar zijn hartstocht verdrinkt in onvermogen En waar hij ook zoekt, hij vindt haar niet, want: Zij is te perfect om mens te kunnen zijn, niet van deze wereld Hij is van deze wereld, teveel mens om perfect…

Alles komt en gaat, in snelle verandering, landschappen, met diep prachtige betovering, laten mij verder wandelen in vertrouwen, dat ik ooit het mysterie zal aanschouwen. (het enige wat contant is, is ons bestaan...)…

zetels op de publieke tribune omdat er een tekort is aan zetels in het parlement voor hartstocht, tijd en geluk zonder onderhandelbare details om samen te vatten in regels en wetten voor een wereld van ongelijke kansen een strijd om rechten en plichten, om zetels voor miskende belangen miskende mensen van nu en later geboren in het mysterie…

Vraag mij af waarheen mijn wegen leiden in een wereld door woorden gebouwd in luchtledig gehoor van universum zijn het stenen of meteorieten die woorden verstommen tot klankloze echo’s als waardeloze golven de kosmos vullen zijn het misschien gevoelens die vasthoudend in waarde van liefde de dampkring ver overschrijden.…

zijn vretend vuur De zieke ademt zwaarder De ziel strijdt om de hemelpoort Het lichaam wordt een nijpend oord dat men graag wil verlaten En koortsig stroomt het leven weg heeft geest en tempel opgezegd Men gaat over de drempel Wat daar een mens te wachten staat nadat hij ‘t leven achterlaat blijft immer een mysterie…

hadden elixenmengers leven en dood in de hand gebeurde koken van kruiden met magie en mysterie alleen in het oeroude land of zijn de zoekers naar cel en de genen de ontdekkers van heden waar alchemie ooit de weg voor bereidde lijkt het einde van lijden in zicht…

Alles is voor haar een mysterie voor nu en voor later.…

Het koper opgepoetst en dan het adembenemende geluid van een blaasinstrument dat zijn weerga niet kent. Mysterieuze klanken, iedere toon van een saxofoon maakte iets los bij mij en daarbij kwamen mijn diepste zielenroerselen vrij.…

Mysterie en Mysterie worden Een. In Haar armen wil ik sterven, pas dan ben ik Compleet.…

De gids wijst met een “on-ne-sait-pas...” naar inscripties van het volk der Cro-Magnon, mysterie dat men nimmer duiden kon, en toch zijn de symbolen zonneklaar. De eeuwenoude boodschap die men leest onthult dat Killroy hier óók is geweest.…

vredig langzaam lopen we de dagen uit zwijgzaam zonder gedachten tot een minimaal verleden morgen zullen we onze handen weer nodig hebben om te grijpen wat gaat komen het mysterie van de dag…

Toen ik het had gelezen, dacht ik even: Was het mysterie maar in stand gebleven.…

Uitziend naar een ontmoeting, fluisterend en gevolgd door een schaduw van herkenning. Lichtend in het schemer, onbekend en toch zo vertrouwd, een vertwijfeling. Een aanraking van het eigen zijn!…

ons evenbeeld in kwartskristal ontvangen een gave, ongeschonden schedelsoort gestolde goden staren onverstoord op ware grootte van ons hartsverlangen hun licht verandert, danst op dunne koorden verheven boven temporeel belang die zijn verweven met de oude hang naar de oorspronkelijke sleutelwoorden ze barsten uit in prachtige gezangen…

Carnac, Stonehenge geheugen van de wereld magneet voor de in maanlicht gedompelde dichterlijke ziel baken voor sterren stabilisator voor de polen zodat de maan niet als een marionet langs het zenit zal dolen een door zonnewind bevruchte cel oertempel levenswel toegang tot een andere tijd vertragingssleutel tot de eeuwigheid…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…