Alle inzendingen over kou OR herfst

ze waren nog als kinderen in lente uit de knop gekropen en zomers tot volwassen blad ontloken hebben zon gezien hun stukje wereld meegewaaid gezwaaid naar vogels en insecten totdat de herfst hen kleurrijk buitensloot wind zal hen van takken rukken kou gaat aan het schaarse leven plukken wortels diepen winterslaap maar de…

ik weet het niet begrijpen ideeën die niet rijpen in de geesten van de mens omdat warmte hen niet kan bereiken is het de eigen kou die lente tegenhoudt die wintert in niet kunnen zich het zomeren nooit gunnen die eeuwig herfst blijft in storm en nattigheid vergrijst in saaiheid van de dag die nooit verrassen mag ik weet het niet…

Ik weet, er wacht een nacht waaruit ik niet ontwaken zal, een duistere diepte waarin ik zal zinken en verdrinken; dat is oké, daar kan ik mee leven, elke zomer eindigt immers in herfst en winter, in kou en dood.…

Ik weet, er wacht een nacht waaruit ik niet ontwaken zal, een duistere diepte waarin ik zal zinken en verdrinken; dat is okè, daar kan ik mee leven; elke zomer eindigt immers in herfst en winter, in kou en dood.…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

wanneer de nevel zal verdwijnen en de zon piept door de bomen dan is de tijd gekomen dat herfstkleuren zullen verschijnen het bos wordt stilaan kaal de vele bladeren op de grond kleuren schilderachtig in het rond in een tafereel van pracht en praal voor de dieren wordt het even wennen aan een omgeving zonder lover ze moeten oppassen voor…

Ik zie je door dikke druppels op de ramen, mijn engel van lijn 8. Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht, slechts de spiegel en het donker brengt ons samen. Ik staar naar natte stadse straten, naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd. Een regenspoor dat mijn beeld misvormt laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten. Neonlichten…

en mist straalt zijn weer over zijn zware wolken dondert over de hemel de mens zit binnen te eten en te genieten van boerenkool met worst of chocomelk met slagroom om de kou te bestrijden en de liefde te ontwaken met haar vrienden of gezin elke keer als de herfst begint…

De herfst is aangebroken. Ze merkt het aan haar lijf; de stijfheid van haar knoken. Soms wil de zon nog even schijnen. De warmte voelt weldadig aan.…

ze is het vechten moe regels als degens te kruisen al haar woorden te wegen ze vallen toch verkeerd als een weegschaal steeds wordt gemanipuleerd en zinvolle argumenten worden doodgezwegen -lente was nooit winters de zomer kende geen kou en regendruppels in de herfst droogden altijd op in blauw- ze is het strijden zat wist zijn handtekening…

Vier korte gedichten Winter De kou bevalt me wel. Ze neemt de plaats in Waar je leegte is. Voorjaaar. De voorzichtige zon Bevalt me wel. Ze neemt de plaats in Waar je leegte was. Zomer De warmte bevalt me wel Ze neemt je plaats in Nu kan ik wel zonder je. Herfst De wind bevalt me wel.…

zijn druppels dauw door kou tot stralend diamant gemaakt…

De onstuimige wind van de herfst prikt meedogenloos en etst jouw naam zee ligt daar uitnodigend als een schommelend schuimend bad de hemel oogt nog zomers blauw als zoveel jaar geleden volg ik het pad in witte wolken zie ik gezichten die jij voor mij bedacht dan verdwijnt de kille zilte kou ‘herinner mij’ zegt je stem in mijn…

in blauw spelen jouw violen kou wiegen in het prille groen hun eerste lentebloemen de trommelsectie roffelt weer uitbundig dat de zomer komt het koperrood galmt na in lange lome avonden pas als koren in akkoord hun applaus oogsten zal de zon in herfst langzaam doven maar jouw orkest zal winters echt niet sluiten want mijn…

die een snelle komst van kou verraden…

wanneer een klare maan en glinsterende sterren mij een winterse morgen verraden dan weiger ik in te slapen tot ik zie hoe weerbarstige kou zich vastzet op bomen die ijzig wit lijken open te dromen in een volmaakt ogenblik wolkjes kan ademen die magie kortstondig verstrengeld met de dageraad…

Als pauwenveren zonder kleur fijn getakt tegen de grijsblauwe winterlucht als trouwe wachters op de lente. Glinsterend in het dunne zonlicht als zilveren kristallen spelend op de donkere diepte golvend naar de overkant. bijtend, ijl, knisperen in regenboogstralen, Winter.…

witte vingerdans rond elke druppel over glas getrokken water, zwaar vervloeiend in elkaar leven oogt triest door natte ramen fietsers dragen schimmen, bomen treuren boven al dat bittere gebeuren dat leven weet, doch desondanks gewaar van winterzoet en hazelaar hun zachte zweem van hoop vervliegt nog in de zwakke geur van kou, fris als…

steeds kouder is de wind het had al lente moeten zijn maar steeds kouder de wind zoals altijd…

'K heb kouwe poten, bromde hij Geen wonder antwoordde zei Op de sokken die je draagt Staan sneeuwvlokken, dus als je 't mij vraagt: Zorgen DIE voor koude voeten.…

mevrouw, wat denkt u in deze kou dat ik het niet meer houden zou zo in mijn korte broek en met die sportieve schoenen vindt u nu ook niet, ze zijn toch om te zoenen mevrouw, weet dat ik ondanks de kou ontzettend veel van u hou maar ik sta hier druk de trap te poetsen en heb effe geen tijd om naar u toe te roetsjen mevrouw, het komt me voor…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

mijn viooltjes speelden vandaag hun bevroren muziek uit de eerste sneeuwwitte partituur van het jaar in een kleurig afstemmen moesten zij wel wennen aan hun nieuwe plaats op het seizoenpalet juist in de herfst waren het groentjes pas in de kou onder het vorstig winterblauw mochten zij kleur bekennen na stormachtige buien van…

Geelgroen en bruin bezaaid over straat Regen ,wind, mist waar je gaat of staat Bomen laten los elk blad haar verhaal Groeven diep gesleten hun voeder bijna kaal Ruilen van seizoen de warmte nu voorbij Bijna onopgemerkt in het nieuwe jaargetij Ik snuif de lucht op van nat blad en kou De geur die mij beroerd herfst ik hou van jou…

de dood op mijn rug wind waait nu herfst op een drogend paneel ik ben het spoor bijster zelfs in wit ben ik te veel…

sluit maar je poriën verhard snel je bast laat je bladeren gelen zet je wortels vlug vast want in een herfstige wind oogst de zomer haar kind in de val van de tamme kastanje nachten gaan lengen kou voelt naar vorst die de ochtend versiert met haar ijzige franje is jouw hart nog open in een nazomerse gloed het roodkoper van herfst…

Niks geen herfst en heftige stormen, kou en nattigheid nog ver. Lang wil ik hier nog liggen dromen, hoopte dat het altijd zo blijven kon. De natuur houdt nog even haar adem in, want wat niet is, kan nog wel komen. Lang leve deze verrukkelijke Indian Summer! En plotseling slaat het om, stormwind en regenvlagen.…

De herfst zoekt zijn weg tussen zomerse buien Een enkel blad valt op het bruingroene mos De wolken bedekken de zon die wil schuilen De dauw legt een zilveren gloed op het bos Opnieuw weer een ochtend, een middag, een avond De nacht maakt de vier dagseizoenen compleet Zes uren per dag voor een lente, een zomer Een herfst mondt uit in wat…

, daar teken ik wel voor Voor haar rimpels en haar nukken Voor haar wijsheid en haar lach Ja, als mij dat eens gaat lukken Als ik dat ooit eens vermag Even kijk ik in de spiegel Ben ik dat, die oude vrouw Maar haar ogen zie ik stralen Levenslust door alle kou Beetje wijsheid, kleine glimlach Zo kom ik de herfst wel door Ja…