Alle inzendingen over koud OR stil OR rouwen

Woorden galmden tegen lege muren zo kaal en grauw en koud en rauw enkel nog de echo die blijft maar duren verdwaasd bleef ik achter in mijn rouw. Stap voor stap verloor ik de gewaden van het leven zelf totdat ik, wegzonk in het gevoel van het naakte waden en in de poel van zelfbeklag verdronk.…

Ik zie mijn lief stil aan tafel zitten. We vieren koffie met een stukje taart. Zal rouw straks ons geluk komen verteren? Beiden doen en hebben ons best gedaan. Spijt zal ons niet kunnen berouwen. Alles hebben we te danken aan vandaag.…

het stil en koud, zo koud ....…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf…

zaterdag - was een dag van rouw een dag om niet of juist wel bij stil te staan ik rouwde om wat ik was verloren. zondag was de dag dat ik was gaan beseffen dat ik de wereld wilde spreken - ze toe wilde schreeuwen zij is van mij - zij is wat ik altijd al wilde.…

Vaders handen, ruw, maar groot en sterk en altijd voor ons aan het werk zijn nu voor altijd stil en koud maar lijken nu nog meer gesneden uit het goede hout…

stil! zo stil! ik schreeuw het slikken de grond trilt traag, woord voor woord koud, zo koud -stop- het tikken oh mijn god mijn hart slaat terug waar blijft de dood -adem-…

2014 gaat de boeken in, als het warmste jaar, het scheelt maar liefst een hele graad gerekend over het hele jaar is dat eigenlijk helemaal niet raar! Dat de sneeuw zich minder laat zien, is voor de een een lust, voor de ander niet, dat is dan degene die een pak sneeuw zo ontzettend graag van dichtbij ziet. Natuurlijk niet de hoeveelheid…

geen warmte alleen koud…

Soms loopt stilte zichzelf in doodse stilte voorbij…

je sprak glorie en maakte de wereld onsterfelijk maar veel is vreemd in voorbijgaan op het laatst viel regen als rood fluweel op tongen gedragen zonder stem ik zal je huilen om elk onwennig woord telkens de dood jouw gezicht bedekt en rouw de stoelen vereenzaamt robijnen zijn slechts stenen op lippen stil en lege kamers…

zou de kraai schreeuwen over de brede aardrug langs de grenswal in koude nachten rouwen doelloos en onwetend omdat ik het gevederd licht van de maan nooit gewogen heb zou ik minder wenen of zonder duisternis wanneer ik de zee inloop woorden laat verdrinken die ooit in mijn handen lagen eens uitgesproken horen dat de zomer…

Stiller stil Als de ijsvogels dromen raken wordt het stiller stil met koude handen ijzende ogen De clown die lacht bevroren tranen zijn schoenen veel te groot De danseres die huivert wankel op het slappe koord Het applaus is mager als de fluister stil valt verdwijnt zij in de mist Stiller stil huilt zij Boulevard of frozen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Zou het hier stil zijn als ik er niet was om te zeggen hoe stil het is koud als jij er niet was om te zeggen hoe koud het is? Zou de wind wel waaien de anemoon wel bloeien en de sneeuwvink zou die voor zijn jongen beestjes vangen op de rotswand aan de overkant?…

Voel als steen kan niet bewegen stil in koude regen in mijn hoofd storm verdriet enorm verdriet om jou voor iets dat ik zo graag wou…

Het is bitter koud ook al doet de zon haar deel schrale wind alweer zie de beemden huiveren het is stil langs de rivier…

Levenloos staarde ze mij aan, haar hand was koud ik wilde gaan, de werk’lijkheid ontvluchten… Vertroebeld kéék ík haar aan, háár leven was míj voorgegaan, haar reis begonnen… Verwezen stond ik stil, dáár lag ze koud en kil, de dood begon te leven……

Maar het zal moeten; Hij hield van deze vrouw; Die elke middag op hem wachtte; En nu dompelen in rouw. Hij heeft een moeilijke taak; Als zijn beste maat; Eerst een paar flinke borrels genomen, Belde aan, en het werd die avond stil en laat….…

Maar het zal moeten; Hij hield van deze vrouw; Die elke middag op hem wachtte; En nu dompelt hij haar in rouw. Hij heeft een moeilijke taak; Als zijn beste maat; Eerst een paar flinke borrels genomen, Belde aan, en het werd die avond stil en laat….…

Je nam je leven in je eigen hand niemand die nu begrijpt waarom het was te zwaar dus geen koude dagen meer. Je nam je leven, had er recht op vond je zelf en in dit geval stond jijzelf voorop je koos voor een keer voor jezelf. Je nam je leven, wat voor jou onleefbaar was, in eigen hand, zij die achterbleven rouwen.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

winter ik schrijf je nu stil in het stilstaan van een klok koude kaarsen blaas ik uit in bevroren hunkering huil maar, geen overlast meer van je koude gestalte wolken strooien lettergrepen als initialen in basten van bomen uitgebluste winterzinnen in geelgelente bloemen vatten samen in vroege aprilgeluiden…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

In ‘t koude groen stond nog niet veel maar met hun kopjes boven ‘t blad verheven hebben als vreugdeboden van nieuw Leven sneeuwklokjes stil de LENTE neergeschreven.…

lig stil en kijk van de koude sterren komt het leven de maan komt op…