Alle inzendingen over laarzen OR verhuisd OR indruk

Chansons Alhoewel het zich in Parijs afspeelt heeft Chansons toch iets van 'Dood in Venetië' en dat komt in mijn perceptie - de mijne, de uwe mag afwijken - door de gesloten Matthijs armen stijf tegen buik en borst van achter een donkere zonnebril glurend naar de betoverende lieve levendige lichamelijke lach van Rob Som verraadt…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

In de verte klinken de laarzen, Schreeuwen de monden hun holle frasen. Ik ga mijn weg mijn straatje om. Ik ben te veel in het nazi-dom. De mensen zien mij van ver. Niet om mij Maar om mijn gele ster. Zij zijn bang voor de klikkende laarzen; Zij zijn monddood door de holle frasen.…

Sprankelend spiegelglad glibberig ijzelpad, ijzertjes onder mijn laarzen geklemd kerkbodes rondgebracht klepperdeklapperstaps, missie is weer volbracht, ‘t liep ongeremd.…

al die tijd schreef ze diep in vleesgeworden papier mengt het rood zich met kleurloos zwarte tranen van letters bleef niets meer over enkel de vage indruk van een verleden dat elk moment dreigt heden te zijn en heden te blijven ofschoon de indruk vervaagt na al die tijd…

Je bent die Je bent - maar Wat is je Schaduw dan, Is dat de indruk Die je achterlaat Als je er niet Meer bent?…

Een nutsbedrijf dat in mijn buurt ging spitten Trok in een gasbuis onbedoeld een gat Waardoor een modderstroom vrij toegang had En velen lang zonder warm water zitten Allicht heb ik de dader niet verguisd Want ik was net een dag ervoor verhuisd…

Een nieuw geluid, een andere premier Politici die vóór een Brexit waren Verlangden geenszins deze klus te klaren Naar Downing Street verhuisde pijlsnel May Om aan het volk toch vastigheid te tonen Mag mouser Larry fijn daar blijven wonen!…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ik hoor halfweg oktober fazanten slaan bezwerend of is het alarmerend onraad hangt in de lucht onrust is gezaaid straks rijgen jagers weer hun laarzen aan…

Zwaar, moedig, zoekend, bergafwaarts door het hoge gras, laarzen een maat te groot.…

Wij strijden woest in Europees verband Om de verspilling aan de kaak te stellen Er wordt te vaak verhuisd! We voeren rellen En schreeuwen virtueel ons moord en brand Beschaafd zijn wij, na lange evolutie Wij voeren digitale revolutie…

op de wc-kalender staan verbleekte namen in laatste overbodigheid de een is overleden een ander is verhuisd er zijn er ook vergeten soms keert een naam terug die ik weggestreept had contact, dat weer hersteld is toch aarzel ik even als ik namen weglaat op mijn nieuwe kalender…

de ezeltjes bij de geboortegrot van Zeus maken een zeer vermoeide indruk…

Met boosheid val je misschien op maar maakt doorgaans weinig tot geen indruk!…

op het laatst leefden we jij en ik op verschillende planeten jij verhuisde naar de ziekte-planeet en ik bleef maar liggen in mijn bed het verliezende lichaam de herinneringen aan wie we waren de onbereikbare planeten alles ging teloor het moest zo zijn misschien toen de tederheid uit de hemel viel…

daar ver van huis en haard van eigen sponde waarin liefde een zich herhalend spel van lijf en leden Je woonadres heb ik -als de pest-gemeden nu pás zag ik dat je was verhuisd.…

Zwijgend, hijgend, ademhappend val je terug op het bed Je borstkast zwelt en daalt terwijl je lichaam zwetend straalt Ik genoot van je oerkrachten daarnet, je kreunen en steunen je spieren die zwollen, taal even ongekuist toen je het loodzware bed hebt verhuisd…

ik kreeg een kusje we waren nog kinderen dit lieve meisje wordt later de moeder van die van mij wie gaat dat verhinderen zij verhuisde ging hier voor altijd vandaan ik ging naar de grote school zodoende moest zij mij en ik haar wel laten gaan later hoorde ik dat zij net als ik ze nooit heeft gekregen kinderen…

Even was je hier Een mensenleven lang Een seconde In de eeuwigheid Even was je hier In het voorbijgaan Een indruk Van menselijkheid…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God, een God van smart?…

vijf groepen van twintig en ook nog een groep van zeventien gijzelaars vallen door moordend lood in zes doodstille rijen voorbijgangers moeten het aanzien ze liggen nog naast elkaar op een stil ereveld in het bos voorjaarsvogels zingen daar zij kunnen niets weten van dood en verderf van de eeuwige aanklacht tegen stampende laarzen…

De trommels en de laarzen in de sneeuw verdwenen. Gouden koepels, rode pleinen, dikke hoofden, lange rijen, voedselbonnen op de straat. Mensen verlangen naar eenheidsworst en zij krijgen marsmuziek.…

heb gerust aan je voeten met je tenen gespeeld vrijheid gevoeld in ontvankelijk groeten plezier in humor beleefd maar ik ging voor je benen het eindeloos stel gelaarsd tot de schenen pas in het spel van leer en ontdoeken ontmoette ik eindelijk tenen en voeten…

zag je lopen op veel besproken benen hoog gelaarsd in het bontje van de jas danste steeds je paardenstaart spijkerde in broek wat god vergeten had uitnodigend in groet ik mocht de tassen dragen naar je grote wagen lachte in verwachten je kus was goed…

het regent nu maar in de warme zon zie ik je staan oogt blikken die het rood weerkaatsen nee het is geen schrikken wij weten al de azen je opent me ik stamp het licht van alle plassen dicht met rode laarsjes aan jij laat me gaan in spelen als een kind alleen jouw liefde droogt mijn blonde haar…

toch zie ik de zon in de regenbui die nadert je plaatst een regenboog kaatst licht in nieuwe kaders breekt waar druppels vallen kleurt samenzijn in het schuilen van ons allen nog liep ik droog maar je vervlakte had rode laarsjes aan die door regen dubbel lakten de zon is weg je regenboog verdwenen de bui zet door ben blij…