Alle inzendingen over leeg OR gevoel OR gevecht

is het buiten donkere wolken hangen laag dikke druppels vallen gestaag de regen klettert tegen de ruiten dan breekt de lucht open de zon gaat zich ermee bemoeien een zwak licht begint te gloeien en doet de mens weer hopen kleuren verschijnen hemelshoog want tegen de sombere lucht verschijnt een flauwe regenboog dan volgt een stil gevecht…

heb mijn leven in het zand geschreven maar iedere vloed wiste de woorden het voelde niet goed zond mijn gebeden in verlangen omhoog zag in het kringelen van wierook en wind dat de wensen vervlogen heb de lijnen omgebogen ga met positieve krachten in op wat ik kan verwachten er is geen gevecht want in buigen en meegaan kom ik weer…

Hang naar het leven is grensverleggend Liefdevol lig je daar met de dood in je schoot Geduldig wachtend tot hij de strijd verliest…

vroeg ze met treurnisvolle stem hoe kon ik daarop antwoord geven kon ik toch maken dat haar leven een liefdesliedje zong, geen requiem stil zit ik naast het lege bed zoek in de koude lakens nog haar geur die nu al uit begint te doven ik wil nog in een zin geloven mijn twijfelende hart klopt in mineur en ik zeg vloekend een gebed…

Wanneer ging het mis met ons? Waar hebben we elkaar verloren? Misschien hebben we stilzwijgend elkaar niet meer willen horen. Weet je dan echt niet meer, hoe goed we kunnen praten? Dat onze relatie de kracht heeft, die we niet zomaar mogen verlaten. Ik weet dat we het zwaar hebben in ons bijzondere gezin en leven. Maar als we elkaar niet…

Je foetert in stilte op hen die lijken te creëren op commando op hen die sonnetten schrijven als ging het vanzelf zo diep van binnen weet je beter gedichten gelijken gedrochten als je niet eerst met woorden hebt gevochten.…

Er was geen oorlog, geen strijd noch gevecht in mij: de haat transformeerde de woede het grote vuur tikte weg, elk uur. Het lag op de waarheid van iedere fractie in de seconde... mijn magie der geest, door menig mens bevreesd. Echter, alleen in heden haar innerlijke kracht loslaten, ten zeerste gevreesd...…

verstoken van woorden groeit er leegte om haar heen niet zo groen als de vorige keer doch onheilspellend klampt zij zich angstvallig vast aan datgene wat bekend is om maar niet gegrepen te worden en stilletjes op te gaan in de grijsheid van…

‘Hey!’ het woord kwam uit t niets zwart omsloten - ingekaderd een verstikkende deken zoekend naar contrast of in ieder geval iets lichts - iets wat mijn ongelijk bewijst een knoop in mijn maag - baksteen de ogen - ‘Vantablack’ lijken mij te hypnotiseren doen vuren oplaaien waarvan ik het bestaan niet kende er worden geen woorden vuilgemaakt…

Liefde doet wel degelijk pijn Dit hoor je vaak genoeg zingen Gevoel zal overwinnen Als je eerlijkheid kan beminnen Hopen is wat wij moeten doen Op het winnen van ons gevecht Waar is het fatsoen?…

Lacht om gevoel voor begrip: heeft gelijk. Denkt niet meer aan anderen. Denkt niet meer aan pijn. Denkt niet meer ... Levert elke morgen hetzelfde verbitterde gevecht, als-ie voor de spiegel vergeefs probeert de wilde haren te kammen en om zichzelf moet lachen.…

Ik vertrouw mijn gevoel jouw woorden, vertrouwensakkoorden. Ik ben niet leeg maar een sein of teken en gevuld zijn weer mijn lege weken. Ik wacht. Ik heb geduld. Ik vertrouw. Ik ben niet leeg.…

Mijn gevoel in gevecht met mijn verstand, Toch is het wel goed die afstand. Soms trek jij me naar je toe en soms duw je me van je af, Naar je toe is fijn maar van je af voelt als straf. Mijn gevoel wil jou soms wel en soms ook niet, Je maakt me blij en doet me veel verdriet. Bewaar de afstand, Zegt mijn verstand.…

---------------------------------- uit: 'Gevecht met spiegels', 1998.…

In de spiegel zag ik dat ik net zo grauw was als de morgen want er hing een nevel van motregen rondom het huis snel knoopte ik mijn overhemd dicht en haalde een kam door mijn haar maar ze belde al enfin, het gaf toch niets meer we waren versteend tot beelden met de tafel tussen ons in en het dode oog van de televisie op ons gericht ik zou…

Ogen stralen verdriet machteloos zie ik de pijn woordloos lees ik leegte wanhopig voelt het gemis krampachtig verscheurt het behouden tijdloos in verleden gestruikeld over zinnen gevallen in diep duister wentel ik mij in eindeloze leegte…

Ik ben een lege huls Voed het Houd van het Laat het slapen Tot in de eeuwigheid Doe ermee wat je wilt Geen stem, geen benul, wordt gevormd jouw hand Voor jou Een pop Laat haar slapen Mondje open Oogjes dicht Geen pijn Geen pijn Alleen in het duister Doelloos. Een lege huls…

Ik voel me weerloos, leeg en alleen, Sterk als ik was, zo belabberd loop ik er nu bij. Gevoelens overhoop gegooid in één, twee, drie, En niemand die het ziet. Alles lijkt plots zo anders, hoe hard ik ook vecht, Er is niemand die me redt! En waar is nu die vriend, Die me steeds uit alle ellende hielp.…

het maar Ik ga niet huilen Ik lach Al kijk je dwars door mijn inktzwarte gedachtes heen Je zult mijn hart niet raken Want mijn hart is een deur zonder slot Met een muur van ijzer die je met die lieve lach nooit breken zal Kijk me maar diep in mijn ogen je zult niet vinden wat je zoekt probeer met te doorgronden je stuit op een leeg…

de dood valt als een muntstuk uit mijn wereld loodzwaar valt het terug waar ik niet meer grijpen kan de kassa is leeg opgeslorpt door een hemelse bank windstil geland ik hoef niet meer over te maken mijn nota's zijn geschreven mijn adem van geld is voor immer geveld…

de strjitten binne leech yn e stêd fan besjutting de dei wurch yn ûneinich begjin de maatslach ûnwis raffele,skuort gefoelfol yn griishollig ferline oersetting/vertaling de straten zijn leeg in de stad van zinnen de dag moe in oneindig beginnen de maatslag onzeker gerafeld,gescheurd fijnbesnaard in grijshoofdig verleden…

er is een lek in de tijd de tijd loopt leeg er blijft steeds minder over resterende gaat steeds sneller lopen mensen leven,worden oud en sterven snel beschavingen ontstaan en verdwijnen,totdat er geen tijd meer over is eeuwen veranderen in een planeet met wassen beelden…

nu nog kom ik er langs de ramen, zo vaak gezeemd een mens op de bank ze keek naar buiten ik kijk er weer van op tweede etage ze keek naar buiten maar kwam daar niet graag nu nog kom ik er langs maar de straat is leeg…

Ik zie je, leeg daar sta je, leeg wat strak, met bult wat je zomaar weer opvult. Ik zie je graag voel je nog liever zie je niet graag leeg maar soms, moet het. Het ergste is, dat alleen IK die leegte vullen kan, dus daar ga ik dan. Naar bed.…

Gevoel bedacht gedachte gevoeld gedrag onbedoeld leeg gemaakt vraag gesteld niets verteld denkpatroon ongewoon elk persoon ander kwaad gevoel geschaad genoeg gepraat…

Mijn gevoel, zo leeg, zo eindeloos alleen. zoals een golf glijdend over water. hopend ooit de kust te halen.…

Zinnen zonder woorden, ruzie zonder gevecht. De dagen zonder nachten, maar jouw liefde zo puur en echt.... Geen gevoel zonder einde, maar intens als een nieuw begin. De passie van de liefde, op de dag dat ik je bemin. Op het ritme van deze liefde worden we door elkaar gedreven.…

Altijd keek ik naar de ander Wat wil de ander van mij Hoe maak ik Het de ander Naar zijn zin Ben nu In gevecht Met hoe ik Het mezelf Naar mijn zin krijg Dit word Niet in dank Aangenomen Door mijn omgeving Sta daarom alleen In mijn gevecht…

Ken je het gevoel van soms een vliegje te willen zijn? Uit pure nieuwsgierigheid? Ken je het verlangen, van een verlengd oor te hebben? Omdat je graag alles horen wilt? Ken je het gevoel van onbehagen, om nutteloos langs de kant te staan? Dat nare, lege gevoel? Ken je de oplossing voor dit fenomeen?…

Alles spat uiteen Niks is meer alleen Mijn binnenste Alles weg Mijn gevoel Waar is dat nu Mijn leven Een leeg gat Mijn dromen Uiteengespat…