Alle inzendingen over lente OR zon OR voorjaar

ik ontmoette zacht je lach, de deur was al ontsloten ik kon zo naar boven wetend dat je me verwacht in je ogen zag ik voorjaar de sneeuw en vorst voorbij kou hielden we buiten in de zon achter de ruiten voelde de lente zo nabij we kusten keer op keer en juist die rust buitten we uit door luisteren zonder woorden hoorden stilte in…

mij lente geven…

Het nieuwe voorjaar is al aangebroken Een vroege lente in het nieuwe jaar Waarbij het speenkruid en de hazelaar Verwarring zaaien en veel onrust stoken Een tijd, waarvan een mens niet eens wíl dromen Is langzaamaan tot volle bloei gekomen…

Voorjaar ruikt haar kans en springt met knoppen vooruit in de toekomst van het licht dat weerklinkt in de vroege morgen van een nieuwe dag.…

Een week na sneeuw en ijs, tien graden vorst Drong door het bodemrijk uit alle macht, Ontworsteld aan de diepe winternacht Een krokuskoor dat zong uit volle borst Het Lied der aarde, rijm- en woordeloos Heel even maar, toen kreeg ik het te kwaad Door kou bevangen zong het uit de maat Hun paars tapijt zonk terug, voor vorst te broos...…

Nog gehuld in ijzig zwijgen, zie ik de vorst zijn witte rijp over dak en tak verspreiden. Maar spoedig kom ik en ga zwaaien met mijn gouden toverstaf, ik zal de vorst zijn kracht ontnemen, tegen mij legt hij het af. Ik doe opnieuw de knoppen zwellen totdat elk zich mooi ontvouwt; zij zijn de boden die vertellen dat niets mijn komst nog tegenhoudt…

Een jonge zon streelt rode knopjes van kerspruim bloeit helemaal op…

verwacht nog niet het grote ik ben pas op de ongeboren grond net omgeploegd en verlost van vergeten ouderdom o ja, omgeven door ringen van jaren in bomen en gestapelde bladeren al rottend verbindingen leggend tussen houten torens zij nemen wind uit zeilen en scheppen rust voor bevruchting door zaden een teder fundament…

Lente in de lucht Een bijzonder verschijnsel Het raakt me zo diep. Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.…

Lichtroze of wit Japanse kersenbloesem Een onthuld geheim.…

Door uitdagende, vernieuwende wind stralen knoppen zoveel kracht uit waarbij elk ongekleed plekje van een tak wordt opgevuld met visueel spektakel van lichtroze, halfgevulde bloemen in hangende trossen die stuk voor stuk de show stelen in het prille voorjaar.…

Een winter voorbij natuur komt weer tot leven Lente is terug. Hoe onverwacht en plots natuur een einde maakt aan haar sinistere winterse verstilling waarbij gefladder en gevlinder de plaats innemen Dagen worden weer langer tegelijk laat de zon zich van haar beste kant zien.…

Op welke wijze fracties blauw en witte tinten in het hemelgewelf tevoorschijn komen, opklaren tot zij samensmelten tot een uniek geheel van openheid en uitgestrekt- heid die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen. Tegelijk ontluikt zachte warme schakering van groen die een steentje zal bijdragen aan dynamische…

Een vroege vogel maakt metamorfose door als voorjaarsbode Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen. Tegelijk ontluikt zachte warme schakering van…

Natuur explodeert met een extreem zachte knal in nieuwe lentes…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Ik heb me niet gedrukt de haagjes en de randpalm de grasbanden alles wacht alles wacht op de zon om lente neer te zetten. Ik heb mijn handen aan de tijd toevertrouwd.…

ik wist je te wonen in je glazen huis lente bracht haar eerste bloemen op de wind bij je thuis je decoreerde en schikte de kleuren van zon die in jouw vazen zijn voorjaar vond op het wiegen van de eerste madelieven danste je het prille groen rustte de middag in een spiegelende tuin op het zwart van de aarde waar het leven dit…

Najaarsblad dat Zich uitvouwt Op de stenen Van mijn stoep Om mij hart'lijk Te ontvangen als Ik in de winter Zonder sneeuw en ijs Naar buiten stap, Nerven in schoonheid Gestorven die het Brughoofd naar Mijn lente zijn, Herfst die moeiteloos Zo op het oog het Voorjaar bereikt En de winter overslaat…

nog weef ik sneeuw door bloesems heen is klei te hard om lente te boetseren schilder ik in groen wat blauw om kou te laten passeren maar het ijs dat ik hak smelt te snel onder mijn handen het winters gezicht is samenvloeiend voor het voorjaar gezwicht…

als het groen uit winterslaap ontwaakt geluid de stilte overstemt het licht de avond intrede doet nog door voorjaars kou beklemd lente trekt de mensen voort in buiten zijn en bezig wezen de stilte van de buurt verstoord door zagende mannen en zingende mezen geen seizoen zo fijn om aan te beginnen als lente met al zijn pril geluk alles…

ik zie lente in je ogen bloemen in je hand je lach is nu al warm als een zomers strand toch sta je nog wat nonchalant te dralen met blonde zonnestralen in je lichtbewolkte haar proeft dan vleugjes warme wind waar in een hoge kinderlach het langverwachte voorjaar klinkt…

voor het open raam zit Pino mijn rode kater buiten kwinkelieren en kwetteren vogelkeeltjes dat het een lieve lust is hier in de kamer zingt hij mee de een na de andere lente melodie hij speelt viool met kop pootjes en dikke staart hij heeft het voorjaar in zijn bol…

mis je moet maar gissen waar je bent een omgeploegde akker winterwakker voor wat nu de lente brengt toch hebben wij gezaaid waar eigenlijk ons leven steeds om heeft gedraaid laat het voorjaar komen bloei de mooiste dromen dan zomeren we voor twee…

Ze sieren sieren het kale hout niet veel meer dan grillige staken winter met met z'n nurkse nukken .....overleefd Ze sieren de staken als bij 'n modepop .......oorhangers die Hazelaar heet hebben nog geen weet geen flauwe notie van de komst van voorjaar LENTE........…

Is de winter van pas of de lente te vroeg misschien. Het voorjaar geurt op en de dagen gaan langer zijn, moeder natuur op haar kop, de merel zijn nest te klein. Wat een drukte alom, gefladder heen en weer, Japanse kers in blom, de kachel hoeft niet meer.…

het regende kou een winterse wind blies je blauw maar je huid tintelde lente in prilgroene knoppen zag je de bloemen al botten toen het voorjaar smolt met de sneeuw dicht aan de grond waar de koude nog restte warmde de zon wat vorst met zijn schraalheid verpestte in paars, geel en wit juichen kleuren hun geur want de deur naar…

ik liep de bomen langs mijn handen op hun bast en lachte want ik had je even vast je spriette hoog met takken naar het blauw wortels in de de grond, bevroren kou ik zie je reiken naar de zon een zacht bewegen in de lente sneeuw nog aan je voet als winters rente je stam is warmer nog dan mijn gedachten, ik voel de stromen gaan die…

Een gedicht zou altijd over het voorjaar moeten gaan. Is het voorjaar de nieuwe schepping? Of worden wij door het voorjaar opnieuw geschapen? Opnieuw meegenomen naar dat jonge, onbedorven frisse begin dat ons bemint en bezielt. Waarin we zo vol zijn van de belofte die aan ons gedaan wordt, we er zelf deel aan worden.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…