Alle inzendingen over leven OR houden van

niets is wat ‘t lijkt de zon cremeert zwevend in kleurige stilte kristalhelder plastisch de natuur lieven en ondanks de werkelijkheid hopen vinders vergeefs want alles werd al gezocht de herinnering aan ‘t verlangen verslindt het leven zingt tussen de scheuren van het onverhoopte. sunset 06-08-2007…

langzaam opent zich een hemel slordig zwellend in ’t grijzige bed aantrekkelijk gevormde motieven wijzen op zoetere diepten van de avond; honing druppelt zacht en geruisloos geeft zich het landschap over romantische overvloed breidt zich.…

je handen waren zacht vingers met gekleurde nagels een handtas met curieuze ballast boven dit alles zweefde jouw lach met een intensiteit van hemelse kracht realiteit gevangen met liefde die blijft hangen jij neuriede altijd liedjes die ik nooit verstond als ik in aanbidding gebiologeerd keek naar je bewegende mond jij voelde…

mag ik met schuim de golven krullen van de grijsgroene zee ongenaakbare bergen zachtjes afkammen tot een geel glooiend geheel waar boven ik speel met het wit van wolken in een zomers blauwe lucht zo samen liggend in het groen van gras met bloemen die ik je gaf maak ik de wereld die ik al jarenlang zag in de kleur van jouw ogen…

ingehaakte vingers heupen naast elkaar verbazing over even raken de tinteling die ik ervaar ogen die gesluierd dieper kijken in de ziel jouw lach die steeds intenser voelt al sinds ik voor je viel nog gaan in samen stappen schaduwen met ons mee maar als ik je kussen mag vervloeien zij intiem tot één…

kom bij me zitten vraag je onverwacht je blik is open en je ogen zacht je lippen nemen mij apart en kussen liefde uit mijn hart je handen woelen door mijn haar woordjes in je oor als een intiem gebaar ik streel je teder en je opent blozend ogen dicht genietend minnekozend wimpers krullen als je ogen zich met tranen vullen kwetsbaarheid…

lang deelden we de bergen samen kiezelden op helling en vallei onderscheid kenden we nauwelijks wij kwamen van dezelfde rotspartij tot jij versteende in gedachte roem stilstond als huis en mij tot gruis benoemde nog zeil ik keer op keer kaats tegen de spiegel van het laaggelegen meer waarin de schaduw van jouw donker en hooghartig…

je geeft me goud geen filigraan met lucht de schijn van werkelijkheid we gingen samen door geen deur als spiegels kaatsten we verbeelding bekennen nu volledig kleur je gaat voor mij meer stappen verder dan je denkt je treedt uit en geeft vertrouwen dat verplicht tot in de allerdiepste vezel van mijn lijf in overgaaf van je te houden…

jij hebt in je ogen en lach iets in mij laten ontwaken dat ik daarna in grote verwondering als kleinood bij mij mocht dragen zonder dat ik precies wist wat het licht was dat in jouw ogen een spannende boodschap flitste met warmte in de meest zachte en subtiele kleuren in een lach die wij samen deelden zo voelden en ontdekten…

mag ik je ogen zien één minuut of anderhalf misschien in je verdwalen de paden gaan langs keuzes waar wij draalden ken je montere blik het gezicht dat straalde als wij bestemming haalden wanneer mag ik je ogen zien noem de prijs onze liefde zal nooit falen…

wij kwamen aan de deur in opengaan begane grond huis met zoveel kamers de kelders wilden we niet weten vergeten wat daar zo lang opgeslagen lag maar koude tocht trok door het trapgat snel naar boven langs warmte die samenzijn beloofde we hebben ze ontdekt de ramen gingen open van kamers die in in thuiskomen geloofden…

mag ik even in de onrust van leven bij je zijn een moment van samen dat we intens beleven geen woorden ik kijk je aan laat me niet zomaar gaan…

gedogen ik leunde tegen jou en jij gaf mij houvast in eerst ontmoeten het groeten was een huis uit vele werelden zo blij je thuis te zien samen nog geen team maar delen onvoorwaardelijke liefde in een status die niet mag maar alles bracht ons onverwacht het paradijs dat jou weer adem gaf en mij de kracht om door te gaan met leven…

de matjes die we vlechten met draadjes van elkaar de kleuren die wij kiezen, ze zijn nog lang niet klaar het patroon in onze ogen is een harmonie van twee we vlechten aan de toekomst nemen zo verleden mee wat draadjes zijn gevallen verkleurd nog niet gebruikt deeltjes uit ons leven een kans misschien verbruid die draadjes zijn herinnering…

ik heb jou ooit gekend herken het uitslaan van je vleugels de kleuren staan op mijn netvlies gegrift heb je vlucht gezien tegen de blauwe achtergrond bevallig fladderend voorzichtig landend in de warme zon waar jij mij sprietend verkende vleugels sierlijk schikte en in de rust die wij elkaar bekenden hebben wij met stilte…

ik hoorde levende muziek in je ademhalen zag de huid rond je mond in een kleine lach lief bewegen en genoot je melodie een octaafje hoger de rust voelde sacraal aan in de lage middagzon waar stofjes woonden in levendig bewegen dat gevoed werd door warmte die zichtbaar in weerkaatsing steeg…

Yoga de ‘yoganisten’ ze zien het niet als geloof, religie of overtuiging maar de ‘yoganisten’ 'evangeliseren’, informeren, leren er wel lustig op los Met hun naakte zin- en zen overtuigende werkelijkheid ze slaan nog net niet, nog niet, net nog geen voet tussen de deur trekken nog net niet de kleren van je lijf maar wel peuren, leuren…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Sommige mensen zullen nooit echt weten hoeveel ik van ze houd ik kan het ook niet vergeten; enkele mensen willen en kunnen wel voelen wat ik met mijn wensen zal bedoelen hetgeen echt en diep in me omgaat dat tussen ons bestaat.…

We houden van onze kinderen. Van vrienden en vriendinnen. We houden van elkaar. Samen onderweg. Ruim vijftig jaar. Op weg naar een ongekende horizon. Waar toeval verandert in bedoeling. Waar alles opnieuw beginnen kan. Waar alles ooit begon.…

Houd moed, in moeilijke tijden Wanneer het niet gaat zoals je wilt En je de tijd aan piekeren verspilt En je dan niet meer kunt verblijden. Houd hoop en moed er maar in God gaat met je mee in dit leven Hij wil je steun en sterkte geven God geeft jouw leven weer zin.…

Ook dit leed gaat voorbij, houd vol! Ja ook dit leed, je moet eraan wennen, Je moet eraan wennen, heb geduld, houd vol! Het leven gaat niet altijd zoals je wilt, wen eraan, denk positief, al is het moeilijk voor je om vol te houden, al is het moeilijk!..…

Waarom doe je zo afstandelijk en koel weet je dan niet wat ik voor je voel? Het enige wat ik vraag van jou, hou van mij zoals ik van jou... Is dat zoveel gevraagd?…

zodat er intense rust in ons lichaam heerst veroorzaakt door de prachtige horizon twee duiven zitten te spartelen in ons zwanenmeer dat uit tranen van geluk is ontstaan het symboliseert mijn liefde die ik voel voor jou waardoor mijn hart op hol is gaan slaan samen met jou aan de dagelijkse sleur van het hedendaagse leven…

Houden van jou is genieten van jouw lieve lach, houden van jou is genieten van jouw aanwezigheid elke dag. Houden van jou is de geborgenheid voelen als ik bij je ben, houden van jou is de liefde beschrijven zonder pen. Houden van jou is mijn warmte aan je willen geven, samen genieten van de momenten die ons zijn gegeven.…

wij zijn een verhaal zonder eind een deel water dat zal koelen in vurige tijden een deel vuur wat altijd zal gloeien de vlam weer omhoog laat slaan. de inleiding is voorbij staat vetgedrukt in onze herinnering het is geen woord wat we nodig hebben is de kracht die ons vooruit duwt ogen die alsmaar spreken en tegelijkertijd het vuur…

Om jou zal ik mij baden in de geuren van oranjebloesem en zingen zacht begerend als de klanken van een harp. Om jou dans ik de zoete dans van strelen en behagen en sterf ik nachten lang bij zacht gekreun. Maar ook om jou drink ik het water en de wijn van de bedroefden en ril ik hard als ik de angst en pijnen van je wegen raad.…

Kan ik jouw hart van bevroren tranen laten smelten door je in m'n armen te nemen en je beloven nooit meer los te laten…

Jij bent de aardigste persoon die ik ken jouw liefde voor liefde en meer mensen dieren het leven ik wil je houden gewoon en meer.…

Als ik jouw Donald Duckie ben ben jij dan mijn Katrien? dan krijgen wij een kwik en kwak en kwekkie ook misschien. Wat zouden wij dan snateren wij samen met zijn twee en als we kleintjes hadden dan snaterden die mee. Als dat dan zo wezen zou kon het niet meer stuk en ondanks dat ik Donald was voelde ik mij Guus Geluk.…