Netgedichten

netgedicht (nr. 82.769):

Een stukje aarde

jij hebt
in je ogen en
lach iets in mij
laten ontwaken
dat ik daarna in
grote verwondering
als kleinood bij
mij mocht dragen

zonder dat ik
precies wist wat
het licht was dat
in jouw ogen een
spannende boodschap
flitste met warmte
in de meest zachte
en subtiele kleuren

in een lach die
wij samen deelden
zo voelden en
ontdekten wij wat
liefde was vrijwel
ongrijpbaar en zo
intens dat onze
kleine wereld

straalde in een
natuur die groeide
en bloeide met dieren
die voelden dat zij net
als wij op een stukje
aarde woonden
waarvan zij en wij
altijd droomden