Alle inzendingen over lichaamstaal OR liefde

vervoert op de vleugels van een vlinder verder mee de zomer in en je geeft me een kus kolibrie op zoek naar zoetigheid bemerk hoe mijn hebzucht verandert in alleen nog maar voelen en in liefde ondergaan.…

of het simpele feit dat jij mijn hospita bent we komen in dit dromenfeit door daden voorzichtig laten we de liefde weer los jij gaat naar Parijs voor werk bij de krant en ik zorg voor Frits de aanhankelijke kater ik mis je, maar echt praten kunnen we niet je bent slechts bij me in herinnerde lichaamstaal waar mijn onzekerheid verdwaalt…

de geur van artsen en van angst hangt nog lang na zelfs bij het diep dóórzuchten de echo van de narigheid klinkt nog lang na behoeft ook meer dan tijd de toon en lichaamstaal die doen vermoeden dat het vluchten niet meer gaat dat alles zoekt zijn weg en vindt uiteindelijk toch de grond om stevig op te staan…

er viel geen woord maar de stilte was geladen met onuitgesproken daden zonder bewegen zocht lichaamstaal een baan om de confrontatie aan te gaan tot ineens de spanning brak door een onverwachte lach de cirkel was doorbroken hysterie net op tijd geaard misverstanden zijn geen ruzie waard…

soms zie ik onze namen staan jouw naam boven die van mij volgens de wet van het alfabet er was een moment dat wij onafscheidelijk waren gebonden aan lichaamstaal en ideaal nu mijden wij elkaar om niet opnieuw uit elkaar te gaan wij komen hier slechts samen…

In twee paar donkere kijkers lag verlangen lichaamstaal sprak boekdelen maar de fluistering van de wind liet haar weten de tijd is nog niet rijp met een warme glimlach in beloftevol zwijgen liet ze hem gaan wellicht ooit wellicht nooit vertelden haar handen…

God heeft niet Voor niets ons Zo geschapen dat We niet steeds Onszelf aan hoeven Kijken - hoe we Er daadwerkelijk Uitzien bepaalt Onze medemens, Die naast onze Lichaamstaal vooral Ook onze gezichts Uitdrukkingen Feilloos registreert Dus weet ik het Zeker: Wat ik in De spiegel waarneem Is niets meer dan illusie…

Er ligt een vertragende stilte in de schaduw van jouw lichaamstaal een droef verhaal, het zwijgen waard vergeten in zichzelf, gekooid niet welkom in de wereld en alles wat je tegenkomt blijft zelfgenoegzaam op veilige afstand van jouw werkelijkheid beperkingen, je hebt ze nu in dwaze dromen opgesloten.…

Ik zag je vannacht, gevoelens moordend, lichaamstaal miskend. Ik zag je vannacht, leven in het moment, bestemming onbekend. Ik zag je vannacht.......…

Op de bodem van het bestaan De lichaamstaal die spreekt Zingend en jubelend De realiteit verbleekt Alleen nog maar willen dansen Op de toppen van genot In trance geraakt Gestopt Explosie van gevoel…

jij ruimt het sop uit stille waters wringt het vocht uit lichaamstaal maar je verdrinkt in lege dromen en plukt de boom des levens kaal ik scherp mijn geest aan botte bijlen punt de grens van mijn geloof maar wat ik ook de spiegel toe roep op schreeuwen na ben ik al doof…

Het maalt zich stuk voor haar, offreert zijn nek en zij verzwijgt het in haar lichaamstaal.…

het is verlangen dat je spitst op een lach of snelle blik de oogopslag die jou ook zag achter een blonde lok soepel zacht bewegen spelend leven strelen in lichaamstaal of de kordate tred die felheid hakt in afgemeten pas een caleidoscoop voor elk wat wils te zien op het terras…

het is de stilte die alles zegt blikken tussen ons die boekdelen spreken ze doen vergeten wat is geweest morgen wordt geschoeid op andere leest handen openen onuitgesproken zinnen verwoorden stil een nieuw beginnen lichaamstaal die raakt bewegen wordt begrijpen langzaam maken wij ons nu haar taal en zachte tekens eigen…

zij schoof wat met schaduw blokkeerde invallend licht om een pakkende sfeer te creëren voor de scene waarbij een uitgelicht figuur contrasteerde met de donkere achtergrond wij dachten aan muziek zonder vocaal omdat de stem al veel te veel aandacht heeft gekregen van het pakket lichaamstaal dat zelfs met alle techniek nog…

Een laatste stuiptrekking voordat je wordt bewaard als bruidsschat in het hart met de gave der liefde Je weegt soms wel wat zwaar en timide liggen de woorden tegen mijn lichaam aan Haast ademen we samen zingen, zweten, lachen om dingen die we laten We gaan de pijn verlaten op onbekend terrein Lichaamstaal als zoekende wederhelften…

Een duivels stukje liefde van haar leven? Of kijkt ze liever naar Nederland twee? Ze noemen hem wel rat, ik noem hem kikker een kikker stikkend in zijn eigen dril een machtsgerichte denker, koud en kil de C van CDA doet hem geen flikker…

Wat leert ons taal wanneer het gaat om wezenlijke dingen waar die wij kennen vreemdelingen, inheemsen vrienden zijn in warmte omgesmolten lichaamstaal stromend door ledematen van hand naar hand tot in het hart vertaalt wordt taal ontvreemd, de vreemdeling onthaald. Geschreven bij het gelijknamige boek van Kate Grenville…

jij kent het spel met woorden al sinds je geboren bent je ogen toonden de eerste klanken van je babymelodie later kwamen armen en handen tranen als je niet begrepen werd vergat als puber uit te leggen wat in lichaamstaal verzetten was voel je hart tegen mij fluisteren altijd zal ik luisteren naar de diepte in de woorden van je…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

ze verlangen meer naar zachte lichaamstaal dan naar harde argumenten . meer naar iets kunnen beleven, dan doodgewoon verder alledaags verder levend ,te ondergaan. wat of wie houdt ons tegen?…

dagen trekken aan mij voorbij moeizaam tikken alle raden ze trekken diepe groeven het huidige moment Jouw lach in mijn gezichtsveld toont nu slechts dofheid geen zicht op het wagenpark zo alleen onderweg Ik zwijg de dagen voorbij wat spreekt is mijn gezicht lichaamstaal duikt in een ongewisse duisternis…

ik kreeg een hand terwijl je ogen van de wereld waren een ander universum zagen door de blauwe nevels rook je opende en toch in koel afstandelijk kwam onverwacht de schok je verkilde in lichaamstaal verschroeide me met hete zonnewind heb de sterren in je blik zien doven jouw apocalyps kom ik nooit meer te boven…

de zomer heeft jouw lente eindelijk geopend wat zo lang verborgen was krijgt vorm en kleur je haar bloeit rood als nooit tevoren herboren zijn je ogen in hun vlammend vuur handen dragen woorden aan die nooit gesproken zijn je lijf zingt weer in warme lichaamstaal het lied van jouw bestaan…

de lente zoet als mei ogen warmen zich aan de zomerzon waardoor lichaamstaal groeit broos en lief biedt de herfst zijn schoonheidskleuren en in bescheiden blauw geeft de winter inhoud op ‘t oog (volgens de natuur, elk voorjaar keert terug in tijdseizoen, van de algemene liefde) ik waterzucht niet meer om de strijd dat niet kon…

Taakgericht voetballen? Eindhovens toptalent Blijft op en neer langs het Zijlijntje gaan Rest van Oranje ziet Rechterverdediger Hopelijk niet voor de Grensrechter aan…

Doordat de stoel van tante Thea plotseling een poot mist blijkt de nagel aan haar doodskist een schroefje van Ikea.…

Stop snel uw oren dicht! Vrolijke jodelaar Oefent hier dagelijks Op hoge c Of zit die bangige Aspirantrodelaar Weer met zijn vingertjes Onder zijn slee?…

Voor hij de fles aan zijn mond zet leest de clochard tevree op het besmeurde etiket “Appellation Controlé.”…

Wat een betrokkenheid! IJslandse loodgieter loopt hier constant met zijn oog in ’t verband: Checkt door een ernstige vakdeformatiekwaal bij elke geiser of ’t vlammetje brandt.…