Alle inzendingen over luit OR betokkelen OR geluid

rondeel Aanstonds, toen ik wakker werd, Scheen de zon mij in de ruiten En de vogeltjes daarbuiten, Van nabij en in de vert, Sloegen, 't bekje opgesperd, Aan het zingen en het fluiten, - Aanstonds, toen ik wakker werd - Dat de englen met hun luiten Niet zo vrij en onbenerd*, - Als de doden 't oog ontsluiten - Hunne vreugde kunnen uiten…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

't Avondt. Aan de westertrans Zinkt, in goud gehuld en glans, Statig 't zonnelicht ter neer In de schoot van 't wieglend meer, Dat, als bloosde 't van verlangen, Om het in zijn bed te ontvangen, Inkarnaat* voelt gloeien op zijn wangen. 't Avondt. Door het heidekruid Suist als aeoolsharpgeluid* 't Windeke en kust zo zacht Al de bloempjes…

Zomaar op een morgen als alle andere in het vrome licht, aandoenlijk zonder stekeligheid van de nacht en nevel, waarin de dagen hun bitsheid hebben afgelegd het duister zichzelf met zwart fluweel heeft gedrapeerd, waarin een minstreel zijn fluisterwoorden onbelemmerd uit het hart en luit laat stromen en in alle toonaarden na jaren…

De vrouw had veel geheimen Zij deelde deze niet Nee, niemand kon vermoeden Wat alleen de Godin ziet De vrouw had ook veel wensen Zij bewaarde ze in een doos Ver weg verstopt op zolder Die stond daar al een poos De vrouw had vele dromen Die kwamen niet echt uit Maar wezen soms de weg nog Met harpmuziek of luit De vrouw plukte…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

hier kunt ge nog gaan langs de tarwevelden, luisteren naar ratelende populieren, dromen met een luit op uw rug, klaprozen blazen en de blaadjes drogen op een hoedje van stro steken luisteren naar de koekoek die uit een stiekem hoekske naar de dorpen roept waar in volle staminees het volk zich laaft aan de geuze - lambik, kasseien blinken…

democratische druk met een constant administratief ad hoc houden zij het leven op maar in de reparatiemodus blijven deze heilige huisjes staan bij monumentenzorg zijn zij opgenomen met behoud van plaats en baan zo klit de zaak steeds verder dicht is transparant een modegril want wie wat waagt zal flink zijn vingers branden kan zijn luit…

verleden achterna kom hier, ik vul jouw deel met mijn kracht het is snuiven aan het lot ontvang van mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke luit…

Hel Daar ga jij met al dit afscheid zonder spijt in het wonder land vol met tijd mijn lam een handpalm Ga mijn luit de wereld splits zich, Bliksem Donder Mix M…

de legerwagen rijdt over het pad door de duinen schokkend zwaar sluiten mosgroene heuvels zonder toeverlaat er is een open plek waar de achterklep neerslaat een vlakte met helmgras sluimert onder de hemel duinzand stompt naar de begroeide kam daar achter nadert zee eeuwig land soldaten springen af schreeuwen bevelen mannen krijgen geen…

kijk heel goed uit, roept onze Luit een stormaanval met bajonet we hebben ook dat weer gered geen gewonden en geen doden maar morgen is er weer een dag waarop je je leven wagen mag voor de goede zaak, dat wel vijand schiet a.u.b. niet raak het is de ons opgelegde taak…

Namasté Ik boog voor jou en jij voor mij Ik rook je Ayurvedageur En raakte nog voor ik het wist Bedwelmd door zoete Jing odeur In Eos' roze morgenstond Zeg ik je lieve woorden schat Aurora's gulden dageraad Je bent mijn muze woordenschat Daarvan doe ik je 's ochtends kond In ogenglans vol liefdesgloed Speel jij de harp en ik de luit…

In de tuin plukken de mensen pruimen en peren, ze bakken taarten van de bitterappels, ze spelen luit en fluit in de oude, oude rozentuin Op de steen brandt het licht de buik van de lamp, boordevol olie, is opgewreven, ik hark de paden tot aan de steigers in de oude, oude sterrenzee Er scharrelt een egel, eeuwen gaan voorbij kinderen op…

ondergrondse taal verrijst met diepe klank versplintert de bodem in woordbedank geeft zijn uiting vol vermaak zet zijn minnen kansloos schaak blaast de stof van ’t oud geluid eist de aandacht voor zich uit verschreeuwt de fluister weg van hier maakt plaats voor orenstrelend sier…

hoor hoe stilte na talloze nachten van onbewaakte woorden als een buizerd met strakke vleugels blijft hangen met weigerende tong het wisselseizoen bespiedt roerloos boven stukgewoelde grond luister naar de grote cirkels die met gekromde klauwen het fluisteren doden dagblind met de mond vol sterven hoor want ik weet…

Geluiden van de dag verstommen bij het vallen van de avond late zon straalt nog even haar gouden gloed gedachtenstromen ontlokken zich aan m'n gemoed onzichtbare wind wiegt de takken als een moeder met haar pasgeboren kind vogels geven hun laatste lied ten gehore die als een symfonie klinkt in m'n oren de maan schijnt als een glinsterende…

nooit meer, m ’n lief zal je nog gedichten in mijn ogen lezen woorden en een nieuwe dag een avond die nog eenmaal naar je toe zou keren op hol geslagen is de stilte het ongeboren kind, midden op de weg gekromd, het schrijven naar het licht de aura die als een vlinder door de kamer speelde wij hebben geschreven, m ’n…

een ervaren waar jij was, waar ik was met de ogen dicht een geklop op de binnendeur als zacht zeegeruis, wachtend tot druppels de eerste golven zouden opheffen ver boven de impasse uit een boom, voltooid in duingedachten, getuigde van taal en ontpopte stilte tussen de warme trouw van woorden, opengeschud door herkennende…

Avondwandeling met de maan als metgezel hoor ik enkel het geluid van mijn gedachten… Ik schrik van een schaduw het geluid wordt luider ik denk te veel… Ik versnel mijn stap de maan volgt me op de voet het lawaai in mijn hoofd ook… Ondertussen ren ik verder gedachten worden oorverdovend… Nog even, nog een klein stukje ik ben er, ik sta stil…

Nergens klinkt een schot blaft een hond beweegt een haas tussen de slapen krommende ochtenden een rug recht het hele huis weer moeizaam steunend in de beugels en ze verplaatst haar nieuwe bank blankt ongeschoren benen vol zonlicht; Alle kinderen zijn op de hond trekt met zijn poten jankt en gromt. ------------------------------…

Het waaide, wat wind Het vloog, een blad Het daalde, kwam neer recht voor me, op ‘t pad Ik reed, ik zag het blad, het grind Erover heen, het gekraak Dat wat ik mooi vind…

is het dat wat ik hoor de honger in mij om je aan te raken of is het nog de onschuld van september wanneer bomen spelen met de lichte geur van regen en niet vermoeden dat de winter hun kleren zal optillen en dan weer loslaten stormscheurend in de navel onbedekt onder de grijze regenboog van mijn handen en jouw buik…

Jij vrijt legato Praat soms staccato Jouw vinger Langs het aaneengelast stalen bedhoofd Klinkt als ononderbroken strijkmuziek Je lichaam danst ritmisch sensueel Soms te tenuto Maar…… Blijft mijn gebonden legato.…

sneller dan het geluid, want de wand langs de rijksweg kaatst naar achteren automatisch stemt een navigator blindelings rukt een stuur naar links of rechts heen en weer rijdt een kakafonie over 4-baans wegen, handsfree, dat wel maar, waar kom je de stilte nog tegen ?…

Kinderen die rennen voor de deuren en met vrolijk gelach de straat opbeuren, treinen die komen en gaan op het spoor, een merel die zingt voor een luisterend oor, een fiets die met piepende banden remt, een duwtje tegen een raam dat klemt, een kerkklok die zeven uren slaat, dat zijn de geluiden zondagavond op straat.…

Men is verstrikt in het huis men loopt van broodkast naar muur men klopt op het beeld van een deur men schrikt van het letterlijk zicht eerst schrijft men gedwee wat er is dan leest men hoe alles ontvleest in de avond dooft men het raam men hoort nog gehoorzaam een beek dan dover in het donker de zee - --------------------------------…

De zomer is een optocht van geluiden en de vliegen raken niet op. Het raam heeft geen enkele functie. ------------------------------------- uit: 'de kant van de zomer ', 2007.…

Wees altijd luid, Met uw geluid.…