Alle inzendingen over maanlicht OR tranen

In maanlicht zag ik opvaart van gedaanten doorschijnend wit – wentelend nu de wegen tot in eeuwen der eeuwen?…

[Haiku] Eindeloze nacht boven een zee vol zeilen waarin maanlicht bolt.…

[Haiku] wiegelend water zomers maanlicht deint breeduit tussen twee schepen…

Maanlicht vormt het levensboek. Vuur bij open haard.…

Versteende tranen als kiezels vonden hun weg Langs nooit en te nimmer uitgelegd' paden Op weg naar hun bestemming Hoewel onbekend, plukken zij de bergbloemen Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt enorm Zoekend naar uiteind'lijk lot Hun reisdoelen zijn het dal en nog veel verder Opgelopen schade leek onher- stelbaar Straks weer…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

Uit het verleden ken ik alle tranen, in het heden wikkel ik ze in een slopend staren. Hoop en wanhoop doven in de schemering. Mijn ogen gaan nu zachtjes dicht, mijn blik naar de hemel gericht.…

rolt over mijn wang, en ik ril Opeens lijkt het of de ster even glimt En als ik daar dan sta in het maanlicht weet ik, Jij zal altijd bij mij zijn ook al zie ik je niet…

zak voor een uitgang van haar leed Rode tranen in ‘t snijdende stil o ze was verschrikkelijk alleen Niemand, als een helpende wil sloeg ooit armen om haar heen…

Wervelende momenten van hoopvolle gedachten in maanlicht voor die ene keer verloren onder voorspoedig hopen naar die ene gedachte…

't Zou heilzaam wezen voor de kindergeest Als in Het Jaar der Waarheid meegedeeld wordt Dat Sinterklaas door een persoon verbééld wordt Maar dat het geen persóón is, maar een feest Bestaan kan als begrip zoveel bestrijken Zulk inzicht kan de geest altijd verrijken…

De zee ongrijpbaar in beweging eb en vloed in kleur blauw en groen maar in een cyclisch ritme beroert maanlicht de golven…

dwarrelt sneeuw als hij aan de voet van de duinen uitademt op het vlakke laken rust maanlicht dwarrelt sneeuw die milde nacht…

ik je weg zie glijden vallend door het natte woud op onze rit door het maanlicht onze rit door het maanlicht kom op lieveling een klein eindje maar daar aan de rand van de oceaan komen we dicht bij elkaar verstrengeld in elkaar lief we verdrinken vanavond zinken zinken…

Je leefde in een verhaal toen je een gedicht schreef over het verdwaalde maanlicht boven zinloze planeten op het plafond van jouw geweten en het gedicht was als een brief niet aan mij of aan jezelf maar aan een vreemde die je lief had en wist dat je het meende onder het maanlicht van jouw gedicht dat in de onderwereld geen noodzaak had…

Onder het schijnsel van melkwit maanlicht speelt de nacht een onnavolgbaar spel; met de passie die leeft tussen twee mensen, verbindt zij de eenzamen tot een permanent stel.…

Zigeuners' maanlicht uit je ogen mijn brede wegen verlicht in het stof glinsteren sporen en schaduw van de muzikant trilt nog zachtjes in mijn navel.…

Wie zegt dat maanlicht liefde slijt?…

Als een dronken tempelier buitelt de kruisspin in zijn web een straal maanlicht heeft hem gewekt en totaal in verwarring tracht hij erlangs omhoog te klimmen.…

rode lichten vervagen, rode lichten vervagen in de verte, regelrecht uit mijn vergezicht verdwijn jij weer, in het donker het maanlicht in.…

er zijn erbij die vleselijke geneugten des avonds ondergaan ik niet, ik betreur in stilte het klimmen van de maan is er immers niet een dag verdwenen een dag die zoveel brengen kon warmte en liefde onder een ware vrienden-zon ik verzucht en schuif de gordijnen dicht wend mij af van het kille maanlicht…

half ontloken maan verwekt een hemels gedicht zo laat nog op straat…

Matrassen op de grond Tedere omarming De volle maan volgt ons liefdesspel Aanraking van lichaam en geest Eenheid We voelen ons verbonden en beschermd door haar zilveren licht Zij neemt ons mee naar een eeuwige Bron van liefde weerspiegeld door de zon…

(in memoriam Bergman, 1921-2009) Boven het oppervlak hangt de maan. Niets of niemand laat zich zien; geen rimpeling in het water, geen ree die zich komt wassen, geen zwijn dat drinkt. De vissen zijn moe of verschuilen zich. Ook zij weten niet dat hun wereld een dode lampion weerspiegelt. Alleen mijn kijken hier verandert de natuur.…

Een prachtige dag alweer zon is reeds ondergegaan laat achter haar rossige banen. Maan weerkaatst feëriek schijnsel in een fascinerend licht ons bootje kabbelt over het meer. Heel passioneel lieven wij elkaar jouw huid zo warm glanzend gelijkend fluweel, een nachtjuweel. In volle betovering blijf je uitbundig stralen. ~*~ Schilderij…

Zonnige wijzers hopen dat u een goede nachtrust genoten heeft. Dat dromenvangers de nachtmerries op stal zetten zodat de rust weder keert. Stille momenten als gebeden rustig als bomen Uw geluk mag herstellen genegen genezen…

als wolken zich verliezen in elkaar en fluisterende regenmuziek in plassen ritmisch ruist als brandend water onder rijzend maanlicht flikkert in zichzelf als glans je ogen bedekt en tranen opwellen in het donker als voeten je sporen volgen en straatstenen tijdloos treuzelend je vervoeren naar wie weet waarheen als iemand je lippen zoekt…

Zware donderwolken verduisteren maanlicht de gele trompetnarcis breekt in donkere nachtmerrie naast de steen met de naam van een vriend uit onzekere tijden landwegen kronkelen zich in zijn sombere gedachten emoties stromen zijn als wilde rivieren tranen vinden warme wangen alle onrust in een nacht gevangen er is een weg naar…

voetpad Pas als de avond valt Heeft zij de overkant bereikt En schijnt haar zilveren spoor in het troostende maanlicht De morgen brengt een gouden zon Het regent warme stralen Die al wat was doet smelten In nieuwe vormen van wat komen zal…

in volstrekte nederigheid legt het meer zich neer offert haar rimpels aan de oevers houdt de vissen onderhuids stil om alleen maar een spiegel te kunnen zijn van het magische maanlicht…