10804 resultaten.
Boetseerde met wolken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 245 zij leefde van wind
deed luchten zuchten
boetseerde met wolken haar bui
in ontlading
creëerde zij bliksem
niet zelden zonder gedonder
kinderen noemden haar heks
maar zij schoonde het straatje
knipte de heg van haar paadje
alleen zij kon de hemel klaren
zo dat de boeren
grote oogsten konden vergaren
in een geheim ritueel
deden…
Kantoorvis
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 188 Voor meditatie kocht men toen een vis.
Nu nog een paard dat weet wat werken is.…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 223 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 439 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
een gedicht te vroeg
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 440 on a summer’s day
I’m a believer
ik woon nergens
in bomen of op het vochtig zand
van de zee
geen ritueel
doet mij geloven dat ik
verder moet
zoals de jaarringen waarin
vlinders zich nestelen uit het dons
van de zomer
straks komt de wind, op weg
naar bloemen, rozen
van vuur
omlaag, omlaag
wil ik me begraven
zoals…
verdreven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 nu geen huis heeft
er geen zal krijgen zal je brieven
schrijven en dwalen door de lanen
waar bladeren van verlangen
en gemis met de wind mee drijven…
Maharishi Mahesh Yogi
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 249 ondanks transcendente meditatie,
het agressieve in de mens
kent geen spoedige inflatie,
dat blijft een utopische wens.
als de mensheid is uitgestorven
met haar eeuwige oorlogszucht
is de wereldvrede dan verworven?
ook dierentanden en -klauwen zijn geducht!…
Hoe lang nog
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 468 ik sta met
handenvol bladeren
kijk naar de lucht
biedt het blauw
alle kleuren aan als
de wind zacht zucht
zij voelt de wanhoop
van het herfstgebaar
het eonen oude ritueel
groeien bloeien oogsten
in herhaling van seizoenen
zonder hemels commentaar
dwalend in de
sterrenwolken lijken wij
er niet meer bij te horen
zelfs de boodschap…
bergkristal
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 105 blauwe bergkristal
moment van meditatie
naar binnen gekeerd
wankel op de top
op vaste grond uit balans
gedachten voelbaar
zien met ogen dicht
ruimte om te bewegen
de volgende stap
ogen geopend
terug in het hier en nu
denkbeeldige kracht…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.655 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.654 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.732 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.476 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.738 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.078 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.395 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.102 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Kist na kist na kist...MH17
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 469 Onder de stralende zon
Een eindeloos ritueel
Kist na kist na kist
Van ruim naar wagen
Gevat, getild, geschouderd
Gedragen op gelijke wijze
Kist na kist na kist
Van ruim naar wagen
Een fles rolt voorbij
Rimpel in het ritueel
Kist na kist na kist
Van ruim naar wagen
Nog zoveel te gaan
De komende dagen
Kist na kist na kist
Van ruim…
Verboden vraag
netgedicht
1.0 met 19 stemmen 599 ‘nee, niets’
elk zinloos ritueel
in je relatie
is er één teveel…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
Schilderspalet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 177 Schilderspalet na meditatie:
De stilte naar mijn mond te brengen.....
en dan 't zoet-zilte rond te plengen,
het met de kilte van de grond
vol klokjes sneeuw
en vlokjes paars,
te mengen,
aan te lengen met oudblaars,
een groot deel
wil
gezond te zijn
en mild,
het niet te verzengen
verbond.…
meditatie I
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 688 geen apenstreken,
goudenringetjesgedoe,
of rekken en strekken,
om iets te bewijzen:
applaus!
het is alledaagse
gewaarwording,
wording,
waarachtig.
lichamelijkheid
doordrenkt met
geestelijkheid
toch hou ik van die aap,
verslaafd aan de zon,
en blesseer me vaak,
ploeterend, eigenwijs
op zoek naar menselijkheid:
applaus.
het…
De wind helpt een handje
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 424 Plotseling verdwijnen er
wat donkere wolken
als er een beetje zonlicht
tevoorschijn komt
omdat de wind
een handje helpt.
Ja eindelijk,
langzaam maar zeker drijft
de orkaan over en kan ik
mijn hart weer voelen.…
Bloem van mijn hart
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 768 Oh liefste,
geef me eindelijk je hand
want jij bent de bloem
van mijn hart.
Ik zal luisteren naar
je eeuwige bloesem
en mijn ik
vaarwel zeggen.
Oh liefste,
ik blijf graag
met een glimlach
voor je zitten
Jij bent mijn boot om
de weidse oceaan
mee over te steken.
Want als ik
je liefde voel
komt er altijd een
fontein…