Alle inzendingen over mens OR hemel OR aarde

zand en stenen zakt de mens uit de hemel aan een ketting van veren uit de chaos schept een god na een tochtje met zijn krokodil de mens uit unkula noten in den beginne hoeft de mens niet te werken wie honger heeft snijdt een stukje uit de hemel maar niet meer dan je op kan de hemel mag niet op de vuilnisbelt belanden onder…

Ik droomde van een nieuwe hemel en aarde Waar alles en iedereen volmaakt zou zijn En waar God al Zijn schepselen aanvaardde Hetzij rijk of arm, jong of oud, groot of klein.…

Ze zeggen zo vaak er is meer tussen hemel en aarde dat zal wel dat respecteer ik ook naar anderen maar zelf zeg ik tot mezelf er is zoveel meer op aarde zoveel meer dan tussen hemel en aarde!!…

tot het licht hebt Gij geroepen de sterren ontsteekt Gij in stilte U bent de cartograaf van hemel en aarde de zeeën in druppels verdeeld ebbe en vloed wachten op de dageraad mond op mond de eerste mens beademd Gij telt de tijd en de haren op mijn hoofd…

oeverloos gebral dat platter lijkt dan de laatste poging om de aarde als een blauwe bal te bekijken (wij weten wel beter, wacht eens even) de mens is dood gestorven voor de ogen van God toen de hemel open klaarde en hij besloot om de vlag te strijken Eva Mirai……

de dominee de dominee wat moet ik ermee ’t is maar een mens van vlees en bloed moet hij nu zeggen hoe ik leven moet je gelooft toch niet dat ik geloof in hemel en in hel wel in de doet hij mag preken wat hij wil ik zal vragen door welke bril zij eeuwenlang bijbelse wijsheid kleurden en zagen wie schiep god ?…

verguisd en vereerd moeder aarde is een kei want was zij een mens was zij allang geëxplodeerd…

Herinneringen het voorbije leven en daarvoor ijl als hoge lucht azuur en de vlucht het stuwen en het dragen flinterdun denkbeeld van bijna niets sierlijke zwaan boven alle verdenking van de wolken en de bakstenen mens de nek krommen om de vergissing het zware trekken van verheven verzuchtingen de mens is wel degelijk daar…

Gij, domme mens, gij homo sapiens, gij die al eeuwenlang met alle geweld uzelf ongegeneerd boven alles stelt. Gij, wier hoogmoed ik verwens. Wie zijt gij mens, die oorlogen voert, die onze planeet respectloos verpest en natuur verwoest die ons nog rest. Gij mens, nimmer door deemoed beroerd.…

De mens is het slijk dat uit zijn handen gleed toen hij nietsvermoedend de maan verplaatste de grote beer verwekte en water bij de vissen deed terwijl een moddersculptuur zijn armen strekte.…

wie weet hoeveel de aarde torst op de aangestampte hei palen met mokerslagen geïmplanteerd in haar uitgemolken borst wie weet hoeveel gewapend beton de hoogte in geschoten haar grond verduisterend waarop handel in drijfzand floreert wie weet hoeveel schotsen schuren boven laaiende vlammen die aan haar longen likken, er stervuren zaaiend…

Door het heden blijvend afgetroefd zit zij onbeweeglijk staart bedroefd naar een beeld ver in de verte ogen in één richting blijvend vastgeschroefd Slechts een ader klopt op haar hand als teken van leven Hoe communiceer je met de schaduw van een schim van een mens met haar hoofd reeds in de hemel en haar lijf nog op de aardse…

Met de handen in de aarde de wind in mijn haren en beide voeten aan de grond Met de zon hoog aan de hemel de fluitende vogels aan het front Met de geur van groen gras de smaak van frisse lucht die prikkelt in de mond Met een hapje om te eten en een pleister op de wond Dan voel ik me een gelukkig mens en is mijn cirkel rond.…

Wie het aardse tranendal heeft verlaten Zal best nog een traantje laten in de hemel Want wie je zeker verwacht te zien, die zie je niet wie je wel ziet, daarvan had je het niet verwacht Vrede hebben bij het verlaten, bij het sterven Is de beste garantie voor mogelijk geluk In datgene wat een mens niet kan bevatten Omdat noch het leven, noch…

En zo bewandel ik, als met de duivel op de hielen, de hel tussen hemel en aarde, mijn Gehenna In ontketend oranje en negen ringen Verzen als rozenbladeren op de bruidsleep van de wind, in het kielzog van dofgrijze wolken, aanstonds te vergeven alsof het zo is dat mijn ziel de dans ontspringt…

langs het firmament te gaan scheren waarbij jij verkeerd landde en in gips strandde zo dicht bij aarde heb jij het leven omarmd van kleine dieren en insecten hun plekken bekeken in leven en thuis het bijzondere wonen en daar als vriend te mogen komen…

vlammen en vuur het rookt en ruikt uit de hel naar ontploffend kruid maar jij lacht zwaait de deur van het oude jaar dicht zodat het verstikkend geknal verdwijnt en de nieuwe wereld verschijnt de oude gewaden zijn afgedaan in het eerste licht van nieuwjaar dat met schone lei en lucht de overgang draagbaar maakt wij zijn begonnen…

Mijn hand weer op je schouder leggen Je nog één keer kunnen zeggen Pap, wat hou ik toch van jou Wat zou ik graag Terug naar lang vervlogen tijden Herinneringen voorbij zien glijden Jouw hand in mijn hand De warmte voelen, onze band Zo hecht, oprecht maar zo onzeker Wat zou ik graag Tussen hemel en aarde zweven Even, in een vlaag Oh, wat…

Aarden in het hemelse geeft ons vurige gloed. Wij zijn in de volheid van de maan. De zon heeft nu geen schijn van kans.…

achteloos alwetend zijn ogen grijs nietsziend stapt hij door de spiegel heen het blinde kind van licht maar juist in zijn gesloten blik ligt wat wij niet weten als spookstad uitgestorven stil die ruimten van herinnering langs het bevroren dromensnoer wordt nu de nacht zacht afgeteld…

Gewielde en will'ge wentling der seizoenen, ijs-zwaart der peer als zonne-dans van 't kaf; mijne aarde, wisslend teken van verzoenen die waart het Paradijs en wordt het graf: gij wordt het graf de dankb're derver, die men zal bergen, onbewogen, in uw schoot, om dáar voor aarde en hemel weer te ontkiemen tot dubbel leve', o broze,…

Als je openstaat voor het spirituele aspect van ons aardse bestaan kun je het effect ervan misschien moeilijk aan. Maar besef dan dat je op een hoogte zit die jij als een enkeling bezit… Laat de deuren van je ziel wijd open staan en vlieg zo hoog als je gedachten gaan. Gewoon achter de vogels aan……

In een droomvlucht door het ijle opgetild door de thermiek over bergen, groene weiden, zwevend bij vogelperspectief hoog boven lonkt onontdekte hemel diep onder ligt bekend terrein heel even op het midden glijden tussen God en het leven lief…

Aarde van nevelend blauw; hemelsoog van troebele verzuchting... Houdt mij de bril van blindheid voor en breek het hardste licht tot wit in zwarte kleuren of laat het zoete zingen klinken in de zoutste herinneringen.…

Vaak weet je dat het goed zit met het geloof in dat leven, want dan zie je gewoon aan iemand geluidloos zegt men: ik geloof in God de Schepper van Hemel en aarde.…

En de aarde…

De aarde bestaat, dat kunnen we zien Maar de hemel, waar God woont niet Daartussen ligt een heel groot gebied Zullen we ooit meer weten, misschien?…

haiku ondersteboven gezien in een waterplas hemel op aarde…

Mijn woorden naar de zon gericht, vertellen hoe men hemel sticht en aarde laat verdorren in een zon, zo onmiskenbaar hemels fel dat ijskonijn en magnum plus er samen zijn als vader en als moeder, in de naam van de zoon. Waar ga ik heen?…

Eens zal een nieuwe hemel en aarde komen Volmaakt, zoals het eenmaal is geweest Een hemel en aarde om van te dromen Geen angst en pijn meer, maar altijd feest.…