Alle inzendingen over nutteloos

ademhaalt weet ik dat je weer spijt hebt van de nacht na wellust ingegeven door meelij en drank komen zelfverwijt, schuldgevoel en gevoed door je afwijzende lichaamstaal me mijn minderwaardigheid tonend jij dan, opstaand met een scheve lach schouderschokkende onverschilligheid als dank voor mijn zacht gefluisterde woordjes vruchteloos, nutteloos…

Overal woede, overal nutteloos geweld, En de vraag of een leven nog wel telt. In blinde woede slaan we om ons heen. Want de haat regeert, maakt ons blind, En alleen de onschuld van een kind Maakt onze wereld iets minder leeg. Leg neer de wapens, weg met de haat, Weg met de bron van al het geweld. Wou dat de wereld weer liefde kreeg.…

Het gescheld, 't nutteloos geweld, de domheid wordt in kranten vermeld. Iedereen zwijgt, iedereen kijkt toe, en iedereen is de hufterigheid moe. Maar niemand die iets doet of zegt, maar het wél naast zich neer legt. Ik zie het op de televisie gebeuren, zelfs bij mij in de buurt op straat.…

Voor eeuwig aan elkaar blijven kleven met tegenzin is nutteloos. Het gelukkig worden zonder elkaar als ze op een volwassen manier, vaarwel hebben gezegd. Een vechtscheiding is zo ontzettend triest en levert altijd verliezers op. Beide partners krijgen daar kwetsuren van en houden lelijke littekens over.…

De hele wereld kijkt zwijgend toe, de nutteloosheid zo ontzettend moe. Maar de wereld wil maar niet leren, laat zich makkelijk door je chanteren. Wat wij denken kan je niet zo schelen, zolang je de lakens maar uit kan delen. Kan het niet vredig, dan met bot geweld, want macht is al wat er voor jou telt.…

In de vlucht van mijn bestaan sloegen daar mijn vleugels lam, adem stokte, beweging verstilde, alsof de bliksem binnen kwam Donkere wolk , koude regen, kilte omarmde mijn gevoel, nutteloos, ontroostbaar, zonder ook maar enig doel Op het ene volgde het ander, hield me nauwelijks tot staan, enkel enige verantwoording, geboden me om door…

Een aangetast hersenschors zit er soms een draadje los De psyche controlerend beheersend woede onderdrukkend wederkerend Achterwaarts gaand door de hitte vecht mijn hart uit met het vurig witte IJzer gehelmd en gemaskerd geheimen geprikkeld afgerasterd Uitend schrijvend met geslepen zwaard spinnen hersens bloedkolkend geaard Bang om nutteloos…

Ach, mocht ik maar al mijn verloren tijd inruilen Alles weg wat nutteloos is besteed aan trivialiteiten De minuten en zelfs seconden van zinloos huilen Het moeraszompig en drijfzandig klauwend kwijten, aan zinloos gewauwel, geneuzel en zogenaamd genot Egostrelend en dom gebrabbel, m’n eigen ik altijd vooraan De dan mij resterende jaren van kloktikkend…

poëzie geeft antwoord en zegt: als ik bestudeerd moet worden is die tijd nutteloos het enige dat ik bereiken wil dat mijn woorden het denkvermogen naar eigen aard en fantasie willen laten ontplooien er volgt geen punt omdat het verder gaat 'voordat en nadat' het raakt niet uitgewerkt…

Moedeloosheid en strijd in 1 kamer bevrijd Al het andere telt niet meer Hoe te leren kijken naar andere wegen Stilstand zal nimmer voor vooruitgang zorgen Maar hoe en waar en waarom Vrijheid zonder grenzen Smachtend naar structuur Alles wat bereikt is Door mee te gaan in wat kwam Nutteloosheid in de dimensionale wereld Overgave aan…

Op ieder potje past een dekseltje Op maat gemaakt Uniek van vorm Vaak gekleurd in unisex Voldoet hij aan de laatste norm Na jaren raakt het potje aangetast Het zet wat uit Of krimpt wat in Het dekseltje past steeds minder goed Schuift door of knelt Vullen, wringen, bruut geweld Is nutteloos, heeft weinig zin Bezit zo'n potje nog wel waarde…

bij de deur naast de mat staat een paar schoenen dat met stil staan beloond sporen op zolen toont bij de deur naast de mat die de zolen verschoont bij de deur naast de mat staat het paar schoenen dat een droef symbool is van veranderde mode de stellige voorbode van nutteloosheid bij de deur naast de mat bij de deur naast de mat…

Als rest van een herfstwolk residu van onvermoeibare nazomerreizen langs hemelgewelven die nutteloos zwerft door zilvergrijs zwerk zo ben ik, o luisterrijke illustere zon Uw aanraking heeft mijn damp nog niet vervluchtigd mij eenmakend met uw duisternis verdrijvend licht zo drijf ik door de advent heen van u gescheiden Indien…

Vaak uitgemaakt voor 'zeikerd' en 'verrader' Maar achteraf in elke speculatie De zo gemiste redder van de natie Al brengt dat een verspeelde kans niet nader Aan heel zijn loopbaan tussen paal en lat Kleeft, nu nog meer, het eeuwige 'Stel dat...'…

Iedereen vindt bij wilskracht baat en in zaken wint de daad het van het nutteloos gepraat. Als je jammert: "ik ben zwakker dan mijn grote concurrent", blijf je levenslang de stakker die je ongetwijfeld bent. Niet de Goliats en de rijken tellen in de kamp voor zes, maar de fermen, die niet wijken hebben vroeg of laat succes.…

Haar wereld was niet meer dan een illusie Ver weg van onze werkelijkheid Haar moederschap uit het verleden naar vandaag Was zij al jaren kwijt Dat alles zonder haar weten Dat alles tot onze spijt Haar wereld was zo donker Zo zonder zon of licht Zo nutteloos en weg van liefde Het leven om te leven alleen nog maar als plicht Zo onvolkomen…

Behaaglijk nestel ik weer in, maar hé, er knagen muizenissen en karrevrachten nutteloos bedachte klusjes wachten in slagorde, wat moet ik daar nu mee? De torenklok galmt weer een uur voorbij, dit nachtrestant stemt mij niet langer blij. Ik draai en keer en tracht wat te ontspannen, gedachten en gedichten uit te bannen.…

Jung laten we voorbijgaan al die uren van gepraat van verbonden voelen met nutteloos geblaat Zouden we niet beter dansen hopseflopsen tot de wereld vergaat?…

de planeten je bent de schepper van een wereld ik ben slechts de buit, vertrouw me toe aan de toegevoegde aarde, beleef de tijdloze zin in dat ene woord, het neemt bezit van alles met een ziel, de vaste kern van eigenwaarde op een vroege middag begreep ik de pijn uit jouw letterdoos maar sloeg die dicht, een gegeven woord is nutteloos…

dus ik zucht en vlucht in al mijn dwalen neem rust en het lukt net het te verdragen kom haar tegen op mijn paden maar wil haar wegen niet verzwaren ik schrijf dus iets liefs en adem want haar verdriet kan ik niet verklaren diep in mijn gedaante praten we samen onbereikbare gaten vulde mijn dagen Het laat me niet meer nutteloos…

E-wegen Onbewust van zoveel power onder ons gat Door een naamloze missie gedreven verzoeken we zelf ontworpen goden Het weekend stokt de roetsjbaan al eens Loom ontwaakt de dag Minuten lossen op in uren Uren worden 1 brok tijd die telt Zonder te proberen hebben we stoemelings onszelf op rust getrokken We zwelgen in volle nutteloosheid…

Kranten, nog in hun plastic beschermhoes, koppen luid sensatienieuws op de tafelhoek, nutteloos nieuws, doelloos onderzoek. Zijn oude pantoffels onder zijn schabel, netjes zichtbaar de witte Eskimo label. Zoals op die droeve dag, alles bleef liggen. Ik vraag:”Waar kan ik zonder te storen zitten?”…

Spanning in mijn hoofd Ik maak me druk om alles, een dagelijkse strijd Ik voel me zo verdoofd Het is verspilling van mijn tijd Ik eet omdat mijn lichaam energie verbruikt Voor nutteloos getob Ik voel me als een roos die maar niet ontluikt Het is oorlog in mijn kop Ik heb een hekel aan teveel aandacht Richting mijn persoon Toch leef ik…

de teerling is geworpen onze kansen zijn voorbij gaya zal nog als planeet kunnen blijven maar wij zijn daar niet meer bij ooit hebben wij de keuze kunnen maken in het evolutionaire spel met als spil de overlever zijn aanpassing redt het wel macht en overheersing vergaarde nutteloos bezit techniek en wetenschap maakten ons tot slaven…

proberen te banen Je bent gekomen, je hebt me verwarmd Je hebt me met jouw liefde helemaal omarmd Je moet weer gaan, het was hoogtij Voor jou was de passie over, maar niet voor mij Ik heb van je gehouden, ik heb je echt gehaat Je kon het allemaal lezen op m’n verbitterd gelaat We hebben bruggen gebouwd en schepen verbrand Nu staan de wrakken nutteloos…

voor hun passie drapeert de uitgezongen zon hen zorgvuldig met zijn laatste slierten inzicht Uiteindelijk beslissen de twee hun hartstocht maar beter binnenshuis te beleven en vertrappelen onbewust de laatste poging van de schaduw Beteuterd staakt hij zijn afkoelende hoop en ziet evenals zon en warmte dat hun vurige veldslag even nutteloos…

knipper klapwiekende wimpers steken het glazen en dolgeslagen sloepje over achter de dijk huilt gegroefde huizenbaksteen bosjes nutteloos witte mascara over het bestofte bladerpad de overschaduwde jongen schept zijn pollen vol houdt het omhoog ziet het licht enkel in stukken vallen noemt het water toch bewoog niets dan de zon en…

er is geen plaats meer voor de zwakken in deze malle molen van het leven, want alles draait om tijd en geld en dit creëert tal van nutteloos geweld.…

dit dicht vlak en braak vol ledigheid kent geen noemenswaardige inhoud er is zoveel onzinnigs geschreven dat ik mij daarom van harte onthoud van scheutigheid door mij bedreven niet dat ik niets heb te vertellen o, je kent me van haver tot gort vandaag ontzie ik jou te kwellen heden geen overpeinzing of nutteloos ongerijmd gedicht op jouw…

steeds meer spannende records na de warmste zomer en de zachtste winter nu het warmste voorjaar heerlijk toch zomer in april de terrassen zitten gezellig vol dat is goed voor de horeca strand wordt tenminste gebruikt is anders toch maar nutteloos zand alleen de zee is nog te koud daar moeten ze nou iets aan doen gewoon wat meer kerncentrales…