Alle inzendingen over omhels

blauwe kraaltjes naar het luchtruim van mijn geliefde Anatolië laat gaan, laat zweven naar verre landen met brandend verlangen de geur van tijm, de geur van mint de wilde rozen van het Taurus-gebergte omhul mijn witte sluier met blauwe kraaltjes met de sfeer die je meebrengt uit Ephese geladen met geest en gevoelens van oude culturen omhels…

Het zijn mijn vingers die het blad doen leven, niet op geheven, maar ze laten bloeien in de goede aarde en door de zwarte pagina’s steeds weer om te slaan, in de nachten schrijf ik op zwart papier, waarop letters oplichten door de vrije gedachten hier ver vandaan, ik omhels de stille woorden zoals ik gisteren heb gedaan.…

waarom laat gij mij zoeken naar uw mond zijt gij niet rijp voor mijn smakkende kus men doet er graag een kille moord voor dus omhels mij in de vroege morgenstond vooraf van een uitgebreid ontbijtje laten wij hetgeen op bed serveren allicht kunnen wij het uitproberen onder kaas en zacht gebakken eitje weet wel als gij de smaak te pakken krijgt…

' Omhels de vent waarmee u strijdt. Begraaf uw bijl! Bevrijd dat kind! Alsof u binnenkort al wordt begraven! Leef met wimpel en met vlag. Leef als een vrije vogel. Pluk de dag.…

haar haar gebleekt in maan en sterrenlicht haar gewaad geblauwd in azuren zomerluchten O liefste laat mij knielen voor je gratie Laat mij verhalen zingen over vreugde en smart die de winden fluisteren Laat mij de nectar van je lippen drinken O liefste Kom dichter bij me dichter dan de geur van jasmijn dichter dan regen op mijn huid Omhels…

Ik omhels je Alsof ik eindelijk lucht krijg. Je ruikt mannelijk, dierlijk. Je huid is warm. Ik heb je zo gemist. Ik stoot je af. Met een masker. En ren weg. Ik kan me niet overgeven Of je kwijtraken Omdat je me toch niet wil. Dat zou ik dan toch weten.…

In goede tijden en slechte tijden, samen zij aan zij Als je haar mist vertel het haar, dat je haar mist en bij haar wilt zijn Omhels haar, leg je armen om haar heen Laat zien dat je echt om haar geeft Fluister in haar oor ik hou van jou, zorg dat je het meent Zorg ervoor dat ze je vertrouwt Want woorden alleen die hebben geen waarde Je moet…

Met éne kus der Lente is wat mij griefde Verdwenen - en, gelovig als een kind, Omhels ik lucht en licht en geur en wind.…

Met de jaren komt de dood wat dichterbij en kom je wat dichter bij de mensenkant de kant van het hart steeds lichter van de gaten gaten van mensen die uit het tafereel gevallen zijn wat nog rest is het hart van de ander wat dichter plakken, aan de gilet trekken met slechts een paar woorden, voorbij elke oneigenheid want de dood omhels je bar…

levens raak de palm van mijn hand heel even aan, zomaar, voel mijn warmte en lees de liefde in mijn ogen, proef verborgen hartstocht in half geopende lippen, vind mijn ik in jouw zijn, fluister liefdevol de tijd vooruit in uren van wensen vervul vol liefde morgen dat wat gisteren nog verlangen heette en als ik bijna wakker word omhels…

Ik zie niets meer alleen jouw stem dringt nog tot me door In een menigte vol mensen is het net of ik ze niet meer hoor Zij zijn zwart-wit, jij bent in kleur je snelt naar me toe, met een lachend gezicht heel dichtbij nu, ik ruik je onmiskenbare geur Zo fris, zo jij, ik voel me licht Als ik je omhels, voel ik hoe warm je bent in die winterse…

En ik, godin van de nacht omhels het jonge kind en de oude kraai zeer zacht onder de torens amaai amaai amaai. -------------------------- uit: 'De groeten', 2002.…

Ik wil niet voorspelbaar zijn in verleden en heden zie me als het doek in alle hevigheid van jou decor Schoonheid door velen verafschuwd en aanbeden ik omhels je met klanken als een ware tenor In een toneel van getijden bespeel ik je in kwartet euforie in een spel van hemel en aarde Glamoureus in verloren stilte een onmisbaar ballet lach.…

toe een glimlach langszij dan weer een schitterend ogende schaterlach het jaar staat plots stil bij een verdrietige blik naar de deur wijzers houden hun eigen tempo aan, versnellen noch vertragen en jouw prachtig grijze hoofd wordt alleen maar grijzer de rimpels in je gezicht dagelijks dieper terwijl ik je met ogen vol liefde omhels…

jag älskar dei zo vast en zeker ik omhels je I love you o zo diep in mijn gedachten je t’aime op de maat van klassieke beatmuziek amor amore op vleugels van het internationale ich liebe dich über Grenzen hab tiefer Lebenskunst in dich gefunden da bist du wiederum im Zug verbreid mijn liefde in talen die ik nog niet ken ik hoef ze…

poging tot ontsnappen hij leest mij voor uit een boek ik laat hem foto’s zien hij pakt mijn hand, stevig in de zijne, zacht en oud waar is ruimte is er tijd, lees ik zijn voorhoofd en breng de lauwe thee naar zijn mond van trillende lippen heb jij die vrouw nog gesproken vraagt hij, al tijdens het drinken maar nee, ik verflauw niet omhels…

Ik omhels jou met mijn kleine zuignapjes die geen kwaad doen. Je moet niet geloven wat ze van mij zeggen. Ik heb een beetje steun nodig, dat wel, maar ik doe geen vlieg kwaad. Kom, gedoog mij en ik zal jou gedogen. wurgend breit zich stug omhoog de groene boerka…

smeedde ons aaneen Uw komst is slechts een vreedzaam samenkomen En bij geboorte reeds beslecht Geen mens kan aan het graf ontkomen Angst en vrees zijn onterecht Doch mocht Uw roep ooit onweerstaanbaar zijn En ik dit alles op moet geven Schenk dan in Uw bitt're wijn Behoed ook mij voor schrik en beven Reik mij dan zacht Uw koude hand Omhels…

ach Fryderyk mijn lief, kom omhels me.…

Het stompe mes van de lente Kietelt mijn hals De slagader popelt Een volle kelk klimt uit gras Mijn zolen strelend Ik omhels jou, lente Ziek van oprispend maaggas Mijn honger…

geen ander heb ik het begrepen zonder er ooit de reden voor te kennen Ik was het gewend dat het ochtend werd zelfs met jou aan mijn zijde Ik was het gewend maar heb me altijd verzet en zal dat blijven doen zonder de strijd ijdel te noemen Ook nu we leven nauwelijks in dit nu maar genoeg om er te verblijven deze geheiligde lichtheid omhels…

passie die zich als pure liefde ademen laat in jouw nooit eindigende toewijding voor elk in jouw hart gesloten mens met ware vriendschap als de sleutel houden jouw armen mij stevig vast met de onvoorwaardelijke loyaliteit die alleen echte liefde verklaren kan in zonnige zowel als donkere dagen houd jij mij steeds veilig en gezond omhels…

gaat vroeg, laat of verlaat dan stolt het bloed, stoot zelfs anderen af de warmte rolt naar benee, verwordt daar tot steen vaak de mens eigen, voelt het als straf omdat rood het licht tint of dat je je weer op een doodlopende weg bevindt toch steek ik ze beiden uit je weet wel, die mede dragers van last ondanks de peilloze weerzin, omhels…

je opent Fameus om je jaarringen ben je, reus, Diep geworteld ben je benijdenswaardig Voor de wankele, tragische, menselijke Wezens die dichters soms zijn Boom, hoge, heilige boom, je verdient onze Affectie als geen ander en je hebt recht op Een zoveelste loflied, je reikt naar de hemel Zoals ook wij tot in eeuwigheid reiken Ik omhels…

de eik buigt zich naar mij neen, het blijken zijn jaren die mij echter groeten fluisterend wel te verstaan en spreekt in woorden die mij doen bedaren, hou mij vast, omhels mij ik zal je doen rusten en de loop van de sterfelijkheid verklaren ik groei als het licht mij kust en slaap als de koude mij in slaap sust ik bloei wanneer de zon mij…

maar wat in ons vals speelt, moet gezuiverd en dat als wij verder gaan strijdend op ons levenspad, krijgt een nieuw hart en wordt vèranderd naar Uw beeld van Jezus, die niet vals nabòòtst, maar wonden heelt Jij, mijn vrouw, ik zie je glimlach op je rode mond ik zie je haren die zijn lang en donker blond je heet Eva en nadat ik je heb gekust, omhels…

Ik omhels het geluk dat me verlost uit het tingeltangelleven en uit de paar half-schuine etablissementen, -- een paar danseressen, een danser-diseur, een klein, arm orkest en een familjaire waardin,-- waar mijn leven te zieltogen lag. De zon brandt, de zon breekt, de zon barst.…

Ik omhels mijn verborgen plekken. De zoete herinnering aan de herfst. De zoete herinnering aan het land, aan de nacht, aan je aanrakingen. Langzaam vervagen Gruwelverhalen volgen, zorgen voor paniek. Verlaten steden branden. Vrouwen en kinderen gegijzeld. De laatste mannen meegenomen, leeftijd heeft geen tel.…

Omhels mij, waarde lief, en laat mij troost verwerven, Blus uit mijn glimmend vuur, blus uit mijn hete vlam, Die mij op ene stond* doen leven ende sterven. ’t Waar scha* dat onze vreugd in ’t midden einde nam. --------------------------------------------------------- * die ’t hulsel...verdooft = die het gouden kleed en het stralend haar van…