162 resultaten.
Porselein van het heden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 ik voelde je al
in wijkende tijd
op weg naar momenten
van gelukzalige eeuwigheid
weer tasten we af
het rakende woord
al bij voorbaat gemeden
in porselein van het heden
onontkoombaar
gaan ogen minnekozen
ontspant de lach lijnen
die ik vroeger niet bij je zag
weer stroomt bloed
in uitbundig kleuren
geen verhitte discussies
maar een…
Dooddoeners
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 747 Wat wacht er na jou
of wens jij nog geen
onontkoombare vragen
nu ik ben aangedaan
loslaten waar ik van
hou en af moet staan
wat wacht er na jou
was dit het einde
of is zij overgegaan
in een tijdloos bestaan
toen ze wegkwijnde
hoe zit dat nou
wat wacht er na jou
is het kinderlijke hoop
van mij dat zij nu
bij God in de hemel is
nee…
levenslot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 167 op de weg door het leven
loopt de dood naast ons
als een vage omstander
in de schaduw van het licht
als het onwerkelijke einde
dat zo onontkoombaar is
zij beneemt ons de adem
waar het leven nog vol is
veel te vroeg en onverwacht
pardoes en bruusk tegelijk
bij een plotselinge struikeling
die wij niet aankomen zien
na ons oneindig lijkend…
Doodlopend spoor
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 62 Het dwarrelend bewegen
nam snel toe,
de natuur sloot
mij onontkoombaar in,
het pad sneeuwde
met dikke vlokken dicht,
het spoor liep dood.…
De tijd
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 725 kan in de minuten verdwalen
Tijd kan de wreedste wonden helen
daar waar de beste medicijnen falen
Tijd kan me eindeloos boeien,
Je kunt het niet terugdraaien,
Het is onmogelijk uit te roeien,
Maar 't kan wel twijfel zaaien,
Tijd is iets onvoorspelbaar,
Soms heel snel, soms tergend traag
Ze neemt iedereen tot haar gijzelaar
Tijd is een onontkoombare…
Berlijnse Muur
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.278 Het besef drong tot ons door
dat wat al jaren één was
is geworden als een 2-persoonsbed
met voor ieder een eigen matras
Jij was Oost en ik was West
een Wiedergutmachung ten spijt
het is onontkoombaar dat het eind
van de Anschluss is geworden tot een feit
We hebben elkaar gesproken en gezwegen
gezien, ontlopen, gemaild en gebeld
maar om…
Doodlot
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 279 Ach realiteit breng me nu terug
met open ogen in verre dromen
toen de dreigende zwarte vogel
die onontkoombaar als het noodlot
almaar dichterbij te komen lijkt
nog een klein zangvogeltje was
het pijnlijke schorre krassen
nog een vrolijk kinderlied
het zwaard van Damocles
nog rustte in de schede
de dood nog onbekend ver weg
in plaats van…
wat was
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 522 zonder vragen
zonder vlagen
blies
de wind
zachtjes
vleugen geluk
in de nacht
van onze gedachten
aan meer
aan eeuwig
zonder alleen
nog
te zijn
sleet de pijn
alle wonden
verbonden
we
in de lucht
zuchten we
zei je
zacht
ik heb alle tijd
geduld
ik wacht
vervulde
de geur
van jou
en mij
de walm
verzacht
tot de kracht
onontkoombaar…
Dood
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 345 Dood
wat wacht er na jou
of wens jij nog geen
onontkoombare vragen
nu ik ben aangedaan
loslaten waar ik van
hou en af moet staan
wat wacht er na jou
was dit het einde
of is zij overgegaan
in een tijdloos bestaan
toen ze wegkwijnde
hoe zit dat nou
wat wacht er na jou
is het kinderlijke hoop
van mij dat zij nu
bij God…
Maandags Blauw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 329 Een opvallend hoofd dat plotsklaps
onontkoombaar fotogeniek
diffuse memorie penetreert
Je verhalen kleurden onze wereld
Ontdooiden bevroren gezichten
Deden stenen lachen
Hoelang kan een clownesk masker
vreugde en verdriet kanaliseren
De gouden halsketting verdofte en schifte
Valt er hoe dan ook nog iets te kiezen
als de spasmen van het…
waar dingen anderen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 tollend de gedachten
herhalen van uur tot uur
zich de herinneringen
naast de zorgen ook
in moeilijke tijden
als je vast wilt houden
wat jou innig lief is
is het lastig slapen
hopeloos is het denken
als het weten onontkoombaar
stil onzegbaar dat fluistert
wat jij niet horen wilt
geïnspireerd door de liefde
waarin jij je wortels…
Vuurwerk
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 932 De hemel verlicht
van prachtig vuurwerk,
kijk toch ál die
schitterende kleuren
Echter één ding is jammer,
onontkoombaar,
het is hier al dágen
oud- en nieuwjaar
Al wéken schrikt
iedereen van
’t vuurwerk, dat
al afgestoken wordt.
Toch jammer want
het jaar was al zo kort.…
de klok valt stil
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 661 Zij jaagt voorbij door
storm en regen langs 's Heren
en langs stille wegen
langs geboorte
een verjaardag
een examen
langs diepe eenzaamheid en
hemels samenzijn
op weg naar de onontkoombare
staat van de ultieme stilte
van de dood.
Niemand houdt haar tegen en
dat terwijl ze niet bestaat.…
Voor vandaag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 161 Voor vandaag is het genoeg geweest: het piekeren en
denken dat toch echt niet veel betekent, dat enkel
maar de pijn doet voelen en de druk verhoogt die
onontkoombaar stijgt en ziende blind maakt.…
Visionair
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 207 Wanneer verschijnt er weer eens een gedicht
dat heel de ingeslapen mensenkudde
van pure onontkoombaarheid doet schudden
of onder stroom zet met een bliksemschicht?
Waar zijn de dichters die gelijk profeten
hun geest antennes richten naar omhoog
en sondes sturen door de hemelboog
waar toekomst wordt gezaaid door ijskometen?…
Laat het regenen op mij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Sonja Francesca Pronk
nimmer wordt jouw naam
nog uitgesproken
toch zijn de herinneringen
nog altijd daar
diep donkere geheimen
blijven voor altijd
vervlochten in jouw blonde haar
verstopte je bewust de waarheid
gemaskeerd door jouw ranke gezicht
met je guitige lach
de messcherpe pijn die in jou
verankerd lag
onontkoombaar haast…
Wintergevoel
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 464 Onontkoombaar bij 't begroeten dit wintergevoel.
Kom me niet te na.
Hoezeer 'k ook van je hou, kom me niet te na.
Kom me liever niet te na.
Als je enkel kijkt en zwijgt is 't of helse pijn mij dreigt.
Kom mij maar niet te na.
Je handdruk is een greep om niet aan te ontsnappen.
Hou me los, hou me los!
En kom me niet te na.…
November
gedicht
3.0 met 292 stemmen 86.111 November brokkelde af
in winterse buien, waarbij een straf
soort duisternis zich ophoopte tot nachten
van slapeloosheid en eindeloos wachten
op het onontkoombare oordeel: Laf!
Zijn leven vervalsend tot aan het graf
zo was het, niet langer zou hij nog trachten
deze kwellende kennis te ontlopen.…
Japanse tuin
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 404 vermijd het mos, een misstap is fataal
beperk u tot de smalle kronkelpaden
probeer het strakke leven niet te schaden
de samoerai zijn baas in Clingendael
men kijkt naar u met ogen van metaal
wie hier de kroon draagt laat zich simpel raden
de straf voor hen die regels overtraden
was onontkoombaar wreed en maximaal
ook bomen buigen voor de…
Kerstleed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 Mijn droefenis is niet meer in te tomen,
het plaagt mij als een onontkoombaar kwaad.
Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen
zolang de kerstboom in de kamer staat.
Vanwaar, vraagt u zich af, die waansymptomen?
Ik zeg het u, het komt door het gebraad
dat eerdaags in de hete oven gaat.…
Kerstleed
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 123 Mijn droefenis is niet meer in te tomen,
het plaagt mij als een onontkoombaar kwaad.
Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen
zodra de kerstboom in de kamer staat.
Vanwaar, vraagt u zich af, die waansymptomen?
Ik zeg het u, het komt door het gebraad
dat eerdaags in de hete oven gaat.…
Mijn huis heeft gladde tegels
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 141 vatbaar is
of anders anders is
Uit de hulzen van de kogels
waarmee ze verdoofd zijn
spint een automaat spoelen
vol koperdraad
voor het elektrische skelet
van de wereld dat alles geleidt
en feiten, wetenschap en schoonheid
egaliseert tot menige woede ontploft
Misschien is het ijdele waanzin
in jouw ogen, in een verhit hoofd
is het onontkoombaar…
Electorale Compensatie
snelsonnet
3.0 met 9 stemmen 760 Jan Peter ging eerst pal voor Zeeland staan
en onderzocht braaf de alternatieven,
zoals het alle Zeeuwen zou believen,
maar de Hedwigepolder gaat eraan!
Ontpoldering? Daarna is hij geheid,
voorgoed zijn trouwe Zeeuwse aanhang kwijt.…
als het verlangen sterft
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 507 ik wil zo graag
mijn diepste verlangen
ketenen aan mijn ziel
of strak omarmen
bezingen met
liefdesgezangen
het zegt zoveel
over het aardse lijden
nog meer over
ons menselijk bestaan
we willen de
onontkoombare
eenzaamheid
zo aldoor mijden
ik wil zo graag die
momenten herbeleven,
de tellen van intimiteit,
maar word dan gejaagd…
De nadagen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 129 het was geen
majestueuze vuurbal die
aan de hemel verscheen
noch een ingetogen
stukje décor vol
nostalgie uit de nadagen
er vibreerde iets
tussen licht en lucht
dat ieder mentaal raakte
onontkoombaar schreef
een boodschap zijn letters
in de menselijke geest
een bericht dat voor
allen dezelfde inhoud had
door tal van beelden begeleid…
Een verterend inferno
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 ik voelde het
strelen van
ontelbare handen
die hun lading
als reprimande
gaven in dit protest
# ook ik
prevelde hun
mantra’s die uit
een diep gevoel van
onbehagen aan de
oppervlakte kwamen
ongeweten
formuleerde de
demonstratie oneliners
van een onontkoombare
waarheid over
het dagelijkse bestaan
maar het strelen
werd al…
Vingers vinden pluizen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 196 je bent wat traag
antwoorden zijn vaag
denken lijkt langer te duren
door het in de verte turen
in theatraal gebaar
zoeken je handen mee
vingers vinden pluizen
als tijdelijk houvast
wij tasten samen af
of dat wat wij hadden
nog kan vonken maar
er blijkt slechts een zwart gat
dat onontkoombaar
groter wordt
waarvan jij de randen…
Het lot
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 572 Een onontkoombare nacht
heeft afstand overbrugt
en ons bij elkaar gebracht
Ik hoor ze zeggen:Het lot
de angst voor vuur daar
hield niemand rekening mee
ook niet met de gaten die
in dagen worden geslagen
en dat je me pijn moest doen
je vroeg me te dansen terwijl
jij niet wilde waarschijnlijk
omdat gelijktijdige aanraking
ons uit elkaar…
je kunt ons niet verlaten
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.166 wolvenpatrouille
in het kleine lijf
het leven voorgoed ingesloten
door radioactieve eenzaamheid
op het laatste levensteken wordt gewacht
maar jij bent Annya
ik noem je bij je naam
kind dat lacht, speelt en
zinge-zange-zoetjes
over geitjes met vier voetjes
zonder fall out zing je
zo helder, zonder onderbreking door
het leven grijpt je onontkoombaar…
Haar laatste zin,
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 59 linnen,
we zwijgen, ongeopende
vuisten om niet hoeven
los te laten, strijdbaar
is gestreden een glimlach
strijkt over het gesteven
laken, het rusteloze hart
is de sleutel tot haar kluis,
die deur geopend in haar huis
hoe treffend die laatste zin
die alle denkbare schoonheid
bevat tot ze is uitgetreden, laat
mij achter in een onontkoombare…