Alle inzendingen over overmacht OR heersen OR verminking

reptielen heersen over heel de aard beweert het nederdietse intellect dat slangsgewijs toch stevig is gebekt en denkt dat hij veel kennis heeft vergaard zijn achternaam betekent echter ezel men lacht ‘m uit: zijn ware aard is [k][w]ezel…

opgeschreven uitgemeten in de lengte ook de breedte witte veren glad gestreken woorden zal ze nimmer spreken kankerziekte overmacht levenstaak nu volbracht ©Lady Love ~* In memoriam Carla Furth † *~ ~* na 'n lange strijd herenigd met haar man en dochter *~ *…

De moeder met haar gedode kind in haar handen Het bloed is al opgedroogd De tranen zijn al in de gootstenen gedropen De wonden zijn veranderd in korsten En het verdriet is verdwenen Gretig staar ik naar de TV Naar het bebloede circus dat zich afspeelt in de geluiden om mij heen. Naar de lichten die rood dik water verspillen en verdelen…

Vertel mij jouw gedachten, zuiver mijn denken, we praten al zo lang, misschien in stilte zullen zorgen verdwijnen misschien in stilte zal vrede heersen in een andere dag, in een andere nacht kunnen we samen komen.…

Vader, niet dagdromen in het holst van de nacht Het is de maan, m’n kind dat is soms je enige vrind vaak is het geen overmacht als de slaap niet wil komen Vader, wordt toch wakker het is midden op de dag Het is de dag, m’n kind leven is een wrange klucht wie het donker waardeert heeft genoeg aan de nacht…

Langzaam verlies Ik het contact Met de wereld Om me heen Prikkels die Mij van alle Kanten naar Het leven staan, Overmacht aan Beeld en geluid Die op mijn Hersens een Onophoudelijk Bombardement Uitvoeren - Als ze dan Hun vernietigend Werk hebben gedaan En het alleen nog Woorden zijn die resteren Zijn ook zij voor…

Heer leer ons bidden een roep vol verlangen tot onze almachtige Vader maar geleidelijk naar wat en hoe opklimmen hoeft dit niet te zijn elk gebed openbaart zich als wegwijzer naar een Wonderland dat men steeds kan hernieuwen waar verandering en herboren denken door genade mogen heersen.…

nu komt verzoening in deze na-nacht heersen over schuld en onschuld zoals oude geesten van duizend jaar zal ik zwijgen en liggen als de aangebeten hond de bezworen zoektocht naar rust en vrede langer dan leven mag ik leven langer en liever dan lief…

Dat de huidige schrijfwijze van sommige woord-esthetici keldert naar een bombastisch-snobistisch 'ikke spele met woorde en het dondert niet wat jij er van vindt' en uitmondt in een schrijnende verminking van zinnen, showt een groot gebrek aan smaak, geduld en bescheidenheid.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

zacht klinkt je stem gedempt door overmacht jij die altijd als eerste bloemen tot bloeien bracht handen en vingers vertalen in vaag kleuren jouw verhalen alsof de tijd heeft afgedaan waar is je warmte de lach in je gezicht deel toch je zorgen voordat ook haar kracht wordt gewist…

er is dat moment dat die copiloot de trekker over haalde en hij was de enige die de bergen zag opdoemen en hij kon iets doen deed hij echter niet hij zag het, de dodelijke bergen maar ademde heel rustig ik denk aan de hersenen die zich tegen hem keerden dan ben je machteloos een van de vele voortekenen van de overmacht van de…

Schaduwen van de wolken heersen Bladeren fluisteren donkergroen De wind stuurt water van de hemel Langs en in bomen, over steen Het vuil vervalt bij deze schone dag Van blijdschap dansen takken De droge dorst verlaat vragend wat is Het gras wacht op de bakken…

tegen de roest van de mensheid dat ons ijzeren gestel langzaam omvatte en dreigde te verminken borg jij jouw hart dat al bloedde uit duizend wonden voordat ik erachter stond je liet het doorsteken zodat ze het mijne niet zouden raken maar dat deden ze toch we schreeuwden en zongen samen terwijl we ze met uitdagende…

Wanneer dit kabinet ten val zou komen Heeft, volgens peilingen, de PVV De grootst geschatte groep van kiezers mee Dus Wilders màg van een premierschap drómen In theorie grijpt hij wellicht de macht Maar die is nog aan de verbeeldingskracht…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Het is weer zover, ik weet het zeker Ik moet weer gaan terwijl de andere blijven wegrennen voor mijzelf, mijn schaduw, mijn wil het is weer zover is weet het zeker ik ben altijd al zo geweest ik moet scheuren, bijten en kauwen mijn maag vullen en blijven vullen Ik ben anders, anders dan normaal verdoemd om te huilen naar de volle maan…

hij vraagt niet langer wordt hij gehoord dan niet geeft hij er niet meer om zijn tijd is voorbij gegaan in de eenzaamheid van de ban beschouwt hij nog eenmaal al zijn roemruchte daden voor altijd te worden erkend hij bereidt zich voor in stilte, zonder koor van jaknikkers, belagers van zijn onbeschermde eer niet langer te heersen…

Nu het stortregent en ieder ding verdwijnt, in ‘t overwegend en onbelijnd geweld van overvloed, wordt mij bewuster wat ik geloven moet: men kan geruster zijn als de ramp losbreekt over het leven, dan waar de lamp verbleekt in angst en beven, want in de overmacht van ’t reppend oerbegin zet God weer onverwacht herscheppend in.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

je was zoet, een roos met dunne, sierlijke hals met onschuldige tepels en een verboden handgebaar in het verhaal van een stad vol levende dode bloemen je was te jong maar jaren ver vooruit voor het oude stof van verleden geboorte jouw raam opende geen erbarmen maar beet de verminking te rood belicht in jaren…

Nooit vermoed dat één mens mij kon verminken Er was geen traan om nog te verpinken. Liefde is heden voor mij een onbestaand woord De kerel van mijn leven pestte mij geestelijk dood. Heden toch weer even hartelijk gelachen Leven borrelde op, heus ik breng het weer tot glimlachen.…

Jij gevangen in jouw cocon ik in die van mij, ben ik de groeven in jouw gezicht ontstaan op weg naar waar geen verdriet heersen kan een landschap van ravijnen die bij elke nieuwe regenval rivieren van smart bevatten en ik pieker, pieker me suf zeg jou dat het van vermoeid- heid is, terwijl ik beter weet…

Of bestaan ook tekort en overmacht van lijden en dood? Zijn er ook conflicten en afgronden van misverstand? Wat is macht? Wat is dienstbaarheid? Soms begrijp je zelfs jezelf niet meer. Er is slechts duisternis en onvermogen, maar wacht: eens keert het weer.…

Het woord kanker zou in geen enkel verband met de mens mogen worden gebracht, sprak zij in pure overmacht. Kanker is echter bijna het gesprek van de dag, alhoewel dat niet zo wezen mag. In geen enkel gesprek wat wij tegenwoordig voeren, is het woord kanker afwezig en toch hebben we niet het gevoel te schelden.…

Wat is de wereld ingewikkeld en waaróm begrijp ik zoveel niet waarom zijn landen steeds in oorlog of komt het omdat je dubbel ziet Waarom kan er geen vrede heersen en ruik je de dood en ook verderf en moet haat dan overheersen Maar haat is ook geen waterverf Dan kon je met heel grote slangen spuiten over al het kwaad Zodat…

de zee, het zwarte gat de ijzige massa die iemand helemaal kan opslokken en dat maar al te graag doet overdag een lief kabbelende vriend zoet als een koekje, braaf als een baby'tje maar 's nachts duister en wreed alsof boze machten heersen het zwarte kwaad die menig schipper deed verdwijnen.…

dwarrelend betoog van dansende bladeren geelbruine kleur hun stervensbeeld waar het lied der bomen tot klaagzang vergaan door striemende regen verdriet behelst in tijden van leegte die eenzame nachten waar dagen heersen in duisternis zal het lied van de merel op stormen gedragen in de stilte erna de winter bekoren…

koning in rede wekker van vervoering was het liefde toen je sprak van gedeelde tronen verraderlijk vulde je de container van een geweer met rozen en kocht je argeloze onderdanen om heersen is je land en lichaam het leger je begeerte proeven je tweede huid neen, voor mij geen heer geen wapens meer en ik bid dat ik nooit…

langzaam soms vlug van luid naar stil vul ik de overmacht van zwaarbeladen dromen met een gelood zwijgen ik ween naar de maan probeer de nacht te sluiten omdat ik niet altijd het doodgaan begrijp de stad komt naderbij haar geluid breekt mijn nevel open weer vind ik niet meer wat ik gevonden had maar ik ben niet bevreesd haar…