Alle inzendingen over pijn OR onbegrip OR levensjaar

Dan stuit je op onbegrip, dat doet pijn. Gelukkig heeft het me sterk gemaakt. Er is bijna niemand meer die me raakt. Nu leef ik mijn leven met de mensen Die niet alleen maar een gelukkig persoon wensen…

Als ik het had gezegd had je dan ook begrepen hoe ik van binnen brak en mezelf verloochende enkel en alleen om jouw liefde te winnen als ik het had gezegd had je dan ook begrepen hoe ik mij verborg mijn dromen sterven liet enkel en alleen om jouw liefde te winnen als je had geweten hoe ik heb geprobeerd om van je te houden als je had…

Ik heb je graf gezien Je steen zacht aangeraakt Het zand eraf geveegd Jouw naam mooi schoongemaakt Gekeken naar jouw foto Heel eventjes gesnikt En lopend richting auto Mijn tranen ingeslikt Mijzelf nu voorgenomen Dat ik niet meer zo verzaak Met naar jou toe te komen Jij kwam bij mij zo vaak Maar pa Het het gaat iets beter Ik mis je elke…

Wat voelde het toch goed Het kon ook niet verkeerd Het leven is soms wreed En hard als je niets leert We waren zo verliefd Het klikte bij elkaar Als eenheid vreselijk hecht We pasten als een paar Ik snap dan niet Waarom het is uitgeraakt Dat uitgerekend jij Tussentijds bent afgehaakt Gestopt bent zonder mij Je was er zo dichtbij…

De zon ging onder in onze ogen toen duisternis de jouwe sloot en schemer over dagen daalde het waarom blijft antwoord smeken aan de stilte van jouw dood maar echoot slechts ons onbegrip…

en toen, andermaal, zeeg de stilte er ontbrak lippentaal overdonderend de allengs ingeslopen kilte het klare licht groeide donker dicht verbetenheid enkel op zwart gericht ruimten met verstomde gedachten wirwar van spinsels die de werkelijkheid verachtten…

Kom, sprak jij, toen je me niet zag Ga, zei je, toen je niet keek Luidkeels misverstanden vergarend verlaat je me, de achterdeur openlatend Nergens zie ik meer je voetstappen in de sneeuw…

elke afwijzing een stapje verder op weg naar nergens heen. tot geen poging meer tot inkeer want dit pad keert nimmer weer steeds weer verder naar beneden tot het onbegrensde dal waar tot de dag van heden nooit een mens je zoeken zal Ook dit leven heeft geen grepen dus steeds kansloos stort het neer nimmer wordt er iets begrepen en de…

Het blijft mij verbranden maar word geen as of stof Slechts bloedblaren onafgebroken ettert het verbeurde langzaam door Hemel en hel zien mij niet staan alsof zij niet kunnen kiezen Over dit stukje verdriet lach ik maar met vochtige ogen…

Grijp slechts in lucht als ik probeer je te begrijpen net buiten echt bereik draai je in cirkels raadselachtig om me heen tot ik uiteindelijk vlucht in eigen raadsels om jou heen we zijn alleen de cirkels zijn gesloten…

Welke pislip Vuile graftak Rotte goorling Vieze slet Durft GVD te beweren Met zijn rotkop zelfs te zweren Dat ik iets heb Met La Tourette…

Ze heeft nooit gezegd wat haar bezielde Ze kon niet verder zoals het ging Hoe ik ook smeekte en ook knielde Ze stapte eenzijdig uit de ring Nooit gezegd wat ze echt voelde Nooit gevoeld Waar ze op doelde Een open eind zo aan het eind Nu jaren verder in dit leven Jaren later in de tijd Begrijp waarom ik toen ben opgegeven Al het mooie…

mistroostige gewaden dat het licht in zichzelf doet keren, herinneringen flitsen voorbij het geestelijk firmament voorbij de horizon wacht een verlangen op mijn thuiskomst, een wereld die niet de mijne is; trekt –en stoot af, naar gelang de honger, warme troost kan niet ontvangen worden, waar woorden verdeling brengen in het schreeuwend hart van onbegrip…

Hij sprak, over gewone dingen die een ieder toch begreep, hij zeurde niet over kleinigheden en daar zat 'm net de kneep. De gewone dingen die hij besprak, stelde een ieder op gemak maar hen, die zijn taal niet begrepen, hebben zich de armen blauw geknepen. Het is soms beter om te weten, waar een mens toch over praat, want jij…

Bijna niks is er aan de hand en zo ontstaat het mis-ver-stand, maar aan de andere kant: de meeste oorlogen ontstaan door mis-ver-stand. Dood en verderf, liggen vlak bijeen, haat en liefde eveneens maar: bijna niks is er aan de hand, alleen maar een mis-ver-stand. Net als bij oorlogen!?…

kon ik de tijd stilzetten of terugdraaien naar vòòr dat moment waarop wordt bekend dat veel één grote leugen was of leek of misschien ook niet of maar ten dele, toch helderheid werd verdoezeld weggestopt, bestaan ontkend tot dat ene moment waar ik naar terug wil zoveel verdriet ongewilde onwil…

Meer niet. Hij is overleden, bijna 83 met de nadruk op bijna had zoveel meer kunnen bereiken maar ontkende z’n ouders z’n broers, z’n zussen De advertentie in de krant was opvallend koud liefdeloos als de dood zelf een mededeling, eigenlijk meer wat namen, dat was…

De tijd draait door en wij staan even stil bij negentig levensjaren Dat is nooit te klaren zonder Gods wil…

Dan zit ik op de bank voor mij uit te staren en ik denk, wat moet ik dan met de rest van mijn levensjaren. Dan weet ik het weer. Ik ben dichter en dat maakt mijn gemoedsrust een stuk lichter.…

Temidden van pijn en onbegrip, blijven zoeken naar gedichten. Mysterieus leeft poëzie. Gevoelig.…

wolkjes tekenden oplossend mooi weer wij met de rugzakken op weg naar het blauw- groene meer dat verkoeling beloofde van de hitte boven op weg naar santiago de compostella zonder haast en stress de rest plezier levensjaren in diepte en hoogte geluk liefde en pijn weer ervaren op de balans rekening leven onze stappen bleven…

naar IETS gewoon wat warmte tegen pijn de kilte ik zocht mijn God ik zocht en vond tranen in de stilte…

Toen daar nu hier voel ik de pijn…

zoals hij bijna geen blad meer draagt toch met het landschap vergroeid en verbonden blijft zo wil ik hier wel staan wanneer mijn eigen levensjaren zijn geteld maar voor mezelf nog geen einde wens als een voltooide boom die heimelijk nog van een jonge lente droomt…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

afgewezen woorden afgewezen worden opgelaten, want de vernedering, onbegrip zwelgt zelf ken ik geen medelijden…

ongehoord ongezien onbegrepen onverzacht onmacht onbegrip Ongestoord Ontkracht begrijpelijk…

Vol onbegrip Verwacht ik Vol teleurstelling Wacht ik Naar een teken van jou Smacht ik…

Samen gesmolten met dat van jou Je zult hem altijd bij je dragen Voor de rest van je levensjaren Tot de dag dat jullie weer samen komen Dat duurt nog vele jaren Maar uiteindelijk komen jullie weer samen…

’t Was niet om zijn klassieke repertoire Al kan Freek zeker van een oeuvre reppen Waarmee hij iedereen haast dood kan meppen Het ging ook niet ècht om dat levensjaar Geen sprake van recyclen of verlengen Freek eer je juist om wat hij voort blijft brengen…