Alle inzendingen over prikkel OR bloemen

uit de hemel zou hij, de dode dichter alsnog zijn oude schrift over mij uitstrooien en strofen weer doen zijn als de aarde is stof en nu even verwaterd plassen vangen zwaardere woorden op het helpt zijn taal te verdunnen naar hedendaagse herkenning vlak, dun, licht of schreeuwerig in de kringen op het asfalt langs paden zingen bloemen…

de gruwelijke wreedheid van het moeten verlaten door prikkels die binnenuit mijn weerstand doorboren ik geef geen ruimte aan de voorbijbeweging die het verstand tot waanzin en een snelle vlucht gebiedt maar neem gretig bezit van de beste houding in een levensvolle teug neem ik mijn vrijheid terug…

Zonnestraal van liefde lichtelijk geraakt Het hart ontgrendeld weer toegankelijk gemaakt Hittegolf van gevoelens fel opzwepend temperament Bouquet van heerlijke geuren en prikkelende zinnen Verdoofd haar tijdelijke gedachten rest alleen nog het vurig beminnen…

De smaak van liefde Zo heerlijk zacht zoet Smeltend op je tong Lekkernij in overvloed De vlucht van vlinders In miljoenen gekomen Dwarrelend door je lijf Prikkelen al je dromen Een hart vol met passie Met fantasieën doorklieft Gedachten in de wolken Tot op de bodem verliefd…

met haar onweerstaanbare kronkelingen op donker schrift mysterieuze fonkelende ogen priemend in verlegen harten een onbedwingbare lust naar prikkelende zinnen bevredigt doch meedogenloos gevangen in het web der verleiding maar ook bevrijdt van geketend leven zonder dromen en uiteindelijk verlost in het rijk van illusie…

Met de handen in de aarde de wind in de haren, de beide voeten aan de grond Met de zon aan de hemel de vogels aan het front Met de geur van groei, de smaak van het frisse prikkelend in de mond Met op z'n tijd het natje, een droogje als een pleister op de wond Dat is dan geluk, dat lijnt de cirkel rond.…

in herinnering Hans Vermeulen niets zo bruusk als branding in de Noordzee vooral op donkere dagen in november alsof het zoute zeewater de open wonden prikkelen het schurende zand en de schrijnende wind lieten sporen na als voetstappen langs de natte vloedlijn Lejo…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

haar straling zo prikkelend verkwikkend en fel... ik mis haar echt. Ik heb afkickverschijnselen; "Cold Turkey", weet je wel...…

hij bakent zijn territorium af plast tegen iedere prikkel de draad, voor haar, loopt geen kant meer uit en nu ze niet meer huilen kan, de dagen anders denkt lapjeskatten met het oog gevolgd worden krols en mooier, binnen blafbereik verliest ze de zon en haar lichaam dat aan de wolken hangt omwille van en haar naam vergeten…

Langzaam verlies Ik het contact Met de wereld Om me heen Prikkels die Mij van alle Kanten naar Het leven staan, Overmacht aan Beeld en geluid Die op mijn Hersens een Onophoudelijk Bombardement Uitvoeren - Als ze dan Hun vernietigend Werk hebben gedaan En het alleen nog Woorden zijn die resteren Zijn ook zij voor…

Escher gaat de logica vaak over in verwondering het kan eigenlijk niet maar toch weer wel de wetten van perspectief zijn niet meer eenduidig maar blijken meer dimensies verborgen te houden zonder computerprogramma’s maar door kijken, denken en veel schetsen schiep hij werelden die onze fantasie nog steeds prikkelen…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Zoals de bloem ontluikt ontwaakt de levensvreugde in mij. Bij 't horen van de muziek, duikt hij in het diepe, in mij de bloem van vreugde. Ik juich, ik dans Ik voel de vreugde Ik buig voor deze kans En stil is de rust van binnen, nu bij 't horen van de beek.…

In de verwarring van mijn leven, bloeit een kleine bloem. Heel krachtig, vanuit de donkere diepte, groeit hij zachtjes omhoog. Het licht boven hem, is zijn doel. Andere, grotere en mooiere bloemen, overschaduwen nu zijn licht.…

Als een bloem zo mooi en pas ontloken, zo heb ik jou gekend voordat je was gebroken. Een leven vol liefde heb je gekend, en werd door hem met van alles verwend. Tot eens op een dag hij niets meer kon geven, een ongeluk overkwam hem er kwam een eind aan zijn leven.…

ik heb je bloemen gegeven de kleuren brengen hopelijk het sprankelen van je blik weer tot leven je werd niet wijs van het somberste grijs uit de dagelijkse info waarvan zelfs de toon ijs gewoon laat smelten tot water juist in het plat gevaasde bloemennat weerkaatst de spirit die wij zo graag weer in je lach willen zien…

hij heeft - ten slot daar neergestreken - toen d'eerste druppels blonken van de nectar die zij bood een enkele gelikt, gedronken. en zij, zachtrose, ontsloot.…

Als een bloem zo is het leven, het begin is teer en klein. De een die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn. Sommige bloemen blijven lang, andere blijven even. Vraag niet bij welke groep je hoort, dat is het geheim van het leven.…

Het kerkhof dat in rust verzonken Te wachten lijkt op vers verdriet Ziet in de lucht het zilver vonken Dat strepen krast in het verschiet Waar zomerzon wordt uitgeschonken Op marmerwit en zwart graniet Dwarrelen bonte vlinders dronken Van nectar die het leven biedt Een jonge vrouw waant zich alleen En laat haar tranen vrijuit stromen…

ik zou je bloemen willen geven zomaar onverwacht misschien dat dan heel even ik het ben naar wie je lacht ik zou je tranen willen kussen zomaar onverwacht misschien dat ondertussen ik wat van je pijn verzacht ik zou je woorden willen lezen zomaar onverwacht ik hoef ze niet te vrezen omdat jij ze hebt bedacht ik zou je "leven" willen…

Mijn schaduw heel klein De zon staat heel hoog Een geurende jasmijn Achter mij een rozenboog Fleurend in de zonneschijn Ik sta tussen madeliefjes En voel me heel blij Zelfs gele trompetjes Lachen naar mij Ik geniet heel stilletjes Heel die bloemenpracht Die mijn ogen streelt Volbracht in 'n zomernacht Bloemen, een zinnebeeld Van mijn…

Bloemen groeien en geuren eindeloos mooi ontelbare kleuren harmonieuze tooi Bloemen water om te leven meer hoeven ze niet ze bloeien zo even einde in`t verschiet Bloemen die langzaam sterven hun geur die verdwijnt bruine bladernerven de knop die verkwijnt Bloemen en Mensen overeenkomst is daar hun korte levenscyclus…

Als een bloem zou ik willen leven bloeiend in al haar pracht en praal Als een zonnetje zou ik willen leven warmte gevend met haar zonnestraal Als een waterval zou ik willen leven meegaand met de wind verkoeling gevend voor ons allemaal Als de sterren zou ik willen leven schitterend in de lucht Als de maan zou ik willen leven schijnend…

Als een bloem...…

een bloem die dankzij jou elk seizoen weer bloeit…

Ik hou erg van bloemen.…

als de tijd me inhaalt mijn zinnen langzaam vergrijzen schilder ik bloemen voor jou in paars en rood en zomergeel als zacht gerijpte dromen in geurende aarde nog warme avondzon…

Uit de bloem der gedachten, Kiemt het zaad en als wij wachten, Draagt de wind het rond, Zoekend naar vruchtbare grond. Waar hersenspinsels gedijen Tussen fantasie en mijmerijen, In goede sfeer, het juiste licht, Zich ontwikkelen tot een gedicht.…

bewonderaars genieten van haar kleuren het is de onmacht die plukt…