346 resultaten.
Beoogd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Voorzichtig schuifelen wij
elkaar voorbij
met ogen die gedogen
ogen naar andere ogen
achter gesnoerde monden
liggen woorden gevangen
blijft taal bekrompen
ik zie jou, jij ziet mij
in vertraagde wereld nog coronisch
veraf maar toch zo dichtbij
blijft elke verhouding platonisch.…
Tour de force
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 78 van de man
die zijn simple things
in een etude zingt
voor Jellie maanvlinder
de kunststofkoningin
Vallende engel
uit het noorden
die dichter bij
ons wist te komen
in de stilte ongehoord
was wat ontstond
een scheppingswonder
Dank, Titaantje
voor je kussen
en de vrijage
zonder woorden
Adieu Jellie
et bon voyage
au pays d'or…
Prima Media
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 655 Zweer de verbeelding af
Op “vipspotting.nl”
Op “graaggenomen gastjes”
Op “tv-babes punt orgieland”
Op “is-she-hot-or-is-she-not”
Op “liever naakt dan niet gezien”
Een belspel-del
Mummie met de Mummelmond
Een studienicht
Beau de Boulevard
Een Prima Film
Sex en haat en kop eraf
Een goed gesprek
J.P. de bal-bla-balkenbrij
Bestel een…
Kan ik uitleggen...
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.937 Kan ik uitleggen
Dat ik niet wil
Zoals jij geeft
Zoveel liefde
Gedogend oog
Een hand die heelt
Van dwang ontdaan
Kan ik uitleggen
Dat ik niet weet
Hoever te gaan
Hoe vluchten voor
Verborgen ik
Strijd om bestaan
Kan ik uitleggen
Dat ik niet vraag
Naar welkom zijn
Diep in mijzelf
Met geen idee
Geen plicht geen pijn
-------------…
Tot zij brak
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 ik las
de gedachten
in haar ogen
sluimerende
klachten in een
mild gedogen
de kleine trek
die dieper werd
in haar gezicht
een schaduw
vaak weggewuifd
door zon en licht
maar zorgen
drukten met
steeds meer gewicht
tot zij brak
haar spullen pakte
en mij de sleutel gaf
woorden konden
de stilte niet meer helen
die wij al…
Verlangen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 413 als waarheid gelogen is,
het leven zich
tot stikkens toe verdicht
te erg om te gedogen,
keer ik mij tot mijn eigen kern,
trachtend de zwaarte te verlichten
en zo de waarheid te belichten
van de omgekeerde leugens,
mijn blik gericht
op een eindeloze kim
zoekend in een queeste
om mij voltooid te voelen
en bestand
wens ik het allermeest…
O(o)genBlik
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 84 Behoedzaam schuifelen wij elkaar voorbij
met ogen die gedogen
mogen ogen
naar andere ogen
achter gesnoerde monden
liggen woorden gevangen
blijft taal bekrompen
ik zie jou,jij ziet mij
in traagheid coronisch
vanop afstand
maar toch dichtbij
blijft onze verhouding platonisch.…
De wekker
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 119 Welke kleur zal vandaag
in de pupil van mijn ogen
tij gedogen, de nacht met de dag
het huidige leven met het even mogen verweven.…
Een sterven rijker
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 545 De schaduwkant in rijpe vlucht
wacht tot het sterven zijn naam
verliest en de dood zich koudt
tot het volgend seizoen
in deze gedogen herinnering
spreken gesloten ogen
en nestelt hij zich in zijn
laatste vederbos
het licht breekt in stukken
en valt in ’t zaagsel
van dit aardse poppenspel,
waar deze marionettenklucht
zich verschanst…
Verjaardagschristen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 296 Hollands gedoog, ik begraaf in
Ontwikkelde waarheid
Op wetenschaps klaarheid
Heerlijke stenen verslaving
Poëzie is wat ik wil
Wie geeft ontvangt
Energie ontspant
En ik ben stil.
Zowaar, ik laat mij niks kisten
Weg met de verjaardagschristen.…
In confronteren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 97 heb de wegen verlaten
om voor even
het patina van kerkdeur
en jezusbeeld
niet donkerder te maken
het kaarslicht
niet te zien in
gelijkgestemde ogen
gedrogeerde vroomheid
van tijdelijk gedogen
ben op bedevaart
wil voelen waar
de schoenen wringen
de pijn vervloeken
van mijn zere voeten
in confronteren
zonder anderen
te bezeren…
Verdwijngebied
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 36 ik zag
oplossende
wolken in
verdwijngebied
waar droogte en
helder heersten
precies zo oogt
jouw blik
mijn lief als
jij mij even
niet goed
kan gedogen
we lossen
niets op maar
geven elkaar
wat meer ruimte
om het licht
beschadigde ego
weer heel
voorzichtig te
kunnen pruimen
in een door liefde
gesynchroniseerd
samen bewegen…
Dordogne
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 52 Het wordt mij droef te moede
als ik lees
Van violette heuvels in het zand
En hopen puin van bergen steen op 't land
Het tranendal van weduwen en wees
'k Zie liever Flora bloeien in 't decor
Van Puy-de-Dôme, Dordogne
en Lozère
Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse
en Isère
Van Franche-Comté, Savoie
en de Côte-d'Or
In koele meren onder…
ALTIJD IN MIJN GEEST
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 221 ==============
Elvis kan ik heel goed nadoen
vooral hoe hij in zijn bolle tijd
- it's now or never -
zingt op het toilet
nog één middernachtelijke
dubbele peanutbutter banana sandwich
in het vet gebakken
I'm so lonely I could die
hij kon het niet meer aan
om de koning van de rots te spelen
geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd
uppers…
Publish or perish
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 Publish or perish
Had men mij wel gelezen?
Steeds werd ik afgewezen.
Van Meulenhoffs redactie
kreeg ik zelfs geen reactie
en ook de Tweede Ronde
had mijn brief nooit gevonden.
maar Het Liegend Konijn
loog: bij ons moet u zijn!
Uitgeverij Perdu
vond mijn werk déjà vu.
Querido schreef correct:
u heeft niets dat ons trekt.…
Verse or worse?
gedicht
2.0 met 2 stemmen 4.165 Als uw poëziecriticus John Bayley
schrijft over jonge personen die opkomen
en schitteren als meteoren
in de academische wereld, is hij zelf
aan het imploderen en wordt een
gapend zwart gat. Ingezonden
brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis.
Wat bedoelt Bayley als hij dichters
prijst die weigeren poëzie
te laten klinken als zichzelf…
Nature or Nurture?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 De koekoek
is een dwangneurotische vogel
als 'ie in een klok woont.…
Licht bewolkt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 147 jij bent meer
dan alle lieve
karakteristieken
waar ik van houd
je lach
bloeit als
een bloem
die opengaat
een stem die
het harmonieuze
timbre heeft dat
mij gevoelig raakt
ogen die
licht bewolkt
mijn warme
zomers gedogen
vingers
op mijn huid
waardoor ik de
wereld buitensluit
jij bent
de schat die
onze liefde haar…
Breekt de lucht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 66 grijsgroen antwoordt zee
haar golven slaan kapot
in een aanhoudend ja en nee
wind geeft ook geen krimp
waait langs de kust
in een strakke lange zucht
opening komt
eindelijk van boven
wolken gaan de zon gedogen
zijn oplossende vermogen
breekt de lucht en brengt
de zomer op het strand weer terug…
de hoofddoek heeft je toekomst...
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 2.057 de lange rok
je trots doet pijn
omdat ze dwingt tot
dragen zonder klagen
je bent alleen
een straat vol ogen
blikken die gedogen
in onuitgesproken vragen
weten doet vergeten
de warmte van de kring
straalt midden in
je kleine leven
de hoofddoek
heeft je toekomst
in de horizon verweven
kan jij daar eigen kleur aan geven?…
de dag gedoogd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 211 schilderij
dat ik niet vatten kan
het zoekend licht niet speuren
van kille ochtend zonder zon
tot koesterende zomeravond
geen vroege vogels horen kan
't laat verkeer nog in de verte
sensatie van de wind
die opsteekt bij het krieken
en zich na het schemeren
tenslotte neerlegt bij de feiten
de buitenloze dag vervliegt
ik besluit hem te gedogen…
Stenen grenzen stellen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 478 ik cheops weer
in de woestijn
kijk voor me uit
ben opgetogen
weet wat de macht
van zand zal zijn
in de sahara heb ik
dat zand moeten gedogen
zag nog de tartaren
de chinese muur verhalen
zij dropen af wilden gobi
als een eigen speelterrein
daar waar stenen grenzen
stellen is de mens keihard
toch voel ik geschiedenis van
vrij…
ik schrijf met bloed
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 386 wantrouwen hakt
nu één voor één
de vingers af
van de hand
die ik je gaf
splijt de tong en
maakt mijn woorden krom
voor onbedoelde dubbele
betekenis is even
geen vergiffenis
verblind
het zicht op
warme ogen die
menselijk tekort
nog wel gedogen
ik schrijf met bloed
fluister zonder woorden
neem de pijn maar
laat…
het gram dat ik ooit nam
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.788 ik heb gegeven
tot de onzen
minder wogen
dan het gram
dat ik ooit nam
het was gedogen
te mogen lopen
op de lijnen die jij
in gedachten had
ik balanceerde wat
nee nu geen hand
ik breek de blikken
in je ogen want
je woorden zeggen koud
ik heb je nooit gemogen
geen samenspel
jij redt je wel uit onze
vroege eenzaamheid
er was iets…
Ze stapelt wolken
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 317 ik ken de
plotse zomerwind
volle takken brekend
nog niet mijn herfstkind
ze stapelt wolken
in het blauw tot
grote hoogte hun grijze
onderkant verregent gauw
ik bliksem schrik
met weerlicht in jouw ogen
je lacht zo lief en
met een tikkeltje gedogen
we donderen heel zacht
want niemand hoeft
te weten van ons onweer
dat zal komen…
Monet
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 866 een ronde witte tafel
in de zon
ik wou dat ik er
een gedicht op schrijven kon
je hakt met je gedachten
in de tuin
je haar krult
van de goede luim
vandaag moest het gebeuren
teveel onkruid zag je staan
met gele handschoenen
ging je ertegenaan
een duif met jongen
in een berk moet het gedogen
ze kijkt je aan
met argusogen
een ronde…
Onherroepelijk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 447 Hoewel wij elkaar
niet moeten, gedogen wij ons
Verdragen dus elkaar
omdat het moet
>
Op zeker moment
was jij er om nooit meer te gaan
Hoewel wij elkaar dus
echt niet moeten
>
ik zelfs bij voorkeur
jouw hersens zou willen inslaan
realiseer ik mij
echt terdege
>
dat ik dan mijzelf
echt veel teveel tekort zou doen
'k Leef met…
De kleine rimpeltjes
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 590 vingers gezien
het leven in je handen
lijnen rond je pols
schreven hoe het leven
je heeft veranderd
streelde je gezicht
vond verhaal in
iedere groef en kuste
de kleine rimpeltjes
waarmee jij om liefde vroeg
maar je lach geeft jeugd
draagt warmte naar je ogen
ja jij kunt als geen ander
de tegenvallers aan en met
wat speelse humor nog gedogen…
dat korte koppie
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 284 en weer geen
scheiding in je haar
ik wil je weten
je meten in die
korte krullenkop
nooit raakt de
spanning daarin op
het zijn je ogen
die in blauwgroen
de wereld in
een lach gedogen
parelwitte tanden
bijten zich vast in
wat er is voor handen
jij gaat je eigen gang
bent niet bang om
op je bek te vallen
laat anderen maar brallen…
kattig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 vensterbank zetelend
als een sfinx
met groen grijze ogen
kijkt hij hautain
mij en de wereld
neer op en voorbij
nederigheid speelt hij
de ochtend enkel
als honger knagend
de lege voederbak
klagend bedelend
hem miauwen doet
stil overigens zwijgt hij
het weten betuigend
de voordeur ja
die nog delen wij
in overig de ruimte
slechts gedoog…