Alle inzendingen over rij OR file

stenen in strakke rijen verbeelden verspilling van ontluikende levens stenen in strakke rijen het verloren perspectief vermalen en uitgevaagd stenen in strakke rijen verre gebroken moeders zonen in vreemde grond stenen in strakke rijen kort beheerst verdriet in honderdtwintig seconden luister naar de vogels tijdens de twee minuten…

Een eeuwigheid in de rij een kar tegen mijn schenen "ik weeg nog even de prei" en opeens is mijn buurvrouw verdwenen Een zucht verlaat mijn lippen "wie heeft mijn kassarollen gestolen?…

zomeravonden met rijen korenschoven eind'loos vliegeren…

je krachten om te sprinten Rij trager dan je kunt, mijn vriend, maar speel vooral theater Train vroeg en hard, als d' anderen nog slapen, rij wieltje zuig, als 't moet aan ’t staartje Gebruik je vademecum als ventiel en win dan heel gezwind, Eddy…

Nee, pletten zal ik je niet Niet te hard zal ik op je rijen Niet alleen uit liefde, maar ook omdat ik anders nooit meer met je zal kunnen vrijen…

ze is het ik herken haar het is haar stem die ik herken uit duizenden waar ook ter wereld ze staat wat voor me in de rij wachtende voor de paspoortcontrole ze kijkt minzaam om zich heen, maar ze is het wel, zo te zien ze zit drie rijen voor me zegt dat ze koffie wil ik schrik op als ik dat hoor dat…,kan niet; onmogelijk… Nathalie…

de brandende zon wordt verzwolgen door de zee op de zandbank - het is altijd lente in de hal van het station bij het koffietentje de zorgvuldige achter de nieuwste computer wacht op zijn beurt de van der made weg maalt de polder tot waste land eenzaam spelend kind investeringen van een wandelende tak zondag in de file…

dag en nachtmerrie en de vermenigvuldiging eindeloos klonen het is niet mijn lichaam maar dat van een ander zonder tuit of fluit een bel etage waar is de verborgen trap naar het souterrain overmorgen is het collectieve geweten weer groter geworden een zwarte noordzee we staan vast in een file voor een diep gat -…

Voor de tiende maal op rij, lopen zij die " iets " hebben met het monster kanker, de Alp op. Voor de tiende maal op rij en al ben ik er zelf niet bij, mijn hoofd loopt mee!…

De mensheid heeft epochen zitten suffen, En rommelde in feite maar wat aan, Hoe kan het al die tijd zijn goed gegaan, Met die gezonde zieken vóór het puffen? Nee, nú schijnt men dan eindelijk te weten, Wat zwangeren verantwoord kunnen eten.…

Op zomaar een dag zat ik zomaar op de fiets voor een onsje zomaar of een dozijn van iets Ik fietste langs een sombere file: lange gezichten in elke lange auto reden achter hun geliefde aan in een verdrietig laag tempo een sterk gevoel leefde bij me op en ik voelde me onsterfelijk: ik had de dood ingehaald!…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

de onbeschrijflijke stilte van een dodenakker waar men, rij na rij en zij aan zij verwacht dat de herfst eindelijk dat blad laat vallen laat de pen en de doden met rust…

hij is vaak als eerste wakker te druk om in de rij te staan de angst geen tijd om te wachten laf sta ik in de rij voor de decimage de angst hij telt voor tien…

Als twee rijen schaapjes lopen de bergen boven de vallei. Een derde rij van wolkenwaas, of zijn het verre bergen ? lost op in nevelige lucht vluchtig als dit moment.…

De hellepoort van Mordor is geopend De orks van Poetin slaan de vrede plat Wanhopig vluchten mensen uit de stad De trein in of de file, desnoods lopend Europa kijkt eens naar haar bankafschrift Nog eventjes maar geen gedoe met SWIFT En dochters nemen afscheid van hun vaders Voor hulp denkt Rutte aan ‘bestaande kaders‘…

De wielen draaien door als de raders in mijn hoofd Een file van gedachten die mijn motor doet stotteren Met spiegels kijk ik terug naar wat ik achter laat Meestal niet veel goeds enkel roet Kijk niet enkel achteruit Maar kijk ook eens voorruit Anders zie je niets mis je kansen Tot de motor zijn laatste adem blaast…

knipperend oog ik kijk ze onbevangen aan gapers met hun ah's en oh's met hun ogen verwrongen tot spleten ach zij kunnen het niet weten dat ik nog steeds leef hier op dit linnen doek jaarlijks meer rimpels krijg gelijk de kaft van een oud en veel gelezen boek zo staat al jaren iedereen voor mij zo meester het betaamde in de rij…

ik ben de weg wat kwijt wil vooruit maar anderen grijpen de buit zijn sneller en alerter pakken alles zonder gedachten of even wachten heb toen ook mijn ellenbogen maar gebruikt het plezier van samen was eruit ik wil niet mee op de eerste rij geef mij restanten ben blij met waar zij nu al voor bedanken…

't Was vaste vorsten- en regentenprik Je mocht je in een nette rij opstellen En een voor een bij Juliaan aanbellen Met veel te hard gebakken krentenmik Dat kan dit jaar voorwaar met goed fatsoen Want Beatrix gaat toch wel afstand doen…

voor de Oude Wester 'aan' de Jordaan 1 binnen 1500 mede-volgelingen als gewillige lammetjes in de rij voor Christus Poetisch recensie-gevoels-verslag als 1 van de 1500 kerkgangers voor de Westerkerk op vrijdagavond 24 december 2010, vanaf kwart over negen, kerk open tien uur, aanvang 10.30, einde 11.30.…

hij stond op pakte zijn jas met de kleur van de dag telde de knopen op rij sloot ze met zorg de middag en avond voorbij hij knelde werd krap de naden legden het leven van maanden en jaren steeds vast vandaag heeft hij de jas van moet laten hangen treedt onbevreesd de dag tegemoet…

ze had gedekt voor twee borden en bestek de glazen op een rij een waterkan erbij vroeg mij de wijn te openen naar de keuken mee te lopen om de schalen te gaan halen waar is de gast vroeg ik voorzichtig zij keek wat schichtig fluisterde ga jij maar op de bank de kranten doen hij was er al ze zwaaide aaide door zijn haar blij…

53 cm en 3688 gram van hier en aan de overkant hebben daarna de omi’s en opi’s gevold door opa’s en oma’s – samen met jitske, arjan en bart mij welkom gekroeld en geknuffeld wat rest is het onthullen van mijn naam die bedachten – heel bekwaam mama jacqueline en papa patrick zij presenteren u – dankbaar en trots als nummer drie op de rij…

Je denkt dat je een huilend kind hoort, kijkt uit het raam en je ziet een stoet kleine kinderen, daartussen ouders, juffen, vaders En ineens zie je de vermomming hoe die kinderen, klein, volwassenen zijn, nu in deze vorm.…

Sjieke rij chicorei Nog een grapje erbij. Langsheen de landerij Verscholen tussen ’t gras Tierde ’n ander gewas Die ‘k wel in ’n slaatje pas.…

De postkoets in de strijd tegen de file En allemaal weer met de trekschuit mee Dat is het Holland van de PVV De allochtone Geuzen staan voor Brielle Zo'n Rutte die gedoogd wordt en blijft dulden En straks nog gaat betalen met de gulden.…

ze lagen op een rij de stenen van mijn leven heb ze geraapt zodat zij mij hun krachten konden geven de vorm was te polijsten maar hun kleur zal eigen blijven de rij heeft zich gesloten en de jaren teruggefloten zij rusten nu op mij…

Het is een open eind -niet bijzonder- Als een man staat de rij voor me op Schaduwen op 't witte doek hoofdrolspelers tijdens de aftiteling Ze komen niet voor in 't boek maken 'n nieuw verhaal Waarin winterjassen en 't gevecht de armen in de mouwen te steken de stoelen die achterbleven op rij na rij Flesjes en glazen leeg…

Het is letterlijk stilte voor de storm spookachtige straten bijna verlaten op een enkeling na optimist of niet in staat vastgelopen in meters file motoren oververhit vingers trommelen chaos en paniek wachtend op het oog angst zweet voor de monsterlijke kracht deuren en ramen dicht gespijkerd lijdelijk wachtend tot de tornado losbarst…