Alle inzendingen over roos OR dood

Een vaal-rose rozenperk met wat hoog gras ervoor: zo saai als saai kan zijn, totdat het tegenlicht van winteravond zon het grassenpluim in rose verzweemt en elke roos verheft tot illusoire droom en mij verwonderd achterlaat.…

Nors zwijgend sta ik aan je graf, ik heb een roos op je steen gelegd. Ik ben stil, stiller dan ik ooit was, want feitelijk is alles al gezegd. Je dood kwam te vroeg en was laf, maar misschien zie ik het verkeerd. Ik zwijg maar ... ik pas, ik word door onzekerheid verteerd.…

Terwijl hij praat in zinnen die afscheid nemen maakt een grimlach ogen dood zwart wit spalkt zachte kleuren met een foto eens glanzend ingelijst barsten breken verleden tijd en splijten groeven en weer begroet één rode roos de eerste lentedag…

handen klauwen naar houvast groevenloos voelt steen nog zachter dan de dood in uitzichtloos verglijden het blauw dat gele koren zingt in het glooien van de hellingen verblinkt als stilte in de samenkomst van dalen is wit het graf dat sterven heeft gebaard rust die neerdaalt in de laatste strohalm die als roos geworpen is…

Deez’ schone schijn, flatterend ideaal Teniet gedaan, geknakt is dit reliek Verstoken van haar schijn, haar pracht en praal Zo dor en droog, zo doods welhaast, of ziek Staat nu de roos, waarheid blijkt aartsrivaal Doch pleng geen traan. Dit is geen romantiek!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

eeuw na eeuw het gekrakeel van de menselijke soort hoeders van wijsheid kijken onbewogen toe de banen der planeten het rijzen van de zon het spel der sterrenstelsels behoeft hun aandacht verdreven uit de Hof van Eden slaat Kaïn steeds nog Abel dood de roos der wijzen bloeit in het eigen hart…

de hele wereld helemaal zwart wit er is een rode roos die staat voor liefde hoop en geluk maar er is meer hoop meer liefde en meer geluk dan een mooie rode roos er is een wonder in elke roos en wie dat wonder echt niet ziet snapt dit hele versje niet…

Een streep van glas schuurt kraters in haar broze wang de schittering van een parel in het donkere hart is bang van allang gebroken zijn de schreeuw naar de hemel die slechts stilte vangt dwalingen naar ergens de haat in het huis van leugens dwingt te sterven achter deze ogen achter het licht de dood in het glas een roos van…

Het is veel meer dan dat, een afgeknakte roos.…

vertel mij over een roos zo rood.…

de witte roos buigt naar mij ben ik licht waarnaar zij hoopvol uitziet of de witte roos buigt naar mij ben ik het licht waarop zij richt…

Ik heb een roos op je graf neer gelegd, een rode roos die voor zijn leven vecht. Een rode roos alleen bedoeld voor jou, als teken dat ik nog steeds van je hou.…

Een roos in de regen die de druppel op het blad liet overlopen. Een symbool van hoop en liefde die de pijn en het verdriet kon doorbreken. Een roos in de regen die haar kleur en geur behield. Een teken van kracht en schoonheid die de duisternis weerstond. Een roos in de regen die haar doornen niet verloor.…

Geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd daar staat hij dan met een rode en een witte roos in zijn handen want daar hield zij zo van geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd wat nu, mompelt hij zacht voor zich uit tot de dood ons scheidt was toch ook niet de afspraak geen bloemen…

op een grote planeet een vlek in de wildernis rotsenwoestijn Uit het niets, exogeen een plek zonder halo ver voor pleistoceen een roos zonder naam - noem haar Jupiter's roos…

Slaap als een reus slaap als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos Ik slaap…

een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw zij was niet bestemd tot het eeuwig leven een laatste roos wil ik aan jou nog geven Het goddelijk zaad werd niet tot bloei verheven haar scherpe doornen staken mij in diepe rouw een laatste roos wil ik aan jou nog geven haar hart bepareld met mijn tranendauw…

Fluweelzacht, (haar wangen een dieprose gloed) ligt zij op mijn hand. Alleen. Ze bloedt, als ik met een mes haar stengel kort. Samen met de anderen zet ik haar in water opdat het bloeden minder wordt.…

In velvet roze welt parelwit een traan Elegantie op. Bloemrijk haar blos Sprankelt`t in zonnegloren Zo liefde verwoordt. Verbergend schoonheid Siert haar glans`t tranendal Door weedom gesmoord.…

donkerrode roos pijnlijke scherpe doornen symbool van liefde…

Op rozenblaadjes speel ik een melodie die liefde kent zo zacht en ook zo warm misschien zoals je zelf bent Je hart kent geen genade ik speel dus geen refrein want dat is een gevaarlijk goed en misschien wel niet zo fijn Ik open slechts mijn rozenhart daar ik jou liefde wil geven die roos mag niet verdorren want nu is dat mijn ware leven…

Met een warme en zachte hand streelde het meisje de reeds verdorde blaadjes van de roos Hij zag haar glinsterende ogen die mooier schitterden dan de sterren Hij zag haar lach en haar lach deed de roos weer kracht geven Uiteindelijk zou hij sterven, dat wist hij Maar een ding wist de roos zeker Hij zou het meisje nooit vergeten…

Evenals een roos had jij je gewapend met doornen ik ben er heel behoedzaam tussendoor gelopen en vond onder het vlijmscherpe pantser een kelk vol honing waar ik me dronken aan drink…

Jouw hart is als een roos Die men moet water geven Want water zon en licht Dat doet haar overleven In het donker zonder water Laat ze haar kopje hangen haar knopje blijft dan dicht Zo toont ze haar verlangen Voor jou wil ik het licht En ook het water zijn Zodat jouw roos zal bloeien In heldere zonneschijn Want rozen zijn de liefdesbloemen…

Hij is bijzonder heel bijzonder mooi. Met niets te vergelijken alleen: ochtendgloren boven een blauwe kustlijn zonlicht tegen een bergrug, vulkaan. Hij is zon water rood bloesem schaduw. Nooit vind ik de juiste woorden.…

Als een bloem, zo is het leven Het begin is teer en klein De een die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn Sommige bloemen blijven lang Weer anderen blijven even Vraag niet bij welke je behoort Dat is het geheim van het leven --------------------------------------------- + 17 September 2005, San Diego In loving memory of Eric…

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en laat jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…