Alle inzendingen over rust OR wereldbeeld OR herkennen

hier kom ik je tegen tussen letters en dichtersdromen een vlinder in de zomerstorm je draagt een mantel van liefde als een fladderlichte omslag gerangschikt in een aardse vorm ik zou met je op willen vliegen het draagvlak verdelen sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven schrifttekens rusten op de wind dwarrelen naar de aarde daar raak…

als het verkleuren van de blaren nog voor de val een aanvang neemt en het najaarsgrijs de rust inluidt om aan dood en opstanding te wennen geraakt de mens vaak snel ontheemd van zomeroogst en zal wellicht verval schielijk herkennen morgen bestaat alleen nog in hoop, woord en dromen wordt hij enkel zo door de verstilling…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en wilde wederom de horizon verklaren…

waar stilte ademt in de laatste tekens leven rouwt afscheid in het alom aanwezig zijn van pijn er is geen strijd maar een serene rust van overgave de hand voelt warm in bevestiging van samen nog klonk je naam in de herkenning van zijn laatste blik inkeer ademt stilte heel zachtjes sluit ook zijn gezicht…

Gevoelens vol verbijstering verdriet, boosheid, schuld worstelden om voorrang bij dag en bij nacht de wereld werd heel klein emoties des te groter alleen het delen met elkaar gaf steun door wat herkenning er was dan wel eindelijk rust maar niet voor de nabestaanden die bleven verslagen achter voor hen was er vooralsnog levenslang…

Leert verschil tussen fictie en realiteit groeit in schemertijd tot volwassen mens die een reëel wereldbeeld ontwikkelt. Mensheid in wording maakte zich op deze wijze los van de apen, zijn wereldbeeld volgde zijn groeiende bewuste brein.…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

zomaar een foto van een straatje genomen tijdens de vakantie van vorig jaar de toen nog aangename rust maakte ons blij met de ogen van vandaag zien we hier een corona straatje met de sinistere verlatenheid die we herkennen in onze steden zo snel kan de kijk op wereldse zaken veranderen dacht ik onlangs bij het bekijken van deze foto…

Lucifers tussen de ogen lont tussen de lippen armen gestrekt vooruit vingers gespreid Angst voert aan het leger miskleunen en flaters nacht telt de verliezen op dromen brengen geen soelaas Geen hoop op laatste der rechtvaardigen de onderduik is al besproken in een muizenis geen punt geeft licht -------------------------------------…

Met aandacht schiepen de mensen problemen, het ene na het andere wierpen ze de lege voorwereld in Ze misten normen, bedachten die en waren tevreden met alle deugden en ondeugden om van dag tot dag te beleven, en ook in de nacht Ze wilden alles beheersen en schiepen goden en leiders met macht, om wreed te zijn zonder strijd in hun hart…

Als vader thuiskomt brengt hij heel veel landen mee: Dromen in mijn bloed.…

Welk wereldbeeld wordt ons hier voorgelogen Van magna carta geen historia Maar universum planetaria Met virtuele werklijkheid voor ogen Werp toch een nieuwe blik op moeder aarde Zij is geen starshipmonster zonder waarde!…

mijn zwervend hart verlangt ernaar als deze schilder eens de plek te vinden waar eindige verhalen worden prijsgegeven zodat mijn kleurend wereldbeeld daar naadloos in kan passen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

mag ik tot je komen in je dromen en niet in verleden tijd met mijn handen om je op te vangen een schouder om te rusten als de beelden verontrusten kan niet in die vormen treden waar je in een vroeger leven onder hebt geleden toch spook ik niet maar bied alternatief in gezamenlijk herkennen zullen oude angsten nooit meer wennen…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

De dag schuift langzaam voort zo tussen licht en donker met herinneringen geprangd tussen de zorgen en de vreugden, de herkenning en het heimwee. Langzaam komt het duister maar mijn hart is nog niet tot rust gekomen, de vrede nog niet gevonden, het verlangen niet gestild.…

ik bladerde door wat bladmuziek zag in herkenning je lach wist waar je aan dacht die liefelijke herfstsonate vol rust en serene pracht ik bespeelde zwart wit in een nog zomers begin liet bloemen bloeien pas later kwamen de vruchten en oogst groeiden bladertapijten in rood in die volheid van tonen zag ik de tranen komen met in je…

De overheid was 'blind voor mens en recht' Daardoor viel veel ellende te betreuren Toch kan het morgen net zo goed gebeuren We zijn aan onze achterdocht gehecht De draagkracht blijft voor vullen van de zakken Zolang er armen zijn om aan te pakken…

ik liet je gaan zomaar alleen je liet begaan wist niet waarheen geen woorden meer alleen maar spijt mijn kop doet zeer een hart dat lijdt ik voel je nog maar zie je nooit een koude oorlog een zon die dooit waarom nog klagen ik ben berooid in rare dagen mijn geluk verklooid!…

schermsullen suffen uren en uren en dementeren tot digitale debielen hun enig maal zijn bits en bytes ze zijn verbonden via een sonde met de virtuele realiteit, altijd en alleen gehinderd door plaspauzes, control pi verborgen achter een beperkend scherm wereldbeeld verschrompeld tot een screen Control Z, Control S en/of Control Alt Del?…

Sporadisch vallen tranen Als herkenning Op mijn pad Veel draag ik mee Op mijn schouders Naar de zee Zonder tussenpozen Zonder rust Hoop ik daar verdriet te lozen En dat de zee mijn leven sust Zij zal een meter stijgen Door het huilen dat ik doe En ik zal mijn schouders strelen En ik zal voelen: ik ben moe Dan voel ik zeewind…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…