Alle inzendingen over sleutel OR past

Een vrouw past een jurk waarom haar man weg is weet ze niet het passen van de jurk vrolijkt haar op een man passeert de winkel ziet haar draaien in de ruit de vrouw trekt de jurk uit hier daar ginds lopen jurken met vrouwen erin geen een past ------------------------- uit: 'Glazen jas', 2008.…

Een grutter met de slogan, " op de kleintjes te letten" schiet me ineens te binnen, als het nieuws laat weten, dat de crèche's minder aanmeldingen binnen krijgen, dan voorgaande jaren.  Opa en Oma, mogen weer aan de oppas, want de kosten rijzen de pan uit! Maar, omdat er ook rare dingen kleven aan het feit dat het misschien niet zo wijs…

In beeld kwamen ze: de schoenen per paar,in rijen een veld van schoeisel die van voeten even geen weet hadden Ik had de indruk dat ik voor een moskee aangeland was Maar de paren wilde er niet vrijen met zoveel paar ogen op hen gericht en zoveel lampen zoveel licht onbarmhartig veel Ieder nam deel aan dit merkwaardig…

Hij kent mijn adem Beter dan ik hem zelf Ooit ken Elke onbedoelde Vingerwijzing Pikt hij op - Hij kent mij Zoals hij er is, Zoals ik er ben, Zoals wij er zijn…

ik wil je iets geven iets kleins dat in je handen past geringd was je al jaren die band is niet meer te herhalen mijn hart en ziel al voelt het heel gewoon maar het is alles omdat mijn leven er in woont…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Die ene sleutel opent ook de laatste deur waar taal toegang heeft…

jij bent gesloten ik probeer duizend sleutels krijg je niet open…

aan de oude dorpsstraat staat het raadhuis stil te dromen het raadhuis dat Slauerhoff nog langs zag komen hangend aan zijn sigaret.…

dat wij hier zitten met lompen bedekt groezelige verbanden om onze koppen samen hier zitten elkaar nog net in de ogen kunnen kijken en dat we dan lachen lachen om de sleutel van ons weggeblazen huis dat wij hier zitten samen met de sleutel bedekt met lompen groezelige verbanden met stromende tranen de diepte van het ravijn…

Nog zijn de ranke baaien in haar schoot gesloten, totdat je de juiste code vindt, de sleutel past waar je ankert, de lust te lessen in een willekeurig vergezicht, ver voorbij een droom voorstelling als een beduimelde bladzijde uit een jongensstrip, metafoor hervonden in een boekenstal tijdens een fantastische trip.…

mijn toegevoegde waarde is mij onbekend en onbekend maakt onbemind de sleutel opgevreten, maar ik heb hem nodig.. wat nu?…

ik heb mijn hart op slot gezet en met jou er in, de sleutel? geen idee! de sleutel zal niemand meer vinden. schatje, ik hou van jou voor altijd.…

De sleutel naar mijn hart is niet verloren al dacht men dat wel de sterren staan gunstig de straal van licht tot het oog aan toe vermeld. Draai om de as heen we gaan niet ter been vliegen met de vleugels der liefde sla ze open. Zoek de sleutel naar het hart we zwemmen door de lucht nog lang niet verzopen.…

Onze liefde past precies wij sluiten in perfectie naadloos op elkaar aan onze liefde Jouw handje past precies in mijn hand Mijn liefde omvat jou…

vanochtend na het ontbijt ontdekte ik, door mijn verstrooidheid, dat het deksel van een middelgroot potje marmite (het 4 oz net formaat) precies past op een klein potje Heinz sandwich spread natuurlijk heb ik toen meteen geprobeerd of het sandwich spread-dekseltje ook op het marmite-potje paste en jawel hoor: het paste eveneens -----…

Ik draag de sleutels van huizen. De sleutel ook tot het openen van harten die gesloten zijn.…

past zoveel verlangen in één gedicht vraagt hij veel dichters schreven over wat niet komt en wat niet is in snippers lijkt verlangen niet groter maar wel meer misschien past verlangen slechts in een levenslang gedicht…

Je leeft in het heden, Maar, in hoeverre eigenlijk, Want wie je was en werd, De mens die je bent geworden, Is tot zwijgen gebracht Door je verleden, zeker Niet door je dromen, Jouw waarheid verstomt In het zicht van alles Dat je ongewild is overkomen…

Ik huilde veel, maar stopte daarmee, want het kon -- niemand iets schelen.…

maandag past best op vaste basis dan consumeer ik je naakt en puur en stom verpak ik je terug in streepjesdas gekleed versneden ik zie je vast volgende week maandag past best…

Het was gevonden, De sleutel naar mijn hart. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat ik opnieuw lief kan hebben. Nu is mijn hart gebroken En de sleutel weer veilig op geborgen.…

Waar ik zoek met gesloten ogen ben je een schaduw van woorden en is de leegte een sleutel die ik ruilen wil waar ik ben en waar ik blijf zoeken. Langzaam opent de zwijgende tijd mijn ogen die willen blijven dromen en ruilen. Maar niemand wil de sleutel die eenzaam maakt.…

De deur van je hart zit nog op slot Ik kan niet naar binnen De sleutel zit aan de binnenkant Ik heb aangeklopt maar je hebt nog niet opengedaan…

wie stal jouw hart en heeft de sleutel meegenomen haar ogen keken leeg terwijl zij ijskristallen uitademde ~*~…

Er leek een gouden sleutel in de kist, die paste op een diep verborgen kluis. Een kluis vol met gevoelens en met liefde en alles wat mij eertijds peilloos griefde werd liefdevol, stilzwijgend bijgelegd.…

Is er iets mooiers dan bijna onzichtbaar begeleiden laten dansen laten zoeken naar de richting die past bij je vorm en je wezen die past in de omgeving op zoek naar het samenkomen van de passie en ingehouden adem naar het verstilde zweven waarin alles tijdloos is…

Nee breek je muur niet af Maar een deur zou me zo gelukkig maken Slot mag best Maar de sleutel aan mijn bos…

piano hele halve zwartwitte bespeelbare toetsen sleutel in hoorbare noot weerklank tonja 16.07.03…