Alle inzendingen over spinnen OR het web

de dagen lengen Koning Winter blijft nog wat hangen in een web…

voor ‘t keukenraam drie dagen al een kruisspin roerloos in het web…

Een grote kruisspin contemplatief op zijn web doet zich heel vroom voor…

als verlamd zit ik machteloos gevangen in het web van mijn loerende gevoelens…

Condens in het web winter op de achtergrond weer zonnig gestrand.…

Dat beestje zat zo lekker lui voorin. Maar zij zag hem niet zitten en ging trillen, vergat te sturen, kon alleen maar gillen en de auto raakte in een spin. Een helper die meteen kwam aangesneld heeft toen met spoed een spindokter gebeld.…

Veel gespin Om haar heen En weinig wol Geen vlees meer Op de botten Schaap dat zich Zinloos scheren laat Ontdaan van alles Dat haar eigen was Starend in de Kluwen die ze Zojuist heeft afgestaan Die ongesponnen blijft Zoals ook haar leven Nooit is begonnen…

er hangt toekomst in de lucht gesponnen in een zucht een web verleidelijkheid en schone schijn die vlieger gaat weer op duikelt soms of struikelt ik spin met zoete woorden lange koorden tot cocon trek met draden dood uit leven smul heel even spin de gaten dicht hang weer vlug toekomst in de lucht…

De zomer is getransformeerd in een door mistflarden omsluierde dame Sluipend door vochtig kreupelhout laat zij de spinnen weer weven Bladeren laat zij loskomen door haar nootachtige geur die haar volgt als een chique parfum Voor de najaarszon heeft zij nevel bijeengedreven Alsof zij zo wil bezinnen Door te laten sterven opnieuw wil beginnen…

Draadje per draadje spin lekker actief bezig verfijnd priegelwerk Een lijdzame spin rust in haar perfect kunstwerk wacht op het feestmaal Geduldig wachten vliegen staan op het menu een zweeft er voorbij Onwetende vlieg hangt aan een zijden draadje spin heeft het gevoeld…

Een krokodil uit Bloemendaal Leest vaak een spannend verhaal Over monsters en enge draken En harige spinnen op de daken Hij bibbert dan helemaal…

Stijfjes in haar web Zit een goudkleurige spin Geheel onopvallend In een schepping van koper en tin De spichtige vorm van haar poten Vier stuks aan elk haar zij Is in het juiste patroon gegoten Geheel keurig op rij Haar web weeft zij aan bronzen bladeren Elke herfst weer hetzelfde ontwerp Binnen haar vaste kaderen Het is al sedert…

Gevangen in jouw web kreeg de stilte gewicht onmacht liet mij balanceren op de draden van het web ik leerde mezelf kennen zag nieuwe kleuren en ander licht de wind heeft mij los gewaaid gewichtloos vlieg ik verder zweef op de thermiek op geleide van de wind…

even de draad kwijt val dan ragfijn als een spin terug in je web…

tussen ons het sterke rag van een vermoeden trilweefsel dat verbindt verzwegen woorden spinnen de gedachtelijn - een draad als brug van jij van ik naar wij maar ook terug…

opgeladen energie spanning een vonk werkeloos wachtend spinnen we een draad ragfijn maar voldoende? hoeveel weerstand kan ik nog weerstaan?…

Jouw zinnen spontaan verweven met de mijne in dieppaarse gloed gevangen onder het gouden licht van de zon bruisende gevoelens stromen zacht langs mijn naakte door nevelen omhulde lichaam…

Ragfijne druppels vloeien tergend langzaam licht dampig tussen onze vochtige lichamen waar verweven draden onzichtbaar vlammen door temperament samengesmolten als een hunkerend naar liefde gesponnen web vurig vlieden verbrande zinnen verstrengeld verbonden daar waar samengekomen draden luiken…

Verwarring dat door het weven van verhitte zinnen en emoties erotiek gloeiend en donderend uiteindelijk bewogen stil haar weg vindt door lichaam en geest nakend in hart en ziel uniek ongeveinsd soms naief één op het allerhoogste door totale overgave…

Gehuilde tranen worden gevangen in de zakdoek van de nacht…

als het verre zicht is begraven in het verleden als loze hoop er slechts is om te beleven zie ik niet meer dat wat komt voel ik niet verder dan de scherven van oud zeer ik adem alleen om door te leven het kan niet anders mijn blik raakt verstrikt in een machteloos web door anderen eerder maar door mij nog verder geweven…

ik heb een netwerk opgebouwd waar menigeen jaloers op is lijnen lopen niet altijd evenwijdig ik ontwerp een splitsing hier en daar perfectionist als ik ben ziet mijn geoefend oog meteen dat sommige knooppunten de zelfkritiek niet zullen doorstaan dat houdt mij scherp en artistiek Voorwaar, ik ben een groot kunstenaar bedenk almaar nieuwe…

Er zijn van die dagen dat positieve dingen even vervagen ik voel me dan gevangen gevangen in een stevig web kan dan erg naar rust en vrijheid verlangen opbeurende woorden voelen dan als nep.…

Geen streep is meer te zien, Alles blinkt zoals nooit te voren - Anderhalf uur later wil ik Nog een keer goedkeurend kijken Naar het gedane werk, En zie dan in de linker benedenhoek Een kunstwerk van zilverdraden Zo mooi, zo zuiver gesponnen Door hare majesteit spin, Die midden in haar zelfgemaakte kunst Uitrust, spin in het web…

gesponnen door de gevoelsspin verleid, raak ik de samenvatting van een droom langzaam kwijt, een ingekorte zaligheid, waar ik de behoefte van wederkerigheid in herken, anderzijds als het handvat alsnog breekt, het genot in werkelijkheid verbleekt, wat kan ik dan verwachten, ironie als mythisch middelpunt in haar sluw gewonnen web…

Spin pakte rode herfstdraden weer op, spon snel een doodlopend web…

(haiku) spin wacht met geduld in z’n pas gesponnen web op wie er inlogt…

ik schreeuwde maar mijn woorden raakten op het web verdichtte tot een strop heb alles afgesloten dwaalde doelloos door mijn huis wachtend op de kortsluiting met thuis ik raakte aan de eerste trilling van het web zag langs de trekdraad licht voelde in mezelf weer een sprankje leven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Lange ranken in gothische bogen twee spinnen hebben hun webben daarin gehangen ze zijn online en draaien langzaam op hun bolle tere zeilen in het zachte briesje…