181 resultaten.
Maïsoogst
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.000 Een vreemde angst
zocht langzaam zijn weg in mij:
zou na het verdwijnen
van de geelgroene stengels
de wereld aan mijn achterdeur
nog herkenbaar zijn?
Het geratel rukte nu
ongehinderd mijn hersens binnen.…
Nest
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 83 Op sommige plekken is ‘t riet
geplet vanwege een nest
kleine eendjes bewegen
tussen stengels
met vader of moeder
alsof, net alsof ik daar vandaan
waar mijn nest,
waartussen
en wie dat was…
in eerdere reïncarnatie
Maar ook
dat er daar
en hier veel nesten zijn
en ik me ook in andere nesten
thuis kan voelen…
Wolk II
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 400 Het bijtend gedicht
bevrijd ik uit gedachte flarden
en gooi het terug in
het meer van verborgen woorden,
verscholen onder stengels en stenen,
om het levend te houden.
Soms weer opgevist
spartelend aan een lijn van woorden.…
Schoonheid
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 212 Dank U voor alle schoonheid die
ons omringt, zelfs de haartjes
op de stengels van de papavers, ze
ontroeren ons en doen ons even
de adem inhouden. Het licht
schijnt doorheen de bloemblaadjes
op deze blanke morgen, nog niet
begonnen met heel het rood in vuur
te zetten, te doen stralen tot het
pijn doet aan de ogen.…
verlangen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 297 we plukten stengels en gooiden de bloemen
aan de kant van de sloot, het ging om de holle stelen
die fluit zouden worden als het tenminste lukte om
er vorm aan te geven en toon uit te krijgen
de bloemen werden later meegenomen
aan haar gegeven als dank voor het late buitenspelen
nadat het eten met grote snelheid was verorberd
nog een boterham…
Dauw
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 452 De bloemen hebben hun frisse druppel ook gehad,
hun kopjes staan mij nu aan te staren,
hun stengels wijzen weer naar de hemel.
Een nieuwe dag is weer aangebroken,
morgen herhaal ik het ritueel.
Hopelijk.…
Ruisend riet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 223 Aan den blanke waterkant
waar kleine bloemkens bloeien
daar hoort men het ruisend ranke riet
dat daar stil van kleur verschiet
door voortdurend schroeien
van de warme zonnekant
stijlvol is zij hoog geheven
uit den koude grond
tot dat plots haar heer
met zoveel adem meer
blaast in het rond
en doet haar stengel beven
hij slaat haar heen…
Septemberrozen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 324 En op ‘n dag droegen er vogels
duizenden rozen overzee
die in de stilte teer ontloken
voor de wind hen zijdezacht
naar paarse heidevelden bracht
waar ze in zonlicht wilden bloeien
als vrijheidsbloem voor onderdrukten
maar geen vrede kon zich vormen
in verraderlijke stormen
die hen ruw van de stengels rukten
ze dreven zonder einde
voorbij…
ELIMINATIE
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 640 Muggen zoemen, bijen steken
Door stengels
die lussen maken
om enkels.
Een soepzooitje!
Kluwen planten
haken zich
- ze valt -
grijpen, klauwen zich, verslingeren,
overwoekeren wurgend,
- het net sluit zich -
verstikken het vlees.
Wormen en bloedzuigers verslinden
maken het af.
Weer is iemand verdwenen.…
Wat het achterlaat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 155 Het laat zien hoe bloem, stengel
en de totale plant passen
met het beeld van de elf
in haar glimlach verpakt
zij kennen een gedeeld verlangen.
Zij worden minutieus bijeengebracht
door de kunstenares in tinten
gekleurd licht, dat zich aarzelend
door de tuin verstrooit en wordt
in al dat is opeens ontstaat.…
Boerenwormkruid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 vlinders, insecten zoemen
om dit onkruid
je krijgt het niet
makkelijk weg
maar wat een pracht
in wolken uitgezaaid
er wordt niet gemaaid
het is feest
kruidig geurend
taaie stengel
in ontelbare hordes
staat die bengel
mooi te wezen
me te bestormen
boeren gebruikten het
om vee te ontwormen
maar wel voorzichtig
het is giftig
onkruid…
cardamine pratensis*
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 713 van ouds willen we vijftig dagen
na pasen een kruisbloem pinksterpaars
ook al toont ze veelal lila rose
onder aan de stengel in wortelrozet
bloeit met hemelvaart vaak nog net
late lente vertraagde groei
nu staat ze in volle bloei
kijk en pluk aan de slootkant
met mate hou ze wel in stand
zijn thans bedreigd als soort
op gazon en veld groeigestoord…
het maanvogelke
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 224 seffens als het voorjaar klinkt
in kragen van riet en dotters
hoort ge hem zingen en ziet ge
hem staan boven de stengels
zijn witte borst in het blauw
maakt u bekanst bijzichtig, hij
lokt u van verre als ge u ogen
open doet wanneer fietsend door
het Meetjesland langs ons kreken
dit parelke zich aan u wil tonen
kijkt nen keer, wie schildert…
Drieënveertig Lentes
netgedicht
2.0 met 58 stemmen 5.098 hoeveel donkere dagen en lange nachten
ik ongeduldig op je heb liggen wachten
bedolven was je onder dikke lagen sneeuw
trok ik brutaal de zon naar hier
vleide je 'n tapijt neer van zacht fluweel
kwamen uiteindelijk groene stengels uit de grond
verschoten knoppen al gauw van kleur
speciaal voor deze feestavond
drieënveertig lentes geleden…
Staand*)
gedicht
3.0 met 27 stemmen 11.611 Ontdooi me,
tooi me met een hoed van bloemen
en lange stengels in m'n lijf.
*) gedicht bij vaas in de vorm van een staand meisje,
Lokri (Zuid-Italië), midden zesde eeuw v. Chr.
--------------------------------
uit: 'Een bittere navel', 1997.…
Zover liefde reiken kan
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 452 – als geboren juk, de draagster -
stuk
Het kraken van oude spijlen
rondom het warme strelen
bekent
zijn gebreken ademloos, door liefde
gekneveld
Het is jouw voetstuk
van vraagtekens naar het onbekende
die jou – in mijn greep
houdt, beneveld
en mij erop struikelen laat
zodra ik de doornen van
de roos - de knop van de stengel…
Teerbeminde
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 47 Hoe schrijf ik je Teerbeminde
aan de rand van de Styx dat ik
veer in het oeverriet
ieder uur de stof van vrede
als een engel van geduld
onzichtbaar met elkaar verbind
Hoe schrijf ik je Teerbeminde
met een blad voor mijn mond
dat ik me in afgemeten tijd
ademloos vasthoud aan
deze stengel de enige die ik heb
aan de oever van de Styx…
WAAN
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.993 Ik plukte een schone bloem, doch eer zij was
Gebroken van haar stengel, werd zij bruin.
Ik plukte een vrucht - het zonlicht lonkte schuin -
En de appel bleek vol bitterheid en as.…
Maïs tussen Noordstraat en Klinkersbos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 277 Het versgeploegde veld bezaaid
was vlug al omgedraaid
in vinnig groene stengels.
Toen ving het huis
in d’ andre straat
langzaam te verdwijnen aan.
Nog even dreef de zwarte klink
en ook de boer zijn bovenhelft
boven het mobiel gewelf.
Een week nadien, ‘t was wasselijk weer,
bewoog nog slechts zijn norse kop
over de wiegende maïszee.…
Ik ben de perken langs gegaan
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.790 "Ik ben de perken langs gegaan,
de bocht der zonnige terrassen,
de flauw bewogen siergewassen,
de koele stammen van de laan
en heb de loten en de twijgen,
de weke stengelen geplukt
en wat mijn handen konden krijgen
mij toegehaald en aangedrukt.…
Rijp
poëzie
4.0 met 2 stemmen 793 Het groene koolblad, dat zoo sierlijk krult
Aan lange stengel, vonkt van diamant.
In schaduw van de doornenheg hangt, laag
Er tegen aan, in 't windje wuivend, rag,
Dat door ijspluimpjes dik omsponnen werd.…
Een ogenblik langslopend ben je te naakt
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 63 Nee, je bent weer een bloem ik zie de frêle stengel,
je kopje swingt deint zachtjes mee in de wind.
Ik geef je voeding al knak je soms bijna even.
We leven, hebben geen ijshamers meer nodig.…
de zonnebloem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 191 och, ranke stengel
omringt door
groene schilden
je groeit en bloeit
zo recht omhoog.
zoekend naar licht
wijst je bloem
met gele kroon,
bereidwillig
naar het oosten.
een hart van goud
met duizend draden,
gesponnen echt ragfijn,
kunstwerk van jewelste,
je mag er best wel zijn.…
VERSCHROEIENDE ZOMER
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 316 de bloemen en planten kreunen en klagen
al wekenlang valt geen drup regen op hen neer
hoe kunnen ze nog bloeien en vruchten dragen
de droogte verschrompelt hun harten meer en meer
het juligras verschroeit door een brandende zon;
waarlangs hydrangeas weelderig met witte trossen
nu verdroogde stengels tonen met rosse koppen
alleen de akkerwinde…
Al te vroeg
poëzie
4.0 met 15 stemmen 3.777 * waar = was
* dorst = durfde
* steng = stengels…
De Herdersfluit
poëzie
4.0 met 31 stemmen 4.950 Door dit gekorven rietje, dat
als dood hij in zijn handen had,
die stemmeloze stengel, zond
hij straks de adem van zijn mond,
en als hij blies zo zong het riet,
en als hij zweeg, verstomde 't lied:
de zoete pas ontwaakte stem
bestond en leefde slechts door hem.
Zo gaf ik gaarne wens en wil
en 's Heren hand en hield mij stil.…
Flos Susannae*
gedicht
2.0 met 27 stemmen 7.930 En deze vlinder, in de vlucht gevangen,
voorgoed aan blad en stengel opgehangen,
is hagelwit; de vleugels van een fee.
Of beter nog, een witte negligé,
wijd golvend en de rand omzoomd met lange
frivole franje, teken van verlangen
naar wild en nachtelijk plezier voor twee.
Aleen de bijen komen snoepen, overdag.…
Bloeitijd
gedicht
3.0 met 26 stemmen 9.405 Ik heb een nog uiterst ranke stengel om mee te lopen,
net als de wind. En ik loop,
heel voorzichtig, ik zie
zie je -
zie, ik ben helemaal doorzichtig.
--------------------------
uit: 'Gedichten I', 1977.…
NACHTELIJK DUIN
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 198 De taaie stengels zijn vol klein gedrang:
kevers strijken neer, op zoek naar woongrassen.
Zal nieuw tehuis de diertjes verrassen?
Opeens staan ze stil, afwachtend en bang...
Bij dit verhoopte verblijf verschijnen
reusachtige koppen, dreigende tanden...
Snel krakend klinken kauwende kaken!…
Maïs
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.671 , waarna ik me uitstrek tussen stengels,
afgebroken kolven, me afvragend welke gedachten ik
in plaats van die teleurstellingen indien
alles me steeds voor de wind gegaan was: mogelijk
geen. Benauwend toch!…