Alle inzendingen over stoor

zij wil het zachte niet storen schrijft alleen in de palm van haar hand ze noemt geen naam zij schildert schoonheid en gevaar wolken boven een immer verlaten zee tot de witte vogels komen zij schrijft in het naakte licht taal en teken als vogels die in krullende wolken hun frasen schrijven…

Zij zijn de vogels die niet in zijn landstreek horen - dwaalgasten met geesten om de geest te storen. Het komt nooit goed, hij zingt niet met ze en de wereldkaart hangt scheef tegen de bordwand en in hun gemoed.…

Het is zo stil Dat we de rest wel horen Maar ons er toch vooral aan storen Het is zo stil, dat er geen dag voorbij gaat Dat het geen verschil maakt, Of de tijd alleen maar stilstaat Of enkel rimpels achterlaat En als het dan zo stil is dat het leven meer de dood is Ik een tijd mis, Waarin ik niet heb geleefd Is er toch vooral…

Ben nog even langs m'n levenstuin gelopen meewarig licht ontdaan het hoofd geschud en voel me minder treurig als toen ik er nog woonde was dat de droom of verschoon ik nu een dubbel leven waak over mij ga met me slapen totdat er bossen blijheid fleuren en je wintertuin groeizaam wakkert zonder deze droom te storen.…

Mag ik even voor dat is waar ik mij aan stoor misschien vind u dat raar maar ik maak bezwaar heb gewoon een beetje geduld ieder zijn tijd is zo gevuld men heeft tegenwoordig alleen maar haast dat is iets wat mij niet verbaasd nog even dit en nog even dat hollen en draven het is niet goed voor je hart nee, bij mij krijgt u geen gehoor dus…

Ik zou zo graag willen dat een ander mens volgens mijn diep innerlijke wens zou verstillen bij mijn aanblik mij zou zien als volwaardig gewoon te bezien als een aardig persoon niet zo vol zorgen voor de dag van morgen maar zijn kijk houdend op mijn lach en beseffen dat ik ook behoor zonder dat ik alleen maar stoor maar wil behouden…

ik schrap de verveling uit mijn verbeelding als dagen zich zonder ver zicht vullen ontken dan de leegte van mijn bestaan gedachten willen slechts dromen omhullen mijn handen aaien bloemen van nabij zal ze raken noch storen in hun pracht ze bloeien hun onbesproken gedrag zij aan zij vertellen van schoonheid in stilte van…

Alle jaren die verlangens Nog nooit je hand gevoeld Nog nooit je lippen beroerd Alleen in dromen zo bedoeld Al was je maar een dag verliefd Nimmer zou ik je meer storen Niemand ontnam dan dat geluk Alleen jij kon me dan horen Al drie jaar lang zo verliefd Nu nog meer dan toen Nu moet je me echt iets geven Al was het maar een zoen…

Zal ik ooit zo rustig zijn vanbinnen dat ik me niet meer stoor aan het trage ritme, de langzaamheid van een ander? Zal ik ooit zo geduldig zijn als het seizoen dat nu de bladeren doet vallen in de zekerheid dat er straks weer lente komt?…

Hij laat zich dus niet storen en schreeuwt zich alfabeet.…

verstrengeling De nacht doorbrengt - Maar van deze twee Naaktslakken die Denken de nacht ongestoord In deze houding op het Natte asfalt van dit Glimmende fietspad te Kunnen doorbrengen krijg Ik een geweldig inkijkje In hun intieme slakkenleven - Zij vertrouwen er op dat Deze nacht geen fietsband Ze dwars zal zitten, Ze zal storen…

hij kwam in de nacht op kousevoeten naar binnen zijn boodschap verpakt in de kleur van een lach gebaarde naar mij wilde anderen niet storen dempte zijn stem maar was toch duidelijk te horen een glimlach in wit tegen zwart van het weten hij gaat mij leren het leven voorgoed te vergeten nu komen de bloemen nog steeds in de knop…

Zult u mij betrappen op heterdaad, stoor u niet teveel aan mijn gedrag, weet dat het niet met opzet gaat: ik vind immers ook dat het niet mag.…

De anglicismen dringen door. ’t Is iets waar ik me vaak aan stoor: ontkomt geen mens aan die invloedssfeer? Men heeft het over specials, floodlights, spotlights. En deadlines, headlines, baselines en de lunchtime. En kid en shit en teamspirit en acid. Maar anyway, ik hoop wel op een limit.…

… ik wil leven beweging … iets doen veranderen … (sta) open niet storen, ik ben even in mezelf waarom haast toekomst is nu ga tegen de tijd in waar is onze menselijkheid…

Daar waar het blad de boom vertakt de wind een volle bloemknop knakt gaan dromen soms verloren En als de bodem leven voedt de Aarde al het goede doet in stilte niets zal storen Bent U met mij, mijn goede Vriend de Kracht die al mijn fouten ziet en in mij blijft geloven Het leven desalniettemin en iedereen die ik bemin zal ik mijn goud…

Free Record Shop, Polare, V&D Van Leest, De Slegte, Blokker, Siebel, OAD Mexx, Expo, Music Store, Yam Yam To Go had Het tij ook -net als Schoenenreus- niet mee 't Is waar: hiervan bestaan er nog een paar Maar ooit krijg ik 'n héél vers bij elkaar…

de kauwen die wonen in de hoge kerktoren vliegen al krijsend uit in de vroege morgen hun krassen kan je door de dikste muren horen de kauwen die wonen in de hoge kerktoren bezorgen overlast die alle dorpelingen storen of houden zich stil in 'n schoorsteen verborgen de kauwen die wonen in de hoge kerktoren vliegen al krijsend uit in de vroege…

Ieder die wil overleven streeft naar nieuw en beter ook, maar de lente komt al jaren zonder vaandel, zonder rook; enkel maar met lenteluchten, bloesems, geuren, vogelenzang, innovatie heet in woorden wat wij dromen nachtenlang; mens, durf nu toch echt te leven, stoor je niet aan zoveel praat maar geniet van kleine dingen, morgen is 't…

zonder jouw gedachten te storen jij stilzwijgend.... wat wil ik zeggen... jezelf blootleggen... of mijn liefde stilleggen en mijn gevoel opzij zetten.. wat wil ik horen... of is onze liefde verloren...…

Nee schrik maar niet, word maar niet boos ik stond hier al een hele poos en kwam alleen iets dichterbij om jou in deze waterpartij in al je gratie te fotograferen en beslist niet om je te irriteren Maar naar mijn “sorry” heb jij geen oren, en terecht, want ik had je nooit mogen storen Na een haastige klik met mijn camera toeter je mij dan ook…

de landman trekt zijn sporen trouw aan 't wisselend seizoen standvastig ploegt hij voort wie zal hem storen zo toegewijd ook is een moeder met haar kind trouw aan haar taak voelt zij de liefde stromen wat til ik nog aan schaamte over een miniem gemis er is geen schuld aan onvolkomenheden de schaamte over menselijk tekort gaat dieper…

het is stil ik heb geen muziek maar enkel mijn woorden ze lijken nog zwarter op wit kan kleuren niet vinden door chaos die heerst want onrust sfeert weer in alle gebeuren je zult me verstaan als woorden ontdaan zijn van letters die storen en zinnen in warmte worden geboren dan zal ik je raken met muziek zwart op wit in…

een stilte die alles zegt harten die het zwijgen horen liefde vertelt zichzelf toch schreeuwen ze het uit kunnen elkander horen maken geen geluid in stilte elkaar bekorend want niets zegt zoveel alles zo vaak niets een hart hoort de schreeuw als het wordt geliefd liefde hoort woorden door de stilte heen harten laten zich niet storen…

door dat ik met zingen gestopt ben Een eenling in het koor Er is niemand die naar me wijst en roept: hij verdomt het waarom doet de dirigent niets schiet op, straks verstomt het Ze zitten in hun nette jasjes en vinden het een mooi gehoor in de pauze doen ze hun plasjes of staan voor de koffie te dringen Ik ben stil, ik weet dat ik stoor…

t Is weer laat geworden Gisteravond, de hele nacht Door hebben we gepraat, Gepraat, zonder ophouden Gepraat in de stamkroeg Die ongemerkt onze Huiskamer werd - Totdat het morgenlicht Ons hierbij kwam storen, Ons vertelde dat het Mooi geweest was - En terwijl wij moeizaam De nieuwe werkelijkheid Van de maandag, Van de nieuwe…

Soms zijn er dingen die me storen, die niet horen in hoe ik mijn leven leef. Of nee, vaak. Ik stuiter rond, beleef het wel maar leef het niet vergeet het weer zodra ik slaap. Ik droom er hele nachten van.…

jij hebt je neergezet wij met ander licht je schaduw afgedekt om dat haar werkelijkheid maar een duidelijke dimensie kent waar jij goed uitgelicht weer feestelijk figureert zou dit klein bagatel anderen nog mateloos kunnen storen in afgeleid worden waar licht de aandacht centreert verliest alert zijn scherpte in donker zonder…

Over mijn kleine schermpje zag ik je woorden gaan Tussen je verhaal zag ik nog even Ik hou van je staan Ik begon te lachen en voelde de draai in mijn maag Een opwelling van kriebels, een echte vlaag Ik was weer zo blij wat van je te horen Die stilte begon me behoorlijk te storen En nu, nu moet ik heel even die traan van mijn wang halen Waarna…

soms voel je je alleen verward en zo verloren je zoekt een plek waar niemand komt en waar niemand je kan storen een veilige plaats echt helemaal voor jou alleen je wilt wat tijd voor jezelf en niemand om je heen en word je gevonden in jouw stille stilte verstikkend en hol deel je gevoelens deel je tranen het leven is te waardevol…