Alle inzendingen over toenadering OR verlangen OR eenzaamheid

In mij woedt de storm Die kan ik jou niet tonen De storm van gevoelens Van herinneringen Van verlangen Van eenzaamheid en angst In mij woedt de gekozen dood…

De wolken gleden door het meer En boten sneden spetters rond Een eendenpaar zwom op en neer Verenigd met de avondstond Verankerd aan de waterlijn Bedacht ik slechts dat wat ik zag Te denken aan het samenzijn Met wie dan ook, op welke dag Gevoel van ontoereikendheid Verstarde daar de avond En wolken vlogen in de tijd Die mij haar tranen…

aangespoeld verlangen gebroken in golven markeren bakens van mijn wezenlijk bestaan afdruk na afdruk zorgen achterlatend balancerend op grenzen zee keuzes latend richtingloos op zoek naar toekomst gebroken in zorgen verlichting tegemoet…

met een grijns en met een lach, en de leegheid van de dag, vergeet ik woord en raad en dicht, ben ik van zwaar naar lichtgewicht. ben ik vergeten wat ik hekel, ken ik geen prik of scherpe stekel, ik ben zo doods als zand en pier, ik ben nu ook gewoontedier. ik kommer slechts nog om mijzelf, knaag nog nauwelijks aan 't gewelf, van dit…

Hij kust de koude muren raapt tranen van de nacht veegt het stof uit alle hoeken schud de kussens zacht geduldig legt hij zich ten ruste in lengte van uren en wacht dat zij aan hem verschijnt in gouden gloed in al haar pracht hij sluit zijn ogen grijpt vast aan herinnering hoort haar stem in verte zacht…

en als zijn blik ontdooit novemberwind dompelt gezichten in ‘t water van de zee in haar gaan zij onder blikken die vasthouden groeien later in ’t ijs de boten liggen aan de ketting en de man in ’t bloed gaat ruggelings een eenzaam pad dat hij onder gevallen loof vermoedt de as van het vuur is nu nat en hij zwijgt de zomer zo licht…

sluiers trekken over 't land woorden zweven wervelend op een wind de zon drijft hen hoog zij lossen zich op vergroeien met het duister van de nacht licht tussen dag en droom trekken jouw woorden aan, in mij wij lieven de schemering daar ontmoeten wij ons en zijn toch alleen. sunset 25-07-2007…

Daar sta ik dan ontbonden van verlangen De eenzaamheid verloren achter de schermen van mijn geheugen Geen barst waar het licht doorheen schijnt Ijzig glas in het azuur verglinstert in de duisternis als een onmetelijk zicht op mijn ziel Doorbroken stemmen staren mij aan en vertellen mijn geschiedenis in een wereld ver van mij vandaan…

en tóch sta ik weer op de brug zie het diepe niet van de rivier noch de vele zilverschubben die zeewaarts zwemmen op haar rug het zwalkend zwerk is koud en vaag rillend doe ik mijn kraag omhoog spreid mijn armen en zie mijzelf wieken gelijk de raaf, oneindig traag…

van de avond kletteren druppelend tranen als stormen zij hagelstenen op mijn zwijgend lege bord in de stilte van de nacht schreeuwt mij verlatenheid het smachtend verlangen naar iemand om mij heen…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

eenzaam en gelaten verdwaasd zijn blik door iedereen verlaten een zacht gesnik hoopvol voor een dag geen verlangen naar morgen wat rest van zijn leven een moment zonder zorgen dan stopt het huilen ogen lichten op zijn hart zwijgt voor even eenzaam was zijn leven…

Als ik jonger was Dan zou ik het weten Als ik beter was Dan zou ik er zijn Als ik eerlijk was Zou ik het zeggen Maar mijn liefde voor jou Is enkel een diep ongeluk Mijn verlangen … enkel een eenzame pijn…

Alleen is de eenzaamheid soms minder dan kun je dromen van ginder over beelden van handen die strelen van minnen en beminnen van liefde en verlangen Alleen is de eenzaamheid soms minder dan kun je dromen van ginder van iemand die zegt "ik zie je graag" en die is blij met je "ik hou van jou" Alleen is de eenzaamheid soms minder dan…

Na mij is er niemand meer die nog wil weten wie ik was daarom geen foto’s meer ik houd het liever vast en ga terug naar het blauwe jurkje in het gras lachende tanden met een spleetje stukje bij beetje begrijp ik dat dankzij en ondanks soms tot hetzelfde kunnen leiden dat toenadering niet altijd meer betekent dan vermijden en dat de…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Een traan vol verlangen door eenzaamheid en een traan vol liefde door jou.…

waar tederheid sluipt in begeesterende ogen verlangen zoekt naar zorgeloosheid vind ik troost in omhelzende armen kus jij zacht de eenzaamheid…

Van hoe ik in een woordenstroom niet kan zeggen wat ik wil van hoe ik in een stortvloed van tranen mijn verdriet niet kwijt kan van hoe ik in een mensenmassa eenzaam kan zijn van hoe ik van de liefde spreek in mijn dromen van hoe ik verlang dat je weer bij me terug zult komen…

Omringt door eenzame bladeren van hoop en de donkere schaduwen van verlangen naar het licht van uitzonderlijk vuur..…