Alle inzendingen over tweeen

langs de sterren zullen we zweven door de wolken zullen we gaan, met zijn tweeën samen reizen in het zonnestelsel staan samen hand in hand onze handen op elkaars buik je liefde maakt me gek kom we trekken er op uit ik blijf altijd reizen altijd op weg naar jou overal waar ik ook ben, ik ben toerist op het eiland vrouw…

verkent voorzichtig haar nieuwe plaats gehavend met wat pijnlijke rafels resterend uit breuk er is geen achteromkijken kleinigheden overdrijven wel liefdevol over de zere plekken wrijven in hernieuwde dialoog een noodzakelijk kwaad waarmee onafhankelijkheid alleen maar is gebaat nog zijn er kleine weeën maar jullie zijn nu met tweeën…

Niet tegen het raam, maar tegen het ei waarin het zit en het ei breekt in tweeën. Niet het ei, maar het ijs dat scheurt van Groenland naar beneden. Een zwarte zee, waarin witte vlakten drijven. Geen vlakten maar bergen. Geen ijs, maar graniet. Nodig voor het roodborstje om zijn snaveltje te scherpen. Zijn snaveltje sterker dan het ei.…

Kleine prikkels vallen als regen Uit een inktzwarte lucht Dwars door kaalgevallen bomen Dwars door de mist van mijn zucht De zucht waarvan ik het bestaan niet weet De prikkels die mijn slaap verstoren De angst die mij in tweeën spleet De wereld draait als nooit tevoren Mijn gevoel heeft nog nooit gelogen Ik probeer trillend om te staan…

Jij kwam gruisloos bij mij binnen kroop heel even onder mijn huid haalde het opperste onderuit scheurde het vel in tweeen sprak de sterke taal van eelt wiste plaatjes in zak formaat toonde positief het negatief van sombere dagen lachte de storm naar gisteren en zon naar morgen, je had mij niet lief nee, je klikte gewoon even…

Ik steun je, we voeren met z'n tweeën de strijd. Denk aan onze liefde, sterk en eindeloos. Denk aan het moment dat je samen met mij koos voor het allermooiste meisje op de aarde.…

wauw, wat ben je lekker warm ik wurm me tegen jou aan en voel jouw warmte diep bij mij naar binnen gaan je ligt te slapen als een roos van de wereld niets bewust je hebt niet eens in de gaten dat ik je zachtjes heb gekust ik leg mijn armen over je heen en hou je liefdevol vast alles klopt tussen ons tweeën alles past vredig voel ik…

Met haar mooie blauwe ogen En haar felle witte lach Maakt zij midden in de winter Een mooie zomerdag De zon die gaat weer schijnen Als ik haar iets omhoog til Mijn hartslag wil niet verdwijnen En staat geen seconde stil Ik blijf constant in beweging In mijn hoofd zit ik bij haar Het liefste was ik niet alleen Maar met zijn tweeën bij…

’t Leed is geleden, de klus is geklaard ze hebben met zijn tweeën, de klus van bevallen ‘even’ geklaard. ’t Nachtelijk leven wordt bruut nu verstoord, wanneer de kleine vindt dat hij moet worden gehoord. Men neemt het voor lief, want wat weet hij er nou van of het dag is of nacht.…

Tot ziekbed kromp het liefdesnest, en ik zou zachtjes willen grienen, omdat alleen dit clandestiene sonnetje van ons tweeën rest. Zo'n veertien regeltjes waarmee je een tipje van de sluier licht, wat zout om in de wond te wrijven.…

boven zilveren golfjes van de avondzee de langste wolk ooit, wij, met zijn tweeën op het zachte, lege strand pap kijk, die gouden bovenrand zo mooi, denk jij ook niet, hé pap, denk jij ook niet dat dít de allerlangste is, de langste ooit?…

hij gedraagt zich als een roestige spijker die eerst het hout verteert waarin hij ooit geslagen werd dan zelf in tweeën splijt, hij is weggegooid vakmanschap dankzij wat zure regen van elders de glimlach is verdwenen naar het land van ooit hier regeert alweer nooit regent het buiten buien alsof er geen zon alleen maar wolken de laatste…

Kennen, dat is iets wat men zelf moet doen die gegevens van anderen,het blijft toch gissen wie weet zul de eerste blik willen overdoen maar wie van ons tweeën, kan de pijn wissen?…

Ik doe aan hersengymnastiek maak gedachtensprongen Dien mijn sportmaatje van repliek heb soms een klein winstje afgedwongen Wij zijn helemaal aan elkaar gewaagd beiden voldoende lef om iets te durven Daar waar jij mij ineens belaagt grijp ik jou letterlijk weer bij de lurven Zo met ons tweeën in balans is het fijn om samen te spelen Ik…

kan verzachten Ik mis mijn moeder nog steeds Ik kan het moeilijk geloven Dat haar ziel uit haar lichaam is gevlogen De hemel in In mijn dromen geef je tekens Van leven Maar op deze harde aarde zie ik je niet Alleen op foto’s en video’s zie ik je bewegen en spreken Ik huil om je, en lach om de mooie momenten die we samen deelden Wat wij tweeën…

Vermakelijk wil ik door het leven Artistiek zijn wil ik beleven Ik geef mezelf een zeven Om aan een acht te kunnen kleven Ik ben alleen niet met zijn tweeën Reacties zijn onstuimig, maar geven mij leven Vermakelijk puzzel ik, ik kan zweven Ooit zal ik aan een negen kleven Vermakelijk droom ik van een tien Ik heb het trucje al zo…

In een heel anders klinkende stilte met miljarden dwarrelend, in ’t gelid elk vlokje onbetekenend met elkaar vernietigend, wit Een bibberhondje met een dekje bibbert een oudje schrikt, en denkt owee één verkeerde stap en mijn heup in tweeen en een kind schreeuw om een slee Die hele andere witte wereld waarin je opeens alles zo anders vindt…

geen uitgekauwd patroon ik wil het voetbal zien waarvan ik droom de fabuleuze trap een tackel die net mag de dieptepass in het zwarte gat niet het bekende raderen het oeverloos vergaderen tijdens het schuiven van de bal geef haar een eindeloze knal zodat de lat in tweeën breekt nadat de scheids het doelpunt geeft speel niet als…

Eén weet van tweeën één te veel - diens kraam slaat in de fouten. De snater zoekt een onverzoen: zijn stem stijgt als een snuiver. En mocht hij het ooit overdoen, wie klaart er dan zijn huiver? Nou, wie?…

Zwaar vergrendeld door het oog verduisterd kent de opening uitgang noch ingang de breuk gegipst ongenezen geheeld scheurt bloedrood nerven in tweëen op een kiertje net groot genoeg voor een zachte zucht laat liefde lopen onbedekt hapert het roestige beslag zelfs de sleutel, ooit soepel lopend, past niet meer aankomen mag…

afgeschenen podium de sliert die gedag als verwelkende boterbloemen zegt aan de nachtegalen ruiselaars van leeglekkend wilgenhout aan de haren van moeder aarde waar vissen zweven en wolken heiligschennis zijn aan de uitgeschoten mensenknollen, hen laat hij hun betraliede winterkoppen houden, hen laat hij rusten in de kelder, met zijn tweeën…

is levenslot de gang naar het spektakel waarin onze vingers haken in het steengruis van onze verbintenis, die een deel van ons leven herinnert in hoop en vrees monumentale gedenken, de hoeksteen van ons tweeën kunnen we dichten in een perkamenten boek, want oud worden is een keus maar het gerezen verdriet watertandt in een drieluik van besef…

Ze zuchten daarbij met z'n tweeën. Een nieuwe wereld gaat er open. Er wordt geperst uit alle macht. Ze wordt nu ongeduldig, want ze wenst het einde van d'r dracht. Ze gilt het uit en vlak erna verschijnen puppies in de mand. Ze is hondsmoe en hij hondspa.…

De wind is ijzig het beneemt me de adem laat de tranen over mijn wangen rollen terwijl ik tegen de stroom op moet roeien rondom vissen strooi ik het brood boven de donkere golven de blauwe hemel de hongerige meeuwen maken herinnering wakker het gekrijs de pijn in tweeën verscheurd te zijn ik kijk naar de draaikolk…

de voorposten van haar verlangen verlaten als eersten het huis tussen morgen en dageraad het contact te krampachtig de onderhandelingen kil en stuurloos ik verborg me in de gordijnen strooide woorden zonder kloof te dichten nu drink ik op mijn eentje de wijn die ik gekocht heb voor tweeën verloren de voeling met mijn golflengte en mijn…

kristal wordt omgetoverd in mijn gevulde gouden ruim heb ik miljoenen exemplaren geluk dat ik wil delen met een ieder als troon op een machtig voetstuk maar plots hangen daar donkere wolken die alles behalve vredelievend zijn als piraten veroveren ze mijn schip het einde van mijn domein een traan bungelt aan mijn wang mijn hart in tweeën…

waaien geen gedicht is goed genoeg om de grootste kracht van de liefde te beschrijven om het afscheid normaal te laten verlopen het is moeilijk om je na al die tijd los te laten om nooit meer dichtbij je te kunnen zijn nooit meer van je aanwezigheid te kunnen genieten maar ik zal altijd uitkijken, me verheugen op momenten die van ons tweeën…

gezicht niet te zien Je hand die mijn huid raakt Beklemmend en mooi Adem stokt Twee harten bonzen Een tak die ik gooi IJzingwekkend duister Een oehoe roept Je knijpt in mijn arm Zacht liefdesgefluister Een ster, soms de maan Versluierende wolkenslierten Spookachtige kruinen Gauw hier vandaan Haardvuur wacht De pas versneld Wij tweeën…

Verdriet Zelf zou ik willen dichten over een verdriet van mijn onbekende broer ergens diep ver weg begraven oostwaarts, slordig, haastig, zonder herinnering Als ik eraan denk breek ik in tweeën Ik vertrouw het je toe Het doet pijn.…

Jouw liefde voor mij Mijn liefde voor jou Onze liefde voor elkaar Wij tweeën samen een Onze liefde is buitenaards.…