Alle inzendingen over vaag verlies

Pari je wist er is een stuk verleden vaag gehuld in mist en Pari jij als haar nicht hoorde een echo van een niet beleefd verleden een brief heeft onverhuld de waarheid omtrent jullie beider verleden onthuld armoede was de schuld maar toch met geluk en geduld zijn alle stukjes van de legpuzzel ingevuld helaas is gebleken…

Dwalende gestaltes schaduwen die leven tussen nacht en dag vage figuren verborgen in de nevel. Je zou ze willen herkennen wilt zo graag dat ze bij je komen je kunt ze maar niet bereiken. Helderheid die is verdwenen toch zijn het nog beelden uit een verleden ze willen terug komen in het heden.…

de lijnen in je gezicht laten je leven lezen de tijd heeft ze niet getekend wel jouw boek gevuld met jaren waarvan de letters plezierig zijn gekruld of korte hoofdstukken die vaak eindigen in vaag mineur naast periodieken vol daadkracht zonder oeverloos gezeur je ogen schrijven weinig meer de inkt lijkt bijna op maar…

soms walmt van onder een schedeldak het vage vuur van ijverzucht ik ruik dan gebakken lucht van een zwart geblakerde leugen velen kennen reeds de klucht waarin meervoudige persoonlijkheden verre van deugen…

ik wist het glas doorzichtig toch spiegelde het schaduw in een vaag contour kon gezicht en vorm niet onderscheiden herkenning was er wel van beide zonder rugzak en bagage half gekleed in duisternis stond daar weer mijn donkere ik heb de ramen snel ontsloten de weerspiegeling verbroken en koester mij in zon en licht…

heb hem onverwacht ontmoet vriendelijk en vertrouwd hij kende mij vanaf geboorte na kennismaken bleek dat wij veel beelden en herinneringen deelden alleen tot een gesprek was het door allerlei nog nooit gekomen hij had iets bekends een vaag figuur uit sprookjes fantasie of dromen heb de dood in de ogen gekeken dat ogenblik…

in het lopen liet je me alleen een handvol vergezichten in lucht waaruit de zon verdween als ik mijn blikken richtte je stapte op omdat je mij niet langer koos je schaduw was een vage troost ik gaf je ziel je werd opnieuw geboren een blauwe bloem boven het koren ik lichtte op gaf jou mijn sluiers van plezier je boosheid vond…

Het denken duidelijk vertraagd Het voelen is wat afgenomen De stem klinkt vlak, Kent alleen nog monotonen, Het doen blijft achterwege, En als hij al plannen In zijn hoofd had, Om ten minste nog Iets uit te voeren, Dan zijn het niet meer Dan hooguit een aantal Vage contouren…

Mensen komen Mensen gaan Relaties vervagen Gezichten vergaan Ooit in een vriendenkring Nu slechts een vage herinnering Tijd heelt alle wonden Maar contacten worden verslonden Gelukkig ook mensen die je raken Die niet bij het minste of geringste afhaken Die zich onderdeel van je leven maken En je jarenlang blijven vermaken…

en van het liefdesspel zo heerlijk en zo fijn op 't strand en duin zo met z'n twee Maar het vage kwam heel plots en nam haar, heel rot, weer met zich mee, al na een maand of twee een mix van trauma en heimwee deed zijn werk bij haar, zij was te vree maar hij droop af, heel gans kapot ze was een vage vrouw…

ik ken je in beweging een arm die me groet je haar dat ik in kleur bij anderen ontmoet jij bent in alle weging een vage flits die me steeds spitst op een spontaan ontmoeten in verwachtingsvolle ogen zie ik al je welkomsgroeten ik droom je overal waar stappen zijn gezet onmogelijkheden heb ik naast me neergelegd het lijkt of je…

Windvlagen vagen mijn herinneringen weg – Ik val uit elkaar.…

ik zoek je blik je hand je lijf na een afscheid voor heel even in vaag bewegen kom ik je soms tegen dwalend zonder plaats bepalend waar ben je toch ik mis je hart je stem je oogopslag ik voel je nog…

zo genoeg Van mijn eigen pedanterie Dat ik nooit schreeuw Of nooit gil Genoeg stof voor de sauna, Zei je Maar op die dag zag ik damp vortexen draaien op het warme water Druppels sterren in het zoutbad schijnen Voelde ik je lijf, mijn verlangen naar eeuwigs in dit warme water Wij leken enig in het bad waarop damp, zagen alleen vaag…

verlies is nog vers niets rijmt meer met het gevoel en niets dicht het gat…

Jouw vage beeld is zichtbaar in de open doos ik zie mijn spiegel ken het ware gezicht vage beeld in zwart en wit begrijp waarom je even voor ontkenning koos. --------------------------------- *fotogedicht - meisje in doos-…

Huubs hitwerk heeft niet iedereen behaagd ’t Is voor de kerk niet goddelijk genoeg Te vage tekst die op te weinig sloeg Je reinste topsongs dus als je ’t mij vraagt Want kijk eens in de kranten van vandaag De wegen van de méns, die zijn pas vaag…

De geest is meeslepend in zijn kwetsbare naaktheid, behoeder van een onderhuids en schuw geheim, dat zich in tijden van ontroering – even - haar grootse intimiteit blootgeeft. Maar in sprakeloze wanhoop, als het licht van de duisternis herpakt in de seizoenen om een herwaardering strijdt, naar hogere ruimten stijgt waar het – evenzo…

Zwijgzaam zoek je naar de woorden, gevangen in je eigen hoofd. Gedachten maken vreemde kronkels, gevoelens raken uitgedoofd. Het maakt je bang en heel onzeker, niet snappend hoe dit jou nu raakt. Nooit meer nieuwe herinneringen maken, niet meer weten hoe iets smaakt. Staren naar een lege toekomst, bang voor wat nog komen gaat. Steeds…

soms moet je jezelf terug heruitvinden na verlies om verder te leven.…

In het gras een veer een dor blad verlaat de tak ik verlies mijn haar…

De vage lijntjes worden heldere letters met de leesbril op…

Een reconstructie: van dichtbij zie je niets meer -- dan vage vlekken.…

Verlies Je verliest iets uit het zicht Het zit toch in je hoofd En ook in je hart De gedachten zijn er Ze blijven rondzweven Elk moment zie je voor je Geen tijd voor het verlies Je voelt de aanwezigheid Het voelt zo vertrouwelijk Zij zijn bij je Je voelt je sterk Als een film in je hoofd En een gevoel in je hart Zie je de toekomst…

Al heel jong, ingegeven tijdens spel win je niet, dan verlies je wel bittere pillen die wonderwel: Nog niet bij iedereen geslikt zijn want: het moet alleen goud zijn wat blinkt! Had vroeger maar bij ons aan tafel gezeten dan had je meer van " tegen je verlies" geweten!…

De knotwilg treurt zacht om het verlies van z'n maats ook hij is eenzaam…

Door pijnlijk gemis kleeft de angst van jouw verlies schreeuw ik om tranen.…

Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo traag... zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…

zeer laat op mijn levensavond ben ik mij vaag ervan bewust dat er misschien een dichter in mij woont toch volhard ik in een bepaalde toestand van bescheidenheid en rust de vormen van mijn grenzen zijn nog vaag help mij Erato bij mijn wankele schreden en stimuleer mijn fantasie behoed mijn karakter voor arrogantie…

Nu is er vaag de geur van sterven en van dwalen, van weemoed en van scheiden en alles wordt zo traag, zo grijs... Zo vaag en toch zo helder, want wat de echte dingen zijn wordt helder door de glans van pijn en van veel moeten laten...…