33683 resultaten.
VERGANKELIJKHEID
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.690 De maan staat op de Yo Mei-berg, een boordevolle schaal;
Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal.
Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen.
Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…
Vergankelijkheid
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 794 Een ongebreideld verlangen
naar dat wat komen gaat
niet stilstaand bij het hier en nu
ga ik fantaseren over de werkelijkheid
en realiseren dat het een droom behelst
die in ons allen vergaat
ons verenigt en pas de aarde verlaat
vergezeld van het wezen waarin ze bestaat…
vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 831 vandaag verliest
het kind in mij
vandaag verliest
het kind in mij
opnieuw de hoop
die blijkt,
al kon hij het weten,
verborgen
in een
onlosmakelijke knoop
van liefde en
zorgen
alhoewel gedragen
door een prille ochtend
ligt het duister op de loer
waar allengs
onder de onbereikbare zon,
de verwachting sterft
wat dan het leven…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 332 ik heb dit jaar van
het versgemaaide gras
de geur nog maar
één keer opgesnoven
zeker,
de zon heeft het groen
wel degelijk verwend
en spattend nat
heb ik ook wel herkend
toen regenbuien
zonnestralen
van licht en warmte
wilden beroven
*
thans kleurt de hemel
anders blauw
en sloten lijken geulen
zelfs de wilg weigert zijn…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 389 Het is in de grond, het raakt er
het wortelt er aan de beginselen
de kus van de dood, de Maan
die geboorte gaf aan een levenloze woestenij
de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde
op een stormen en een blussen
tot het over gaat, in een versleten seizoen
iets houdt er de adem in
op de zijlijn van een woestijn
het wervelt er in een navelstaren…
Vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 126 zelden breekt sereniteit
pas als eeuwigheid
weer lange vingers krijgt
wordt onrust geboren
geen inbreuk
op de tijd
het aardse is begrensd
door haar vergankelijkheid
pijlsnel kiest een ziel
zijn mogelijkheid
om in aards stof
vorm te nemen
een nieuwe mens
betreedt het heden
net nog zonder verleden
nu al potentiële werkelijkheid…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 [Haiku]
Langzaam verbloeiend
zeven lelies in een vaas
geschikt voor de dood.…
Vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 285 de vergankelijkheid wordt duidelijk zichtbaar
nu het ineens slecht met je gaat, eis je
ondanks alles toch een glas cola
als een engel met vleugels lig je tussen
de kussens van het te grote ziekenhuisbed
blijkt jouw wil sterker dan je lijf
dat moe is, happend naar adem
heb je je over te geven aan wat komen gaat
maar niet zonder slag of stoot…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 289 tussen wieg en graf
spelen dromen
in de golfslagen van dagen
vandaag in de nacht
heeft de hemel de aarde
tot stilte gemaand
de maankracht heeft haar gekust
in de helderheid van haar ziel
sterren braken los
glanszacht in serene stilheid
in de nerven van het nieuwe leven
waarin het verlangen zich schetst
uit de poriën van nieuwe fundamenten…
Vergankelijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 231 ik proef vergankelijkheid
op zachte wangen
en lees verwarring
in jouw ogen
onbesproken
dit onderwerp
't zal toch niet vermeden zijn
stilletjes absorberen we het nieuws
ineens voel ik hoe
mijn stoel wankelt
niet dat er aan de poten
wordt gezaagd, of toch..
geduld
beoefenen is nu
de grootste uitdaging
de tijd tikt anders…
Vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 De sporen die we trokken in het zand
Waren steevast voorbestemd om weg te spoelen
Op de vloedlijn staan weer jongelui te joelen
Ze claimen onze plek daar op het strand
Ons zandkasteel met zijn robuuste toren
werd weggeblazen door een drieste golf
Zoals het schaap wordt gegeten door de wolf
Geen mens leeft eeuwenlang, is uitverkoren
Burchten…
VERGANKELIJKHEID
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 185 en dan valt zacht
de adem van de nacht
als een deken om je heen
terwijl je tracht
de splinters van je ziel
weer aan elkaar te lijmen
smacht elke vezel
in je vege lijf
naar een vleug erkentelijkheid
teken van herinnering
aan een ver vervlogen
en te vlug verdampt
roemrijk verleden
nog sta je triomfantelijk
kantelen
van je vervallen slot…
Vergankelijk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 evenals gisteren
liggen ze daar
onaangeraakt
naakt
heel zachtjes
dwarrelt er stof
overheen, al doet
dat niet vergeten
waar die sleutels
eens voor stonden
een vriendschap
die eindig bleek…
Alles is vergankelijk
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 296 Alles is vergankelijk
zo ook een gedicht
schijnt het zonnelicht
lang op het papier
dan verdwijnen de letters
één voor één
niemand weet waarheen
jij bent de woorden kwijt
en het gedicht is verleden tijd.…
Het vergankelijke...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 203 Stel geen vragen over duurzaamheid
daar het vergankelijke
zich nog maar eens
glorieus bewezen heeft.
Woorden worden dan als een
donker dreigend kleurpalet
dat een plagerig spel vormt van emoties
gegoten in een keurslijf van sterfelijkheid.
Uit het gebroken dood gaan
worden we weer heel geboren !…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 212 de vergankelijkheid van woorden
geschreven op het natte strand
liefdes fantasieën in mijn dromen
bij het ontwaken wreed verbrand
magische gedachten onbeschreven
plots uit mijn hoofd verdreven
ik verwacht ook de glorieuze dag
dat mijn weten ontwaken mag
in de liefdevolle lichtheid van het heelal
slechts een trilling in de ruimte bovenal…
Vergankelijkheid
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 96 verworven
In zwarte aarde, nooit door gif bedorven
Goed negen meter hoog van grond tot kruin
Er stond een Conifeer in onze tuin
Na zes en twintig jaar is hij gestorven
De reden van zijn sneven bleef verborgen
Zijn groene kwasten schrompelden tot bruin
Nog één keer zal hij geur en vreugde geven:
als haardvuur in een kort maar vlammend leven…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 200 ’t Zal vijftig jaar geleden zijn toen ‘k aan het Groetse strand
een schoonheid van een meisje zag met een fles zonnebrand.
Maar ja het arme kind zat toch een beetje om het hand
Want hoe ze zich ook rekte, zij kwam niet aan d’ achterkant.
En ik zag haar geworstel van gepaste afstand aan
maar ben uiteindelijk toch naar het meisje toegegaan
en…
Vergankelijkheid
snelsonnet
3.0 met 14 stemmen 188 Wie zal over een eeuw er nog om malen
Het leven trekt gewoon zijn eigen plan
Corona? Wie weet daar dan nog iets van
Dat kon je toch bij de Chinees afhalen
Covidius waer bestu bleven
Du coors die doot du liets mi tleven…
De verganklijkheid
poëzie
4.0 met 2 stemmen 939 Het boompje laat zijn blaadjes vallen,
Aan 't Einde van de zoete tijd,
Gedurig enige van allen,
Zo raakt hij ook het laatste kwijt.
Dat doet verhevene gedachten,
(Terwijl haar naaste daalt in 't graf)
Ook deze zelve gang verwachten,
Want Adams blaad'ren vallen af.
De Wereld kan haar lievelingen,
Die met haar herts genegenheid,
Wel…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 O werelds leven
niets zo wraakroepend de dood
mee met de baring…
Vergankelijk.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 verval
tijdelijkheid blijft voor ogen
toch leven lustig verlaten
warmte zal gaande tanen
de momenten vermogen
rest stof aan nazaten.…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 Uit: ‘Herworteld leven’.…
VERGANGKELIJKHEID
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 335 Alles is vergankelijk ook mijn droomplek
De natuur gaat zijn gang, doet zijn plicht
Leven en de dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden
Dat is een waarheid die niet te onderbreken valt
Gelukkig ook maar
Dag droomplek... PLOF!
(zie ook mijn Hartenkreet nr: 41806)…
Paranoia
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 170 Als je zo doorgaat
is het leven een sleur
terwijl boten varen,
gezinnen scheuren
Genoten door vaders met zonen
genietend in de kuip.
Getogen om te geloven
in Jezus Christus.
Alles is hoe je het niet gewild had
en toch pak je de draad weer op
stop met denken
doorbreek de lus.…
Dromen
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 854 Het leven is een sleur
voor de mensen die blijven steken.
Veilig opgesloten in relaties zonder kleur
waarvoor dromen zijn geweken.
De kunst is om je fantasie te bevruchten
en de roep van je ziel te horen.
Dan hoef je voor gevoelens niet meer te vluchten
en worden dromen weer opnieuw geboren.…
Hé Buuf!
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 391 Ik was alleen, het leven was een sleur,
Ik was het beu alleen te slapen, eten,
Daarom besloot ik om online te daten,
En hup, daar stond m’n buurvrouw voor de deur!
Zo zie je maar, het is als in een boek:
Hou vol, vaak ligt geluk nèt om de hoek.…
Geen einde, geen begin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Onder het oppervlak,
van onze dagelijkse sleur,
sluimert toch ons vuur.
Onder de donkere wolken,
van onze teleurstellingen,
wachten ons troost en hoop.
Onder de golven,
van ons alledaagse leven,
stroomt onze liefde.
Onder de spiegelingen,
van onze illusies,
wacht ons het wonder,
van de werkelijkheid.…
DE OUDE BOERDERIJ
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 299 ooit was ik statig trots
met mooie grote schuur
kleine kinderen speelden lachten.
ook de geluiden van de
meid en knecht drongen door
in iedere voeg en muur.
pa moe kinderen en opa
allemaal moesten ze mij
vergeten en verlaten
en ik hen en de geur van
hooi en het zwiepen van
koeienstaarten.
de trouwe treurende
ogen van de hond en
het…
Vergankelijkheid ( Haiku )
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 456 Het gevallen blad
vertelt ons het verhaal van
Vergankelijkheid…