Het vergankelijke...
Zij staat als een statuut
van geduldig wachten,
terwijl de tijd geen tijd is
en in haar illusie van zijn
de minuten verstrijken
die ze telt in haar gedachten,
samen met het zwijgend luisteren
naar het stervend gekreun van haar schaduw.
Stel geen vragen over duurzaamheid
daar het vergankelijke
zich nog maar eens
glorieus bewezen heeft.
Woorden worden dan als een
donker dreigend kleurpalet
dat een plagerig spel vormt van emoties
gegoten in een keurslijf van sterfelijkheid.
Uit het gebroken dood gaan
worden we weer heel geboren !
Geplaatst in de categorie: filosofie