Alle inzendingen over vergetelheid OR slaap OR even

Meezwevend op de aanraking van de noten voel ik mij vrij, intens gelukkig even weg uit het hier en nu terug naar de basis van hoe het zou moeten zijn…

de rivier tot het ruisen ophoudt zij verliest zichzelf in de zee opgeschrikt door de vlammenzee want de dunne zon vergeet je de koele wind vergeet je maar de pijn de pijn vergeet je niet de schemering heeft haast kleurt de hemel blauw als de nacht de hemel is lichtjaren ver weg altijd duurt alles maar even…

Als je het even niet meer weet.. ben je graag even alleen. Als je het even niet meer weet.. wil ik je kwijt of toch maar niet. Als je het even niet meer weet.. het leven met jou is moeilijker dan ik dacht. Als je het even niet meer weet.. waar ben ik aan begonnen. Als je het even niet meer weet.. misschien gaat het morgen beter.…

Even van niks weten of gewoon ... Even alles vergeten.…

samen er in geloven maakte het bijna tot iets waars ietwat droef haar blik kwalijk nemen doet ze niet het waren haar diepe verlangens begraven zal ze die strelende woorden van hartstocht ooit geschreven op haar huid door sterke handen ja dat weet ze wel fel de passie van het beminnen al is nu gebleken….het was maar voor heel even…

even heel even leefde ik weer het leven even heel even leek ik op mezelf die ik ooit was even heel even verliefd op 't gevoel even heel even…

even reikten wij samen naar de hemel was er rust een heimelijk verbond namen we afscheid voor heel even…

Dus het is even zitten of het is even staan, het is even liggen of het is even gaan. Zo blijft het echt ons hele leven; Even,even.even,even. Groeten Tiny Winkel…

er tussen door gegeven dood en leven ik ga er voor nog even gebleven en dan als een haas…

Nog een krappe twee weken te gaan, dan gaat ook dit jaar er alweer aan, een jaar van vreugde, maar ook van verdriet, een jaar van verliezen dan zijn de winnaars er niet! Nog een krappe twee weken te gaan dan is 2014 klaar om van start te gaan zeker weten, dat ook in dit jaar, er mensen winnen, maar ook verliezen, helaas!…

Ze wenkte Bewegen zag ik niets Maar volgen zou ik…

Als een bedelende kandelaar in het donker Als een rivier in zijn stroom zoekend naar de zee Als een vogel hoger zou vliegen dan hij de lucht kan zien Als een mens verloren zingt naar haar ziel Dan gaat daar mijn alles en voor even.…

daar is dat je op zult gaan in de mist van vergetelheid maar nu nog even niet…

Lang geleden vertrok ik zoekend naar het waterrijk moeras van vergetelheid om zonden en fouten van mij af te spoelen en voor even weg te zinken in het niets maar deze illussie bleek voor mij niet te werken totdat jouw hand mij omhoog trok en jij mij vroeg waar was jij twintig jaar geleden?…

zij zich voor dode ruiten in eenzaamheid uitzichtloos moeten bewegen; van oud naar jong naar levende vergetelheid mijn moeder is niet meer; een deel van haar is mijn leven…

vergetelheid doet opdrogen in mijn land, mijn verdwenen doorgesneden land…

zon verregent goudgerand rook stijgt vers gebrand langs zwart gedolven aarde vernieuwend over leven in herschapen vast verband koffie wacht cake verkeuvelt in een traan de tissuelach verzacht verdriet het mompelen zwelt aan vergetelheid de werkelijkheid was even kwijt…

Zo graag wil ik even slapen Zoek ik alleen nog maar naar rust Want in de warme schoot der liefde Word ik zachtjes in slaap gesust…

in bed te komen om nog éven in de ruimte weg te dromen…

Graag groet ik u nog allen even voor het slapen gaan, dat heeft Alice Nahon mij ooit eens voorgedaan; en wat de criticasters ook maar zullen zeggen: ik hoef ’t waarom toch hier niet uit te leggen? Dus, lieve mensen, goede nacht en slaap maar fijn, Dan zal ook morgen wel een mooie dag weer zijn.…

In de verte alleen het geluid van een auto die niet slapen wil. Dan enkel nog het vallen van bladeren met een haast windstil geruis. Op de terugweg dansen blaadjes lichtvoetig om kussenzachte pootjes. Thuis lig je waakzaam dromend naast me. Welterusten, mijn dierbare metgezel.…

Het is niet waar Het is te mooi Ik slaap…… Ik droom……. Knijp me toch eens even Even in mijn arm Niet te hard……. Niet te zacht……. Maar zo dat ik het voel…………

als de kralen van een paternoster glijden de dagen gestadig door verveelde vingers nu alle uren even lang duren geen dwang bevatten noch vlucht nadert snel het geduchte moeras waar de jaren wegzakken in vergetelheid graaien handen vertwijfeld naar houvast maar verdwalen in het drijfzand der herinnering…

Wil jij vannacht weer het bed met me delen en heel liefdevol m'n lichaam weer strelen Wil je me even kussen voordat we slapen gaan en kruip je dan voorzichtig heel dicht tegen me aan Wil je me nog heel even zeggen dat je van me houdt of slaap je als ik boven kom zo snurkend, zo vertrouwd Mag ik je nog heel even voorzichtig wakker…

Die op de Onmogelijkste Plekjes leven, Zich tussen Tegels zelfs Vermaken als waren Ze in hun eigen huis, De aardkorst doorboren Om lucht te geven Aan groei en bloei - ' k Wilde dat ze Mijn inktzwarte Nacht doorboorden Zodat ik met mijn Leven verder kon gaan…

De vergetelheid die jij me gaf Dat ik zo heerlijk kon gaan slapen In de kromming van jouw arm In zo een diep vertrouwen, Zo zonder zorg, behaaglijk en warm. Die tijd is lang vervlogen, Want jij ging immers heen... 'k Zie nog hoe je hebt geleden. Als laatste groet: jouw ogen, Een hand om mijn gezicht. Toen stil bent weggegleden.…

Mijmerend roer ik in de soep over ons zalige weekend samen 3 dagen liefde, luxe en vergetelheid. Ik hoor op de achtergrond het journaal… Langzaam vervaagt de vergetelheid en heb ik de neiging me te schamen: Het journaal blijft een Noodroep… S.O.S.…

Stukgeslagen paden in haar leven sloegen kraters diep van binnen buiten was verleden tijd, beven meer en meer een innerlijke strijd Zo volkomen de wereld kwijt kon ze alleen nog maar zweven zweven zonder identiteit zomaar alles opgegeven Toch luisterde ze heel even toen iemand haar ontrukte uit vergetelheid door haar zijn eigen hart te…

er hoefde niets te gebeuren hij belandde vanzelf op een plek aan de rand van vergetelheid hij danste met Aphrodite een lichtvoetig leven tot de muziek verstilde en Chronos hem wenkte hij draaide zich om en reikte de hand van de gevederde dood voor de laatste dans aan de rand voorbij vergetelheid…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…