103 resultaten.
Op een huid van Indisch goud
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 318 Het hart van deze bloem, van deze familie, breekt
Het loof is reeds verkruimeld en de teint is al lang verbleekt
Hier, in dit schemerhuis
Hier, in dit lang verzwegen verhaal
Hier, in dit vlakke Nederland…
Oude huizen, nieuwe deuren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 352 In dit lege huis ligt verkruimeld
mijn heelal, op de tast vind ik
babygeur, heilig vuur, verschoten
pijn. Op het oog blozen dozen van
het grauwe stouwen Over en weer
klinkt stom geblaf of brekend hart.
De deur, een bokkig heer, wil niet
open, kast blijft steken, bank schiet
dwars.…
Het beeld schudt en schuift en straalt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 Tussen het wier zie ik nog een visser actief,
een kind aan het zonnen naast moederlief.
Ja de meerkoeten kwamen juist daar al menig jaar
zelfs die twee mensen zijn trouw al jaren echtpaar.
Ik zie wel een uitklaptafel en de twee mensen staan
wellicht klaar om aan het fotograferen te gaan.
Alles oogt heel gewoon zoals ik dat nu toon.…
Reïncarnatie
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 663 de vogels kwetteren luidkeels een samenzang
als vederzachte stralen warmte spreiden
bloembladeren zich aarzelend ontplooien
blozend de diepte van hun harten tooien
om zoet het voortbestaan te begeleiden
zelfs het water jubelt in gestaagde gang
golft minnekozend langs de oeverzijden
waar zomen van de weidse velden glooien
kinderen een verkruimeld…
Groninger monnik
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 244 gelig, als gerimpeld perkament, zo voelt de huid
van dit boek, vol geheimen, vol gedachten,
vol van rimpels en gekromde hersenspinsels,
van hier naar straks en van daar naar nu;
ik weet, tijd en ruimte zijn ongedefinieerd,
zijn beide bewegingloos, beide mogelijk in
stilte opgelost, verkruimeld in de eeuwigheid,
waarom zou ik, monnik, dit…
Zondeval
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 622 De straat verdampt onder een regenboog
Een brute bende jaagt door de krottenwijk
Door ijswind verkruimeld
De toegang tot het marktplein is versperd
Dus kraken ze de kerk
Razend door het middenschip
Met een stormram breken ze het altaar doormidden
Laten een zuil, een kruisgewelf trillen
Kerven in het Lam Gods
Met slijk wordt de dunste verfstreek…
EMILY DICKINSON 593
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 317 Magie draagt voor zover bekend
Zorg voor een heidens element
593
I think I was enchanted
When first a sombre Girl-
I read that Foreign Lady-
The Dark-felt beautiful-
And whether it was noon at night-
Or only Heaven-at Noon-
For very Lunacy of Light
I had not power to tell-
The Bees-became as Butterflies-
The Butterflies-as…
Hoe Sinterklaas ter wereld kwam...
netgedicht
3.0 met 136 stemmen 12.233 De mensen komen daaglijks vragen:
Ach moederlief, vanwaar die punt?
Precies na veertig volle weken,
dan is het tijd voor deze spruit:
opeens, jawel, de vliezen breken.…
[ Soms schittert de zon ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 Soms schittert de zon
in de druppel die ik ben --
in de levenszee.…
Nog maar het begin
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 100 Ben ik bij jou dan ben jij bij me
maakt niet uit waar of we zijn
of waar we dan mee bezig zijn
want da's het enige dat telt
ongemerkt passeert de tijd
voor mijn gevoel staat hij ook stil
wanneer we samen lachen zingen
als jij me kust word ik zèlf stil
Kleuren schieten door me heen
ik wou dat ik ze zo kon zingen
voel duizend en één…
Nooit saai
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19 Eerst kijk ik naar de man aan het tafeltje
dan naar het raam van het strandcafé
stil als een foto, witte lijnen om de ruiten
die mijn aandacht vasthouden
zo mooi dat het me niet verveelt -
het wit! het licht! de vlakverdeling!
Ik raadpleegde de wijsheid
van het internet: Waarom
zijn foto's nooit saai?
en kreeg gerijmelde gemeenplaatsen…
Droeve Tijden
gedicht
3.0 met 192 stemmen 33.461 '
'Hoor' zegt het dochterken, 'moederlief,
‘k Heb vader geschreven ene schone brief :
En dat wij bidden op beide kniên
Voor hem… en hem zo gaarne zien;
En dat gij toch zo droeve zijt;
En dat ik ook dan dikwijls krijt;
En dat ons broerken vlijtig leert;
En…of hij toch niet wederkeert!…
Revolutionibus Orbium Celestum
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 Hij herformuleerde Aristarchus' theorie
En grondvestte aldus de moderne astronomie
Zodat er een nieuwe ideeënwereld naakte
Die aan ons bijgeloof een einde maakte
Met zijn planeet die om een ster heen draait
Heeft Copernicus ons gedachtengoed verfraait
Waardoor de wetenschappelijke tijd aanving
En de kerkelijke macht ten onder ging
Nu zitten…