Alle inzendingen over vreemd OR wenen OR droevig

Ik loop door het dorp De zon schijnt, de wind waait een beetje door mijn haren De luiken zijn gesloten met kieren dun als naalden met lange smalle ogen Mijn schaduw valt nergens binnen, er zijn er geen in de schemerige kamers waar het licht grauw verdoezelt wat er gaande is en wat de consequenties zijn van ieders doen en laten De…

Maar hee vreemde, ik weet dat ik je ken zelfs met mijn ogen dicht. zal ik je uit duizenden herkennen puur omdat jij mijn pad verlicht…

het hete geel glooit afgrond oplichtend in het zwart schemer drukt de warmte dieper eenzaam in het hart tast met vingers naar het duister blinder dan de nacht pakt en zal niet kijken omdat zonlicht nooit de avond wacht morgen bloeit het rotten in het sterven van vandaag laat de uren gaan, lange dagen doden langzaamaan…

Tijdens het voetbal daar een plein bezetten als een oranje, kolderieke kliek met infantiel gedrag ‘en plein public’, dat wil men ons in Wenen gaan beletten. Géén Hollands stukje Wenen, aangezien ze daar het standpunt hebben: Wien bleibt Wien.…

Waarover zal ik zingen over regenjassen over het lover van geboomte of zal ik van de liefde zingen Waarover zal ik zingen over vliegmachines blinkend aluminium in de zon en blauwe lucht of zal ik zingen over de liefde Over auto's over steden en historie of zal ik zingen over de liefde Over vele vreemde dingen over de gewone of zal ik…

Als ik denk aan die ene avond Bij het meer Constant volgden mijn ogen je Droevige blik En je haren bewogen toch Fris als een zomerwind Gelijk met je stappen Het was vreemd Ik voelde me leeg en Jij lachte naar die late wandelaar die het Koud had en naar huis wilde Langzaam stopte je aan de rand van het Meer en keek rond je Niemand, alleen…

Met vreemde vrouwen dansen De mannen luidruchtig en boevig Inschattend lustvolle kansen M'n dochters en ik gedrieënlijk droevig Vonken schieten uit ogen en borsten Denkend aan jouw wiegende krullen Naar drank en lichaam dorsten Die je doodsdrang niet konden verhullen Nadat de kruitdampen Gedoofd zijn is er in mijn hoofd Net als de donkere…

Droevige ogen, nog nooit zag ik zo een droevige ogen, ze keken me smekend aan, en ik was verloren, de liefde tussen ons is groot, maar regels zijn regels, ondanks die ene traan, je mag het nooit vergeten, eerst het baasje, en daarna mag het hondje eten.…

Droevige ogen keken mij onzeker aan een moederhart huilt.…

Opgelucht ademt onder opklarende hemel mijn droevige hart…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Zo ver van huis, een andere wereld met vreemde mensen, toch vertrouwd. Ze wenen wel dezelfde tranen en worden hier ook graag vertrouwd...…

Al lang beschreven schrijvers de Germanen Als onbehouwen, achterlijk en zot Rond 1500 lachten bij ’t schavot Veroordeelde plus massa zich nog tranen Het Lage Land had vreemde onderdanen Hoe droevig was hun troosteloze lot Geen kleren en verkleumd tot op het bot Dat vroeg gewoon om drinkende kompanen Een land, geplaagd door stormen en door…

Laat mij dan maar in mijn vreemd-lijkend Zijn, droevige om `t Zijnde en als edelsteen rein. Want, schoon mijn geest somtijds in `t zoeken faalde, en op verlokkende zijwegen dwaalde, zou toch mijn strijd niet de allerschoonste zijn, daar ik, staag worstlend, verschopte alle Schijn? 1947…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ik las in je ogen geen wens naar weder tederheid ik hoorde in je stem vreemde woorden van ontluistering ik las in je brief met weinig zinnen een antwoord voor jou is opnieuw beginnen mijn tegenzin ik wacht op mijzelf in de benarde kilte van verwarring en leegte ik sluit mijn hart in jouw afwezigheid en wacht op verdriet…

Met een klein geweten zou ik als een kabouter bij je wil zijn en wachten op een moraal die nog iets kan redden van ons droevig liefdesverhaal.…

waar de liefde strandt ontbeert droevig drenkeling rede en verstand…

Wat moet die vreemde man toch met dat mes?…

Nu is het herfst opnieuw en 't regent, maar alleen schuil ik onder het lover, denk aan jou en ween.…

Als de dagen wegglijden in moeizaam geploeter, mijn beurs enkel gevuld is met kortingsbonnen, die ik desondanks niet kan betalen, de gedoemde armoedzaaier die ik ben, dan wens ik wel eens zo snel mogelijk terug te keren naar de hemel, biddend om een fatale hartaanval.…

Doe geen suiker Bij de honing, Ze is zo Al zoet genoeg - Wat nijvere bijen In alle eenvoud maakten Moet door de mens niet Nog eens dunnetjes worden overgedaan, Wat de bijen maakten Is immers zoet genoeg Is immers goed genoeg…

Och hoe droevig sleept de dag. Betrokken ligt de lucht met wolken grijs en grauw, 't stuifreînt, en die hoge bomen schokken hunne kruinen, en vol vreemde rouw ruisen zij, ontblaadrend, droeve zangen. Lijk des avonds in het woud een dolend kind, daar beneden door de donkre gangen aaklig schreeuwt en huilt de wilde wind.…

En het maanlicht zo stil en de hemel zo wijd En de wereld zo vreemd en jong? Ach rode geranium wel-vertrouwd, Ach lieve lobelia blauw De zon is verdonkerd, de lucht is vergrauwd De nachtwind wordt kil en de wereld oud En de herfst komt zo gauw, zo gauw.…

Ze antwoordde nogmaals in fluistertoon dat ze het wilde proberen met jou omdat je grotendeels uit dromen bestond in droevige weemoed van herinnerde momenten.…

Vannacht hoorde ik de stilte denken, hoe vreemd dat er licht slingert van boom tot boom. Ik blaas de schaduwen uit mijn slaap en trek me op tot ik van kruin tot kruin de sterren in de ogen kan kijken. Vandaag kreeg ik een kaart en een déjà vu en mijn wens werd een wortel die reikte naar pieken van jaren.…

Vreemd laat zich de liefde lezen door alle staten van jouw lust krachtpatserig bestaan van transparante fluister met gedroogde intentie hang je mijn vanzelfsprekendheid aan randen van de nacht de meest fervente aanhanger slaat zijn tijd kapot om niet te hoeven voelen samen gebald overruled jouw vurigste wens mijn niet te stillen mijn nauwelijks…