Alle inzendingen over waanzin

en dan creëert de onmens zichzelf vanuit de angel van zijn bestaan de eeuwige dood is een metgezel die zijn ontvankelijke geest beheerst hij versleept en dumpt de medemens als lijk naar opnieuw gedolven graf waar zijn roedel heer en meester is eigen zelfdood niet ontwijkt…

'Ik ben koningin!', zegt ze, naakt met mij vrijend. 'Ik zie het!', jok ik...…

ik probeer de vlammetjes te pakken ze lekken aan mijn hand branden in mijn huid tot waterige vlekken het vuur gaat er niet uit de hitte heeft me beet zet tanden in mijn botten vlees wordt veel te heet het is een schande kijk nu mijn verbrande handen vlammen spelen om me heen ze vinden me heel aardig en loeien door elkaar het…

ik probeer de vlammetjes te pakken ze lekken aan mijn hand branden in mijn huid tot waterige vlekken het vuur gaat er niet uit de hitte heeft me beet zet tanden in mijn botten vlees wordt veel te heet het is een schande kijk nu mijn verbrande handen vlammen spelen om me heen ze vinden me heel aardig loeien door elkaar…

maar hier staat dat u dood bent, hard bewijs ik sta hier, dat bewijst toch dat ik leef en zeker als ik zelf papieren geef ik maakte niet voor niets zo’n lange reis de man ging onverrichter zake weg en leefde ‘dood’ zijn leven, wat ik zeg…

De liefde is dezelfde liefde de liefde die de liefde lief heeft je vraagt me zachtjes of je naakt mag dansen onder de zomermaan zwoel in de nacht de waanzin van de donkere nacht is de waanzin van de eeuw geworden in een land waar ze je niet stenigen om het geluid van jouw geaardheid antwoordt mijn stem om alle bewondering te uiten…

Tekenen tot algehele waanzin, tot het minimum beperkt... De boventoon komt van binnenin.. Door zijn illusie gesterkt...…

Zijn hand strijkt door grijze haren behoedzaam de waanzin nabij waar herinnering door heden vloeit in een wirwar van wat vage gezichten hij kan de woorden niet meer vinden weet alleen nog dat hij zielsveel gehouden heeft van.....…

voor de angst die verlamt je omarmt jou vast wil houden liefdevol lijkt en tegelijkertijd je tot waanzin drijft grenzeloos kan zijn een nagel aan je doodskist respectloos je niet met rust laat oneervol tot je luistert naar wat het je wil zeggen…

Maar wapens voor een ieder, zelfs het geesteszieke kind is wat men in Amerika nog steeds geen waanzin vindt. Metaaldetector bij de deur dat is daar blijkbaar heel gewoon weet wel, dat ik het niet betreur dat ik in cowboy- land niet woon.…

alleen in deze wereld kan donk're waanzin wonen 't is de wens van een mens de ander te honen kan donk're waanzin wonen door wat hij verder kleedt de ander te honen met pijlen scherp gesmeed door wat hij verder kleedt: de mond en eigen lippen -met pijlen scherp gesmeed- loopt hij dan nooit tegen klippen de mond en eigen lippen dansen…

een zoon hangt zich op kan niet méer verdragen beelden tonen sadisme een moeder toont moed door te vertellen over de hel van het Russische leger als officieren afwezig zijn sidderen dienstplichtige soldaten door dronken waanzin…

Zijn waanzin doodt de mensen van dat land eenieder gruwt van zijn moorddadig werk De kogel joeg hij daarmee door de kerk: de wereldgraanschuur wordt een Euromand De tsaar van Rusland is een laffe fielt die ook zichzelf uiteindelijk vernielt…

De stilte spreekt want de woorden zijn dood en verdwenen in het lachen dat begon tot de ontdekking en de waanzin elkaar volgden en alleen de stilte van het scherm mij zou vragen waarom ik weer wilde biechten in de leegte die nooit antwoord…

Als waren ze stenen die hij wil blijven kerven met een boodschap die niets raakt en vervagen zal als een droom die ziek maakt en verteert wat hij in zijn waanzin en moordlust nog niet vernietigd heeft.…

Op basis van een godvergeten boek gaat waanzin hier vermomd als staatsbezoek.…

Momenten van waanzin wanneer ik mijn kin recht op wil houden om te herkennen voor ieder als je stil wil zijn en welwillend rechtop staat en je over het punt gaat van spanning en duisternis naar het Licht, sta je open voor een geheel nieuw zicht.…

vergeten zal ik deze waanzin echter nooit. want in welk land ik ook vocht, bloed is overal rood.…

bij het wakker worden voelen lakens beduidend anders dan de nacht ervoor muren zijn vol gekalkt met ogenschijnlijke leugens slaapdronken stap ik een leven in dat niet het mijne is toch passen de schoenen die ik in alle haast aanschiet om deze waanzin te ontvluchten…

Weet je, het zijn niet De woorden die je aan Het papier hebt toevertrouwd Die mij wat te zeggen hebben - Zij staren mij betekenisloos aan, Zwart op wit, hooguit van weerloze waarde, Veeleer is daar het wit Tussen je regels, tussen de woorden Die je aan mij schrijft, Dat mij verplettert, Dat mij tot waanzin drijft…

Voor menigeen valt veel te vroeg het doek Door waanzin, tumor, dementie of gekte. Klop ik straks aan uw deur als collectant, Dan hoop ik dat u geeft met gulle hand.…

de wereld is een gekkenhuis helaas vol waanzin, bijgeloof en populisme, trumpisme, oorlog, haat en egoïsme; de grootste schreeuwers spelen vaak de baas . Erasmus zou vast inspiratie vinden en lachen om zijn vijanden en vrinden .…

Diepgeworteld Zijn genen waren bepaald Wachtend op de teerling In reinheid van de schoot Tot vereende lustgevoelens De dodelijke versmelting Voorbestemd tot waanzin Oneindig in bestemming Plant hij ongehinderd voort Onwetende moeders huilen Schrijver Ivan Grud…

Deze waanzin, dit ongeregeld kloppen van mijn denken, gehavend, tot in het lekkende hart dat weemoedig dode mensen draagt, en wensen… Onstilbaar stil de sombere stilte. Ze schreeuwt in woordenloze vloed. Draag mij, of begraaf mij maar laat mijn pijn niet zinloos zijn...…

op een dag zullen de lijnen op mijn lijf tastbaar zijn regen zal mij vinden en mijn karkas dragen alsof alles met het waarnemen verdwijnt en enkel nog de waanzin wordt opgenomen in verbeten visioenen het wordt donker in de schaduw van de maan ook de tijd uit vergeet-mij-nietjes genomen…

Heel zijn leven op zoek naar de zin De zin van het leven Een zoektocht vol waanzin Zijn gezin vindt het onzin Verlaat hem voor een nieuw begin Heeft het leven dan nog wel zin? Hij staakt de zoektocht Hij bereikt het eind van de zin Punt…

ik schilder snachts mijn dromen bloedrood op de muur ik schreeuw en hijg angst en waanzin zijn penselen in het donkere uur schemering toont mij de wonden die gapen in het eerste zicht ik heb de dood niet overwonnen in beweging zucht het leven licht…

De mens als speelbal van de waanzin Een zwarte vogel stijgt op van aarde Getallen worden handen vol bloed…

Verbazingwekkend hoe diep die sonde moet zijn gedaald of zou zij in al hun hybris uiteengespat zijn afgedwaald of onwrikbaar vastgeklonken in het eeuwoud roestig wrak waar de duivel hen kwam halen om hen te straffen voor hun dwaling en hun onpeilbaar goddeloze waanzin en hun overmoed?…

Donkerbruin roest boeit, boeit, boeit, de laatste trein raakt net niet het gemis cadans, cadans, cadans waanzin schreeuwt krijst langs blinde oren stil stil stil het volgende perron zwijgt…