Alle inzendingen over wanhoop OR geloven OR schoonheid

Tranen vallen, de wanhoop nabij. Je roept: ik kan niet meer. Ik ben toch een goede moeder? Je schreeuwt om hulp. Maar niemand luistert. En ik, je kind? Ik ben degene die lastig is. Maar ik vraag alleen maar liefde. Je hoort me niet, je hebt het te druk. Je ziet geen uitweg meer.…

Een vloedgolf van emoties Overspoelt mij Na ieder verwijt Na iedere snauw Ik dreig te verdrinken In een draaikolk van woede En teleurstelling Na iedere schreeuw Of duistere blik Maar zelfs als ik denk Dat ik niet verder meer zinken kan Kijk ik naar boven En zie ik door een waas van tranen Een onbewolkte hemel Ik vecht mezelf weer…

ik ben wanhopig mijn syrische kat is weg is er iets ergers ?…

in de moraal van haar wanhoop ligt het gevaar van zelfbeklag, ze zwoegt in stilstaand water, zonder zelfreflectie, zonder antwoorden!…

Ik ben zo droef omdat ik niet kan horen Uw zachte stemme met haar zoete taal; Terwijl 'k langs de besneeuwde straten dwaal, Klinkt mij 't gelach der menschen vreemd in de oren. En door de luiken van de hoge toren Stroomt het geluid mij binnen van 't metaal; Geroerd sta 'k stil; wijl 'k angstig ademhaal Is 't mij alsof een stem me roept…

Zeg niet: "mijn leven is mislukt." Neen: het Leven is ene mislukking van God. De hand, die heden bloemen plukt, Krampt morgen in zijn laatste lot.…

Donderdagavond en geen inspiratie. Mijn potlood voor de helft al afgekauwd. De tijd tikt door, ik krijg het Spaans benauwd. Er dreigt een afgang voor het oog der natie. De klok slaat twaalf, ik heb het niet gered. Geen snel sonnet dus dan maar snel naar bed.…

ik ben klaar met kijken naar de lucht heb mijn gedachten de ruimte gegeven maar ze vluchten wanhopig terug in dromen het heelal verkend myriaden nevels met miljarden sterren eeuwige schepping in schoonheid zonder grens de monoloog met boven ben ik aangegaan het antwoord bleek een dialoog met mijn aards bestaan ik ben niet gevangen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

En maar roepen, zoeken, en maar strelen, beuken, wanhopig, tegen beter weten in blijven geloven in een laatste woord, een laatste vrede, toch nog licht. ----------------------------- uit: 'Eine kleine nachtmusik, Mozart poëtisch', 1991.…

Zinnen zweven door de lucht Niet uitgesproken woorden Geen geluid bereikt mijn oren Wanhopig oog en diepe zucht Stilte scheurt door helse hoofden Zeg het, zeg het, verdomme dan Samen wetend dat het niet kan van ons valt niets meer te geloven Er is niets uit te leggen of uit te spreken Maar over, uit, de liefde klaar Ik hoor de deur…

Of hem verlossen van de belofte die hij weer zal vinden als de echo van de wanhoop zijn stem weer wakker maakt.…

Ze neemt zich immer voor, dat lieve lied te zingen, in de zon, daarboven, van eeuw’ge schoonheid en geluk. Ze kan maar niet geloven: De vlam is hier en dol op de mooiste vlinders. Hij wil vooral de lol. Vlinders, zijn er voor de vinders Dus, mooi meisje zacht, kom hier, bij je vlam die wacht…

Kijk, daar loopt een ranke gele Blomme. Haar naam? Die felle blonde? Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar…

Vandaag waarlijk veel gras gevreten Heden zo spijtig, wel een must. Men mag alles slikken en bovenop nog pikken Ons land wordt nooit meer wat het was, die dikke klasse. Aanvaarden wat je niet kan veranderen; knappe slagzin Nooit zal ik zowat vijftig sjaaltjes om mijn hals knopen hoor. Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto…

ik liep niet zomaar voorbij want ik keek en zag schoonheid in natuur waaraan ik niet voorbij kon.…

geloven ik of jij jou of mij... Maar geloven dat kan ik niet.…

Niet te geloven dat ik knaap nog een vers schreef over de zilverwitheid van een berkestam en om mij heen grootse dronkenschap van de bevrijding: het water was whisky geworden. Alles zoop en naaide, heel Europa was een groot matras en de hemel het plafond van een derderangshotel.…

Ik moest je bellen, de telefoon gaat over. Drie keer...vier keer, niemand neemt op. Geen stem die zegt "Alles is goed met mij, geen zorgen voor vandaag." Het blijft stil... veel te stil naar mijn zin. Ik rijd naar je huis, wetend dat jij er niet bent, er ook nooit meer zult zijn. De straat, de stoep, die mij zo goed kent. Lijken plotseling…

de lieve hunkering naar jouw woorden, de tedere zoektocht naar jouw lach, de zachte triestheid in jouw stem, de voortdurende pijn in jouw wezen jouw zoeken in een ander, jouw vertrouwen en jouw hopen, jouw trillend hart zegt meer dan al deze ijdele woorden…

Ze 'geloven' dat ze 't gaan maken, op 't middelbaar onderwijs. Ook dat gaat meestal goed, ze 'geloven' tot elke prijs. En 't gaat, zoals 't gaan moet. Ze 'geloven' heilig in 't krijgen van een baan en vaak lukt dat nog ook. Van tochten maken naar de maan, dat lukt dus niet, maar geloven is geen ramp.…

niemand die mijn tranen ziet wil verketteren, wil vertrappen zoek wanhopig naar waarom heb geen antwoorden op vragen zijn Gods wegen echt zo krom ?…

Als je zegt; ik geloof in jou in tegenwoordige tijd zou het verleden dan meespelen……

ontmoeten zien onze ogen hagelbuien liefde opwaarts vallen in ons hart terug wensen wij vruchtbare regen neervallend op ons verlangen tranenplassen omgeploegd door laarzen tot op de volgende straathoek - want daar kun je in verte kijken en in jezelf, wat was en dat een niemand zich ooit in de weg kan staan al kan ik uren later niet geloven…

Geloven? Met mijn hart en nieren! maar vraag me niet in wat Het mág van mij geen naam hebben Liever niet, nee zeg me niet... dát Vertel mij het spel van inspiratie Maar schrijf voor mij geen handboek Laat mij toch drijven op de ware motivatie Liever gewoon... op zoek…

Geloven is weten dat het goed komt, maar een mens is vaak erg ongeduldig.…

Het ene ogenblik is 't lente en je hoort de vogels fluiten, maar vlak daarna zijn weer die buien daar; niet te geloven. Je bent verliefd, zo zielezalig voelt je hart en heel je denken is roos als morgenlicht; niet te geloven dat vlak daarna die zaligheid het veld moet ruimen voor het treuren dat je bedrogen werd; niet te geloven.…