Alle inzendingen over water OR overgave

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

In een volle overgave aan het op het nieuwe avontuur bezinnen. De volle overgave aan het nieuwe avontuur kent slechts de grip van het ongewisse. dat zoekend wending geeft aan het stuur; maar zich mogelijk ook kan vergissen.…

oranje rode winden omarmen bomen in vurig minnespel transformeren bladeren in gloedvolle kleuren warm oranje bruin en purperrood laten zij in volle overgave het oude los terwijl in takken het nieuwe groen in kern aanwezig is richten zich kale kruinen hoopvol omhoog naar de hemel waar een waterige zon achter loodgrijze wolken indigo…

, helder en klaar Ik geniet van het NU, intens en vol overgave momenten van loslaten en pijn branden een pad in mijn hart naar liefde en genade…

water op het trottoir weerspiegelt "Marie, Marie" de glans van nooit verloren gaand geluk, heerlijke overgave alsmede onrust schreeuwt onhoorbaar een naam.. schildert de fijne idylle zonder verblozen in mozaïek vorm en met fraaie tussenpozen. de maan haar poëtische schijngestalten.. met de terugkeer van de tijd.…

vandaag sterft de dood met volle overgave op hout, niet uit het lood de mens kan zijn dorst weer laven…

vol overgave vouwen dames in zwart-wit hun handen samen senryu foto:Martien Montanus…

na overgave ingesloten waar tijd geen rol speelt de zee heeft gegeven ontzout en verwaterd versteend…

Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

kwam op voor hen die geen stem hebben en worden uitgebuit vermoord voor hun huid, vlees, of gebruikt voor vivisectie zijn hart verpand aan de strijd voor rechtvaardigheid wat zullen ze hem liefdevol onthalen in de apenhemel rust zacht Opa Water…

hartstocht noem ik een begeerte die diep drift tot zij zich vol overgave hecht als prooi welke de liefde verwoord…

Dom water. Beukt en striemt de pijlers van de brug die zwijgend schrap staat tegen overgave. Eeuw na eeuw is wat hij weet het binden van twee oevers. Waakzaam, moe. Weer ga ik door de oude stad, altijd naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij in machteloze aandacht, blote hand op steen.…

vol overgave voeden zorgzame valken hun dierbare grut tot krachtige vleugels weer boven het landschap zwieren…

kei neig rimpelt het aan de oppervlakte verdwijnt na overgave geruisloos diep (neig: heel hard – Herzeels dialect)…

Mijn bevroren bloed door ijs'lijke aderen Het grauwe gemeengoed, nauwelijks te benaderen Bleek purper scharlaken verkleurend als een dood kind Slapen terwijl ik moet waken opdat ik de waarheid vind Dagen die wijken voor nachtelijk geweld Droomloze dromen hebben mij uiteindelijk geveld…

Wanneer in ademloze schemerschijn De vleermuis zwijgend wiekt in lage kringen, En de aarde staart naar de eerste tintelingen Der zilvren spangen van het nachtgordijn; Als dan door 't loof der luistrende jasmijn De luwtjes geur'ge wiegeliedren zingen, En sluimer daalt op brede duivezwingen... Dan is het zalig, om alleen te zijn. Dan is…

verder verdwaald van mijn stek, zo tekent de wereld zich pijnlijk af toch fluistert de stem van het lot "ik tik jou gaandeweg verder met mijn staf" meestal voorkomt het raam dat mijn zicht helder ziet ik handel dan vaak onder eigen naam het lijkt een blindheid die luisteren met eigen oren verbiedt overweldigend zijn soms geluiden als scherpe…

zij zit bij opa op schoot haar hoofd tegen mijn kin ik voel even het begin met dichte ogen wat geluk mag heten met haar duim in de mond slaapt ze een wijle in volle overgave ik draag haar als het ware ben teder licht over haar heen gebogen te samen in een hemelse stoel gezeten zou dit de eeuwigheid zijn; zich zo aan zoete…

het water stroomt naar waar de wind en de maan het wil verzet zich niet al was het maar een keer uit balorigheid zoals ik soms een bal wegtrap net voor de voet van wie ook trappen wil de wolken jagen voorbij ontdoen zich van hun grauwe last maken deuken in mijn humeur nee soms is alles het net niet en probeer ik maar een gat te dichten…

dankzij kleurrijk overreden kon het protest de boom in zo ontdeden zij zich één voor één gestaag van hun jas ieder jaar weer had het veel voeten in de aarde voordat alle neuzen dezelfde kant op keken het naakte welzijn is hun wel bekend toch schitteren ze liever vol ornaat, niet om elkaar de loef af te steken maar om in volheid te stralen…

zonder te huilen scheid ik mijn hoofd van mijn romp beter laat dan nooit…

Met zachte drang slaan de trommels van de liefde -- mijn deuren open.…

Slapend drijft de fuut; kop in veren, wind en golf duwen hem zacht voort.…

Jij hebt twee armen, strik ze maar mooi om mij heen -- dan is het voor jou.…

Langs de Eufraat binnen de kloostermuren, staart Bahe, een kind naar de kloosterpoort. Mama heeft gezegd: blijf op me wachten, ik kom terug, echt, ik kom terug. De tijd is een Tantalus kwelling, een wrede god, hangend bij de hellepoort. Aan zijn stokdove despoten-oren gaan kinderlijke smeekzangen verloren. Langs de Eufraat binnen de kloostermuren…

Laat me mijn gewoonten Laat me, laat me binnen Geef me een schuilplaats Geef me een kus .....Neem mij .....Bescherm mij .....Geef me jouw magie .....Geef me wat ik nodig heb Dan geef ik jou mijn bloed Ik pomp het naar buiten Ik bloed op jouw buik Ik bloed in jouw mond .....Overal is gevaar .....een klap dichtbij .....Overal is liefde…

Mijn liefste, ik wil jou niet veroveren, maar -- opgaan in jouw vuur.…

het botsen tegen oevers kent maar onbevangen in overgave aan voortgang is gewend…

Ja stellig zal ik ooit verrijzen uit het stof van grijs verdriet op een Berg van Overgave door het Dal van Angsten omringd Mededogen zal de wolken vullen die de laagten vervlakken zal en uit het stof mijn driest herscheppen aan de wanhoop heeft ontrukt Als de Overgave wordt geslecht en zomerzon het stof verzengt resten van het nieuwe leven…

al droog ik met tedere overgave een traan de weg naar jouw pijn kan ik niet gaan ook al raak ik zo nabij een hand eenzaamheid is voor mij een onbereikbaar schaduwland…