354 resultaten.
Mist
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.873 Wazige schemer,
een schaduw duikt op uit het niets.
Even schrik ik op,
gejaagd ga ik voort.
De nacht valt snel
en de mist wordt dikker.
Mijn honger wordt groter,
bijna onhoudbaar.
Een zachte schreeuw
wordt gedimd door de nevelslierten.
Mijn honger is gestild
en ik fladder verder
op zoek naar een volgend slachtoffer...…
Paaltje in de wind
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 331 Eén grote wazigheid in mij,
waar ik verdoofd ben.
Al die andere mooie dingen in het leven,
kan ik niet zien.
Het zou te moeilijk zijn voor een paaltje in de wind.…
overleving?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 373 de balans tussen dromen en leven
is soms voor even
wazig en zelfs onbepaald
zou de last van contemplatie
ook wegen op een simpel wezen?
Zijn de rede en reflectie
middelen tot overleven?
Nemen zij ons bij de hand?
Is afstomping soms een zegen?
Voor ons strijdende geweten
we kunnen er soms niet meer tegen
we vallen van ons evenwicht…
op het leven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 239 ik weet je in het ongewisse
zoals er zoveel schimmig is
of grillig in de tijd
de aarde onbetrouwbaar is
vergankelijk de lieve vrede
wazig voorzienigheid
alles willen weten maakt onzeker
achter mijn vraag ligt
altijd weer een vraag
verzoen mij daarom vaag
met je afwezigheid
vertrouw maar op het leven…
De witte waterlelie
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 362 In zachte zomernachten
ligt stil te dromen…
de witte waterlelie
op haar groene bed
haar kelk devoot gesloten
die op het eerste zonlicht wacht
wazig schijnt de maan
over de donkere vijvervlakte
stil en heel verwonderd
wacht ze ...
tot de morgen daagt
haar hartje met goud bestraald…
Sprankje
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 11.183 Als de nacht de wereld sluit
het licht verkoopt
de gracht nog even glinstert
weerspiegelt waar jij loopt
De mist slechts wazig
niet meer dan fijne dauw
de lichten doven
bij de buren en bij jou
Dan valt de stilte even
in mijn hoofd
is elk sprankje licht
werkelijk gedoofd…
Mis je mij
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.958 lege stappen op het perron
een schaduw aan de horizon
wazig treingeel ergens ver
een hemelsblauwe ster
het doffe bonken van de trein
verstoord zijn mijn gedachten
alles is niet meer dan schijn
verweven in stille nachten
ver weg en toch dichtbij ben jij
en de trein rijdt langzaam voorbij
denk je nog aan mij
mis je mij…
Negentig...
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 4.103 Wazig kijkt hij in het rond,
naar de mensen om zich heen..
Vorig jaar nog kerngezond,
en onafhankelijk van iedereen..
Nu niks meer in eigen hand.
Alles wordt voor hem gedaan..
De kaars is langzaam opgebrand,
wacht stilletjes om uit te gaan..…
als de lans valt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 717 een lans
doorsteekt
mijn hoofd
borst
buik
zo alles,
het verwondt
het splijt
mij,
mijn wereld;
een vaste aarde
het pint mij
in de weke grond
de storm
schudt mij
sterk
als speelbal
naar alle
kanten
warrig worden
mijn gedachten
wazig het zicht
op gehavende
restanten
en jij
jij
stroopte
de schellen
van mijn…
Tijdgeest
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 633 Onder wazig lamplicht schrijven vingers
verplichte woorden, luisteren gevoelige oren
naar onheilspellende stiltes.
Ik draai me nog eens om
in mijn krakende stoel
en draag de tijd naar een zekere ochtend.…
Sluimersluiers
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 547 ~~~
sluiers sluiten zich rond mijn huid
strelen steels de zachte glooiing
van mijn deels verdoofde buik
wazige beelden brengen langzaam
de werkelijkheid weer tot leven, geven
vol genade de wereld weer wat glans
alleen de spiegel
heeft nog twijfels
en blikt nog even
niet terug
~~~…
Alles is beleving
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 396 zoals het voorjaar
- wazig nog van sluimeren -
de knoken van de bomen kleedt
of een vlinder
- vochtig van ontpoppen-
vol verbazing
net ontdekte vleugels spreidt
gelijk de dromen
- levend in ontzielde nacht -
verlangens weven in niet weten
ooit gedacht
zó verwonder ik mij
elke dag…
Herfstdag
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 439 Het wazige licht, bracht me tot
een gedicht!
Het bruine blad lag te verdrogen
onder de bomen,
die stonden heel stil en voelden
dat de winter zou komen....
Dat vertelden ze mij.
Op m'n hand zette zich een bij.
Hij zoemde en ging!
Ik zou voor dit moment
meer willen geven, dan een ding!…
lust
hartenkreet
3.0 met 35 stemmen 4.932 Passie als drijfveer
tongen nat en heet
Strelende handen
bijna geheel ontkleed
Wazige zwoele blikken
trillend van genot
Stotend en kreunend
scheur je mijn string kapot
Innig verstrengeld
de lucht is vol lust
Zwetend en zo geil
als jij mijn zinnen blust…
Zonsondergang doorstreept
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 295 In tranen om nieuwe chemtrails
schotse ruiten op hemelsblauw
namiddag kleurt wazig wit
zonsondergang doorstreept
geluidloze vliegtuigen
weven luchtig hun patroon
hertekenen het volmaakte
tot een schandelijk kladje,
gestoorde breinen willen
het klimaat onder de sloef,
aluminium en strontium
dringen in de kern…
Troosteloos
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 141 Door de gordijnen somber licht
Blij voor zo-even in het donker
Ogen sluiten in de schemer
Achter dubbel glas de stilte
Rook en as, de zoveelste sigaret
Wazige gedachten, troebel zicht
Lege fles Whiskey, zwaar hoofd
Hanenpoten op grijs papier,
te dronken…
Ik word één met de nacht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 98 geestelijke pijnen
ondermijnen mijn kracht
hersenen kraken en rekken
lichamelijk verschijnen
krampen en spastische trekken
ik zonder mij af
wordt één met de nacht
het duivels gespuis
op mijn schouder gebied
inhaleer en… geniet
de rook maakt me wazig,
slaperig, slap
de pijnen verdwijnen
warempel
ik lach!…
Afsluiten
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 2.404 Als je te horen krijgt
Dat hij van een ander houdt
Wordt het even wazig voor je ogen
En heb je het even koud
Het zal nog even tijd nodig hebben
En het doet ook eigenlijk wel pijn
Te weten dat hij nooit
Echt van mij zal zijn
Al is er nooit echt iets geweest
Speciaal dat was het zeker
We zouden toch al vrienden zijn
Dat leek ons toen al…
Onstuimig .....
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 762 In wazig zicht
zie ik blauwe ogen
ongelogen
zeggen zij
ik hou van jou
in mist verloren
woorden wil ik horen
zachte klanken
in de ochtenddauw
waar de herfst
zachtjes haar
weg baant door
gevallen letters
op weg naar de
ijzige kou van
weer een nieuw
seizoen in het
onstuimig leven…
De dobbelaar
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 507 Het zal nooit meer helder worden
De winter is niet koud
maar wazig
net zoals de zomer
Steeds verder moet ik gaan
Op zoek naar nieuwe steden
want vermomd
in vreemde kleren
is het overal
Speel met mij een spel
dan zal ik nooit meer praten
nooit meer in de ogen kijken
van onmogelijke liefdes
nooit meer alles geven
voor wat ik niet meer…
opgeruimd
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.840 zonder spijt of aarzeling
gooit hij zijn voorbije jeugd
in enkele schamele dozen
kleding, knuffels en cd's
trofeeën van de sportclub
passen niet in 't nieuwe leven
alsof vroeger nooit bestond
niet de spullen zal ik missen
maar het aanklevend gevoel
die opflitsende beelden
uit ons kringloopgeheugen
wazig…
uit
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 186 je blinkoogt naar haar
terwijl ik naast je zit
en ze bloost
me helemaal vergeet
hoewel ik naast je zit
en ze lacht
je leukste grapjes
nog maar eens
bovenhaalt
hoe ze steels
mijn kant uitkijkt
terwijl ze drinkt
jij jaren afschudt
wanneer je handen
haar rug bedansen
mij vol aankijkt
helemaal wazig…
Straaltje licht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 163 Wind fluit hol
tussen muren van ruïnes
waar schimmig licht
in hoeken verdwijnt
slechts stof beweging brengt
door vlagen opgejaagd
stil zit ik te turen
naar brokkelige muren
waar nog kleine lichtstraal
gebroken in schervig glas
wazige schaduw tekent
van wat ik eens was.…
in de schaduw
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 315 en toen
was het er weer
dat donkere gevoel
als een krijsende
zwarte ekster
vliegend door de
dreigende lucht
vanuit de zon
terug opgeborgen
in de schaduw
daar
waar het thuishoort
en nergens anders
daar
waar alles
wazig lijkt
en is
ik wil het kwijt
ik wil geen
onheilspellende
zwarte ekster zijn
maar een witte
meeuw
met…
Arnhems Goud
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.392 In de palm van mijn hand
schitterde slechts een enkele nacht
het zeldzaamste stukje
Arnhems Goud
uniek en kostbaar
betoverend breekbaar
magische glans
ik struikelde bij de laatste dans
en liet het vallen in de Rijn
berooid en wazig van de wijn
ontwaakte ik vanmorgen
had ik het in mijn zak gestoken
was de magie niet zo
abrubt verbroken…
verweesd
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.283 uren turen ademloos
naar hoe jij vloeibaar verder leeft
in water dat jouw ogen weergeeft
wazig, bodemloos broos
bid ik bang in wanhoop
stokt in mijn strot
het woord God
als ik in dromen wegloop
over de groene velden uit jouw vele verhalen
die zich in mij inktzwart kil en hard herhalen…
als Liefde wuift!
netgedicht
3.0 met 184 stemmen 38.044 woord voor woord
fluister ik
de wereld dicht
tot een gulden boek
in zoete winterslaap
waar herinnering
het leven prijst
en licht zich spiegelt
in een fotolijst
flitsen beelden
door de tijd
doorheen pareltjes
van wazigheid
baar ik lettertjes
W O R D E N
nu vonkjes
eeuwigheid…
Euforie
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 165 de woorden
gezonden over golven
van zand
verwaaien zeewaarts
in stormen
van nachtelijk geweld
zinken zij weg
de dageraad
met wazige vingers
schrijft zinnen
van opgediepte letters
uitgeademd
in liefdevol gezang
vleugeldragend
de hartenklop
grasduinend in gevoel
raakt me
verblijd overspoeld
in euforie
zwemmend in oceaan
van geluk…
ver weggestopt
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 99 vanmorgen stond ze op
ze had een goed gevoel, want
wetend dat geliefd zijn niet
vanzelf gaat
sprong ze over pijn
gewoon niet er aan denken
schenkt de beste troost vandaag
al had ze graag veel meer
dan wazige verbeelding
rond een oud portret gehad
traag vergaat
de tijd
dat onoverkomelijke respijt
tot ooit, waar nooit
niets meer…
Fascinatie
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 364 Als kind keek je door de wazige ruiten
van het atelier van de kunstschilder
Salverda, die krukjes en melkflessen
beschilderde. Je vond hem de tovenaar
van Kollum. Je wilde net als hem zijn
en tijdens de kerkdiensten gaf hij jou
groene pepermuntjes, die de witte
pepermuntjes volop overtroffen.…