Alle inzendingen over wind OR ademtocht

als feeën in mijn geest Eén ademtocht, mijn ziel doorzocht, vind ik jouw wezen daar...…

Hij leek dicht bij zijn laatste ademtocht Toen hij voor de TV verschijnen mocht Om openlijk zichzelf te overleven Zo blijven ze hem, haast postuum, steeds eren Al lijkt het meer op overexploiteren…

benen in zee en mijn schaduw boort zich donkerogig door haar poort met het leven mee diep in het zout van de zee aan de wind zweetdruppels wellend in haar oksels onze dijen samengevouwen om dit alles te behouden ontglijden elkaar elke nacht achter de horizon…

die ik niet zag Jij bracht mij licht uit onbekende landen Jij liet mij vinden wat ik nergens zocht Ik ben veranderd door jouw ademtocht Ik geef jou manna met mijn beide handen Ik zing voor jou tot aan de nieuwe dag…

waarin schimmen geblinddoekt elkaar omarmen, de aarde kiert met haar magma in een open deur, uiteindelijk verrijst de toekomst als een onsterfelijke eiland bewoond door mensen verrijkte zeilen, in een ademtocht van dromenschepen aangedreven door kristallen riemen in de woelige wateren van duurzaamheid.…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Het is een luchtreis, die me zorgen baart, wanneer die in een ademtocht ontaardt.…

op sommige dagen loopt het uit de hand dan is het hij en zij en zij waaronder hij bij elke ademtocht al sloegen ze elkaar de tanden uit de bek slechts een week terug haar handen in zijn rug de brug nog iets te hoog zwaaide hij nog even voor hij beneden zo zag ze hem nog graag…

Kriskras ontspoorde vogeltred verspoelt in golfslag de zilte zandloper dicteert opnieuw, opnieuw en eindeloos tot plotseling als laatste ademtocht een vogel opwiekt naar het land terwijl het tij zich keert.…

Stof in de wind wij zijn enkel stof in de wind.…

jouw tochtgevoeligheid dichtte alle kieren en plaatste een veer op elke deur die niet meegaf synchroon aan de eikels viel een flanellen overtrek op ons bed waaronder ik het nog steeds koud krijg als ik jouw ademtocht voel door de gapende leegte die je achterliet…

Hoe stoffig is het dal Waar de wereld niet mooier bloeit dan In het graf van Nefertari Mij wordt de adem benomen door gele bloemen Blauwe vogels en de koningin badend Waar ikzelf tot haar intimi behoor Het is mijn leven dat haar aantast Bij iedere ademtocht Ontneem ik haar meer kleur…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

Een andere dichter heeft het eens rakelings gezwegen in een ademtocht klankkleur zonder betekenis, Want alles van liefde immers is woordloos. Hier leg ik dan maar de taal ter ruste, hopend op vrede.…

Vanaf mijn eerste ademtocht Tot en met de laatste heb ik Nog niet de helft meegekregen Van wat er om me heen gebeurt - Wat gebeurt er op dit moment Achter mijn rug?…

soms als een koers van de wind die gorgelt in de keel van tijd om langzaam uit te wijken naar dat waar we vaak niet naar durven kijken: het sterven en toch, met het oog op dit grote mysterie, is, ondanks open wonden, niets zo geheel als het leven waarom zou er dan voor de dood geen haast volmaakte perfectie bestaan…

Klakkeloos tikt de tijd vertaald in leven verborgen achter eeuwigheid duurt dit maar even Ik voel de kracht zie het gaan ongrijpbare macht gevangen in een traan Extract van geluk in een druppel verdriet ademtocht aan één stuk met eindeloosheid in’t verschiet…

Haar vasthouden tot zij naar adem snakt en bovenkomt de toestand in handen neemt Bevrijd het beest berijdt stuurt en richting geeft met teugels en bit vloekt met Griekse stamtijden hersenloos in het hoofd gestampt schakelt over naar Latijn eindigt afgespeeld in Sanskriet tot ademtocht en zucht…

Als berkenblaadjes heen en weer bewegen Dan weet je een ding zeker: er is wind, Waar ik dan een conclusie aan verbind, Maar menigeen spreekt mijn conclusie tegen. Ik debiteer mijn mening zonder schroom: Wind wordt gemaakt door blaadjes aan de boom.…

Wat ga je tekeer, ‘t is herfst de wind heeft een oerkracht zo lijkt ‘t is herfst, een openbaring op naar de winter en de verwarming!…

Zwevende oogjes om je te lezen, duizenden bellen van bewustzijn en in iedere ademtocht wil ik je kleur bekennen je weet de naaktheid van het blad naast elke voetstap weg te leggen een overlevering van kracht wanneer het maanlicht samenvloeit met het hemelwater in je hart dansen de vlinders een ode van sierlijkheid.…

Zij die Hem zonder het te weten heel haar rijke lange leven zocht lapt Hem van God vergeten aan een laatste ademtocht. Dit is geen leven meer maar altijd schrijnend zeer: een aan het leven lijden. Laat haar toch verlijden in de tijd verglijden in het milde onvermijden van de eindeloze eeuwigheid.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Ons kind, vanaf de eerste ademtocht intens bemind.…

De lucht is helder, de wind voelt kil, De bloesem siert het park rondom, Buiten vangen oudere mensen, De eerste stralen van de zon Het licht valt door het raam naar binnen, Toch moeten de gordijnen dicht, Om mijn vader te beschermen Die in het kleine kamertje ligt.…

Neerbuigend in winters laatste ademtocht groepen zij samen, schouder aan schouder, wachtend op lentes strelende warmte die in tijdloos ritme sneeuw en ijs bevocht.…

We hebben vaak zo’n moeite te zijn zoals het hoort doen wat men verwacht en binnen het sociale scoort We richten ons naar buiten van binnen nooit gezocht een onbegrepen beklemming volgt ons bij elke ademtocht Ik las een citaat dat mij als een lichtflits doorkliefde ‘God, bespaar ons het verlangen naar goedkeuring, waardering en liefde…

Van veel dieper dan zijn verbrokkeld verstand zijn verwoest bewustzijn komt het kruisteken dat hij slaat bij aanvang van zijn laatste ademtocht. Het heelt het helpt. Hij glijdt onweerstaanbaar en moeiteloos weg uit dit leven. Wat blijft nog enige tijd?…

Dwaallichten, zwalkend als dolende zielen, zochten wanhopig hun weg naar de winst, de glans van het brons spoelde weg van hun hielen - de schim van hun trots meegevoerd door de wind.…